Στα χρόνια της εθνικής κρίσης και του Μνημονίου, η Ελλάδα έζησε μια παράπλευρη διάσταση ντροπής, που δυστυχώς συνοδεύει μέχρι και σήμερα την εθνική πραγματικότητά μας: Οι μεγάλες παρελάσεις για τις εθνικές επετείους, συνοδεύονται από… προσκλήσεις για εκείνους στους οποίους επιτρέπεται να τις παρακολουθήσουν.
Υπό τον φόβο επεισοδίων, οι παρελάσεις που θα έπρεπε να συνιστούν αφορμή εθνικής ανάτασης, κατάντησαν εθνική ντροπή, με συμμετέχοντες… μέσω προσκλήσεων, πολιτικούς, δημοσιογράφους και λοιπούς παράγοντες.
Κατά βάση δηλαδή, στις παρελάσεις στην εποχή της κρίσης συμμετέχουν ως κοινό εκείνοι που… μας έφεραν στην κρίση. Και από μακριά παρακολουθούν, σε ρόλο παθητικού θεατή, απλοί πολίτες και γονείς των μαθητών. Δηλαδή εκείνοι που υφίστανται την κρίση.
Προφανώς και η ντροπή αυτή πρέπει να σταματήσει. Χρειάζεται βέβαια να αλλάξουμε μυαλά. Και σε αυτούς που θα έβλεπαν την παρέλαση ως… πολεμικό πεδίο για να προκαλέσουν επεισόδια, αλλά και σε εκείνους που θεωρούν ότι μπορούν να μετατρέψουν μια εθνική παρέλαση σε… prive party. Με προσκλήσεις.
