Στον Ευάγγελο Βενιζέλο μπορεί να καταλογίσει κανείς πολλά, θα
δυσκολευτεί ωστόσο να μην αναγνωρίσει στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι είναι
πολιτικός με αίσθηση της συγκυρίας.Μπορεί να έχασε τη σειρά του στη διαδοχή του Κώστα Σημίτη το 2004, και το 2007 να υπέστη οδυνηρή ήττα από τον Γιώργο Παπανδρέου, έκανε ωστόσο υπομονή, επικαιροποίησε τη στρατηγική του, και μετά το καλοκαίρι του 2011 είναι ο πολιτικός που συνδέθηκε περισσότερο από κάθε άλλον με το Μνημόνιο και την καινούρια εθνική πραγματικότητα που βιώνει η Ελλάδα.
Στα χέρια του, το ΠΑΣΟΚ έγινε… συμπλήρωμα κόμματος, με χαμηλή εκλογική δυναμική και απήχηση, σε επίπεδο νομής της εξουσίας ωστόσο, παραμένει το ίδιο παρεμβατικό.
Δεν προκαλεί λοιπόν εντύπωση η στρατηγική της… απεξάρτησης, που ακολουθεί το τελευταίο διάστημα το ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία, με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, και με σαφή τη στόχευση να συγκρατήσει τις απώλειές του, αν όχι να ανακτήσει δυνάμεις που έχασε.
Μετά τις ευρωεκλογές του Μαϊου και την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, βιώνουμε μια τελείως διαφορετική πολιτική πραγματικότητα, με το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά τον Ευάγγελο Βενιζέλο να εμφανίζονται ακόμη περισσότερο πληθωρικοί.
Τις τελευταίες μέρες, με αποκορύφωμα τις σημερινές εξαγγελίες για τον ΕΝΦΙΑ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος διεκδικεί για τον εαυτό του τον ρόλο του… κομιστή των “καλών νέων” προς μια κοινωνία που δοκιμάζεται από το Μνημόνιο το οποίο έφερε στη χώρα το ΠΑΣΟΚ.
Γνωρίζοντας ότι μονάχα έτσι θα έχει πιθανότητες να επιβιώσει πολιτικά στην επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ. Και να βάλει φρένο στη φιλοδοξία του παπανδρεϊκού στρατοπέδου, αν όχι του Γιώργου Παπανδρέου προσωπικά, να πάρουν τη ρεβάνς για τα γεγονότα του 2011.
υστερογραφα
