Twitter@EmOikonomidis
Η στιγμή του ανασχηματισμού μιας κυβέρνησης… μνημονεύεται στα εγχειρίδια της πολιτικής επικοινωνίας ως μια από τις πλέον σύνθετες παραμέτρους της πολιτικής ως βιωματική πράξη και όχι ως αφηρημένο αφήγημα.
Όχι άδικα. Το λεγόμενο “πρωθυπουργό δικαίωμα”, που δίνει στον εκάστοτε πρωθυπουργό την ευχέρεια να αναδιατάξει κατά το δοκούν συσχετισμούς και ισορροπίες, επιλέγοντας τα πρόσωπα που θα απαρτίσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα, αλλά και τη στρατηγική στόχευση για τη διατήρηση ή ανάκτηση του πολιτικού imperium, έρχεται σε… αντίθεση με την ακατανίκητη τάση των Ελλήνων, εκτός από… προπονητές να ενδύονται και τον ρόλο του πρωθυπουργού.
Τις τελευταίες μέρες λοιπόν, και μετά το ιστορικά πρωτόγνωρο της προαναγγελίας του ανασχηματισμού από τον μικρότερο εταίρο του κυβερνητικού σχήματος, δηλαδή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στα ΜΜΕ αλλά και στα πολιτικά γραφεία έχει ξεκινήσει ένας χορός ονοματολογίας και σεναρίων.
Κάποια λογικά, κάποια… εκτός πραγματικότητας. Σε σημείο που να απορείς για τον βαθμό αντίληψης του κοινού νου, από εκείνους που επί σειρά πολλών ετών διαμόρφωναν την κοινή γνώμη. Η οποία στη συνέχεια ψήφιζε.
Την τελευταία εβδομάδα έχουμε γίνει μάρτυρες ενός… ωκεανού ονομάτων και σεναρίων. Η καταγραφή των οποίων δεν εδράζεται τόσο σε πρωτογενή πληροφόρηση και αξιόπιστες διαρροές από όσους ενδεχομένως γνωρίζουν, αλλά στην επίκληση της κοινής λογικής, ή στο… άγχος της δημοσίευσης.
Πρακτικό αποτέλεσμα: Η συζήτηση κουράζει και ναρκοθετεί την πρόσθετη χρησιμότητα του ανασχηματισμού ως σημείο επανεκκίνησης του κυβερνητικού έργου.
Απ’ την άλλη, διαπιστώνει κανείς… οξύμωρα: Ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε ως προς τη βεβαιότητα της πραγματοποίησής του, και μάλιστα από τον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο. Και την ίδια στιγμή, από τα περισσότερα σενάρια απουσιάζει η… λογική.
Πώς θα δοθεί για παράδειγμα στο ΠΑΣΟΚ το υπουργείο Εσωτερικών, δηλαδή το υπουργείο που κάνει εκλογές, όταν είναι πιθανό να διεξαχθούν εθνικές εκλογές εντός των επόμενων μηνών;
Μερικές σκέψεις προς γνώση και… ρεαλισμό.
ysterografa.gr
Η στιγμή του ανασχηματισμού μιας κυβέρνησης… μνημονεύεται στα εγχειρίδια της πολιτικής επικοινωνίας ως μια από τις πλέον σύνθετες παραμέτρους της πολιτικής ως βιωματική πράξη και όχι ως αφηρημένο αφήγημα.
Όχι άδικα. Το λεγόμενο “πρωθυπουργό δικαίωμα”, που δίνει στον εκάστοτε πρωθυπουργό την ευχέρεια να αναδιατάξει κατά το δοκούν συσχετισμούς και ισορροπίες, επιλέγοντας τα πρόσωπα που θα απαρτίσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα, αλλά και τη στρατηγική στόχευση για τη διατήρηση ή ανάκτηση του πολιτικού imperium, έρχεται σε… αντίθεση με την ακατανίκητη τάση των Ελλήνων, εκτός από… προπονητές να ενδύονται και τον ρόλο του πρωθυπουργού.
Τις τελευταίες μέρες λοιπόν, και μετά το ιστορικά πρωτόγνωρο της προαναγγελίας του ανασχηματισμού από τον μικρότερο εταίρο του κυβερνητικού σχήματος, δηλαδή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στα ΜΜΕ αλλά και στα πολιτικά γραφεία έχει ξεκινήσει ένας χορός ονοματολογίας και σεναρίων.
Κάποια λογικά, κάποια… εκτός πραγματικότητας. Σε σημείο που να απορείς για τον βαθμό αντίληψης του κοινού νου, από εκείνους που επί σειρά πολλών ετών διαμόρφωναν την κοινή γνώμη. Η οποία στη συνέχεια ψήφιζε.
Την τελευταία εβδομάδα έχουμε γίνει μάρτυρες ενός… ωκεανού ονομάτων και σεναρίων. Η καταγραφή των οποίων δεν εδράζεται τόσο σε πρωτογενή πληροφόρηση και αξιόπιστες διαρροές από όσους ενδεχομένως γνωρίζουν, αλλά στην επίκληση της κοινής λογικής, ή στο… άγχος της δημοσίευσης.
Πρακτικό αποτέλεσμα: Η συζήτηση κουράζει και ναρκοθετεί την πρόσθετη χρησιμότητα του ανασχηματισμού ως σημείο επανεκκίνησης του κυβερνητικού έργου.
Απ’ την άλλη, διαπιστώνει κανείς… οξύμωρα: Ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε ως προς τη βεβαιότητα της πραγματοποίησής του, και μάλιστα από τον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο. Και την ίδια στιγμή, από τα περισσότερα σενάρια απουσιάζει η… λογική.
Πώς θα δοθεί για παράδειγμα στο ΠΑΣΟΚ το υπουργείο Εσωτερικών, δηλαδή το υπουργείο που κάνει εκλογές, όταν είναι πιθανό να διεξαχθούν εθνικές εκλογές εντός των επόμενων μηνών;
Μερικές σκέψεις προς γνώση και… ρεαλισμό.
ysterografa.gr
