Το
νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες
εισηγήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας
Κόλλιας. Στην ομιλία του μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Έπειτα
από τριάντα ολόκληρα χρόνια παρουσίας και ανάπτυξης της υδατοκαλλιέργειας στη
χώρα μας, έχω την τιμή να εισηγούμαι το πρώτο ουσιαστικά νομοσχέδιο που
εξειδικεύεται σε θέματα του κλάδου. Στόχος του είναι να διευκολύνει και να
ενθαρρύνει τις επενδύσεις σε αυτόν τον ραγδαία αναπτυσσόμενο τομέα, ο οποίος συνεισφέρει
κάθε χρόνο στην εθνική οικονομία 400 εκατομμύρια ευρώ από εξαγωγές. Υπάρχουν
άριστες προϋποθέσεις ώστε να διεκδικήσουμε με αξιώσεις μεγάλο μερίδιο της
αγοράς και να καταστεί η υδατοκαλλιέργεια ένας αειφόρος πυλώνας οικονομικής
ανάπτυξης. Πλην όμως, υπάρχουν προβλήματα που επιχειρεί να αντιμετωπίσει το παρόν
νομοσχέδιο.
Πέρα
από τη θέσπιση Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης και Εθνικού Συμβουλίου
Υδατοκαλλιεργειών, θεσμοθετούνται διαδικασίες που διευκολύνουν τη μακροχρόνια μίσθωση
και παραχώρηση των υδάτινων εκτάσεων, αλλά και την αδειοδότηση πλωτών και
χερσαίων υδατοκαλλιεργειών, καθώς και των υποστηρικτικών τους εγκαταστάσεων. Ο
ελάχιστος χρόνος που απαιτείται σήμερα για αδειοδότηση μιας απλής εγκατάστασης
είναι δύο χρόνια, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που «τράβηξαν» 5 ή 6 χρόνια. Βασικό
επομένως αίτημα του κλάδου ήταν η θεσμοθέτηση διαδικασίας «μίας στάσης», η
οποία γίνεται με το παρόν νομοσχέδιο. Ο υποψήφιος επενδυτής υποβάλει τα
απαιτούμενα δικαιολογητικά άπαξ σε μία υπηρεσία, η οποία στη συνέχεια
διαβιβάζει το αίτημα στις λοιπούς αρμόδιους και συγκεντρώνει ενδοϋπηρεσιακά τα απαιτούμενα
έγγραφα.
Βεβαίως, δεν μπορούμε να
παραγνωρίσουμε ότι το θεσμικό πλαίσιο για την αδειοδότηση υποστηρικτικών,
χερσαίων εγκαταστάσεων παραμένει δαιδαλώδες. Και επειδή δεν νοείται
υδατοκαλλιέργεια χωρίς χερσαία κτίσματα, είναι ανάγκη να δοθεί λύση στα θέματα
αδειοδότησής τους. Για παράδειγμα, ο ενδιαφερόμενος επενδυτής δεν μπορεί να
εξασφαλίσει οικοδομική άδεια, διότι ακόμα δεν έχουν καθοριστεί οι οριογραμμές
αιγιαλού και παραλίας, και δεν έχουν λυθεί κεφαλαιώδη ζητήματα στη δασική
νομοθεσία. Κάνω λοιπόν έκκληση προς τα αρμόδια Υπουργεία για άμεση απλούστευση
και κωδικοποίηση της νομοθεσίας, που θα λαμβάνει υπόψη της και την υφιστάμενη
κατάσταση και τις μελλοντικές αναπτυξιακές ανάγκες της υδατοκαλλιέργειας.
Τέλος,
στο νομοσχέδιο περιγράφονται οι διοικητικές κυρώσεις σε περίπτωση παραβάσεων,
καθώς και μεταβατικές διατάξεις. Σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις, έχει γίνει ένας
απαραίτητος εξορθολογισμός, αφού συμφωνούμε ότι η λογική δεν πρέπει να είναι η
εξόντωση, ιδιαίτερα όταν συχνά οι παραβάσεις οφείλονται στην ολιγωρία της
πολιτείας. Παραμένει ένα θέμα στις μεταβατικές διατάξεις, όπου το νομοσχέδιο
λαμβάνει πρόνοια για την αδειοδότηση των μονάδων που λειτούργησαν κατά το
παρελθόν, αλλά απώλεσαν τις άδειές τους, χωρίς ουσιαστικά δική τους
υπαιτιότητα. Θεωρώ ότι η πρόνοια αυτή μπορεί να είναι ένα μέτρο δικαίου, ωστόσο
πρέπει να διευκρινιστεί ότι η διάταξη δεν αφορά μονάδες που έχουν παραβιάσει
πολλαπλώς επιμέρους όρους της άδειάς τους και που, λειτουργώντας αθέμιτα,
στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη άλλων μονάδων, παλαιών ή νέων. Αυτό πρέπει να
διασαφηνιστεί, διότι έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε τον υγιή ανταγωνισμό.
Είναι
πεποίθησή μου ότι το νομοσχέδιο που συζητούμε δίνει, για πρώτη φορά εδώ και
τριάντα χρόνια, ουσιαστική ώθηση στον κλάδο της υδατοκαλλιέργειας και παρέχει
εκείνα τα εργαλεία που είναι απαραίτητα για την ενθάρρυνση και υλοποίηση των
επενδύσεων που χρειάζεται η εθνική οικονομία.»
