Twitter@EmOikonomidis
Μια από τις σημαντικότερες θεσμικές μεταβολές που θα μπορούσαν να συνοδεύσουν τον εθνικό βηματισμό της χώρας προς ένα καλύτερο μέλλον, θα ήταν η ρητή καθιέρωση ορίων για τη θητεία σε κάποιο δημόσιο αξίωμα.
Κάτι δηλαδή που σε άλλες σύγχρονες Δημοκρατίες είναι αυτονόητο, και ο καθένας κατανοεί πότε πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της δημόσιας διαδρομής του, για να αποχωρήσει και να δώσει τη σκυτάλη σε γενιές που έρχονται, στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι αποτελεί… είδος προς αναζήτηση.
Η περίπτωση του Περιφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ στην Αττική Γιάννη Σγουρού, είναι εξόχως και ηχηρά χαρακτηριστική. Ο άλλοτε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, βρίσκεται στο αυτοδιοικητικό τιμόνι της Αττικής από το 2002, όταν μαζί με τη Φώφη Γεννηματά και τον Γιάννη Μίχα κέρδισαν την τότε Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια, προφανώς και είναι πολλά, για να διεκδικεί κάποιος τη συνέχιση της δημόσιας διαδρομής του, υποστηρίζοντας ότι θέλει να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το έργο του. Και φυσικά, δεν ζούμε σε εποχές ακραίου ρομαντισμού, για να στέκεται σοβαρά ως αντίλογος το επιχείρημα ότι η κοινωνία έχει την ευχέρεια να… αποβάλλει εκείνους που δεν έχουν πλέον θέση στον δημόσιο βίο.
Ο Γιάννης Σγουρός δεν υπήρξε ποτέ μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, που διεκδίκησε την ψήφο των πολιτών της Αττικής με βάση τα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα της προσωπικότητάς του και τις ικανότητές του. Ήταν διαχρονική επιλογή του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα του “βαθέως ΠΑΣΟΚ”. Ενός ΠΑΣΟΚ που μέχρι και τις τελευταίες εκλογές του 2010, στις οποίες ο Γιάννης Σγουρός εξελέγη για 3η φορά στο αυτοδιοικητικό τιμόνι της Αττικής, αποτελεί την αυτονόητη πλειοψηφία της μεγαλύτερης Περιφέρειας της Ελλάδας. Ακόμη και την εποχή της σχεδόν απόλυτης πολιτικής ηγεμονίας του Κώστα Καραμανλή.
Μιλώντας χθες στην παρουσίαση του συνδυασμού του, ο Γιάννης Σγουρός υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν υπήρξε περαστικός από την Περιφέρεια Αττικής, ότι δεν μπήκε στην Αυτοδιοίκηση για να κάνει το… αγροτικό του, καθώς και ότι έχει πρωτογενή γνώση των προβλημάτων του Λεκανοπεδίου.
Ο αντίλογος είναι ηχηρός: Στο σκέλος της γνώσης των προβλημάτων, προφανώς και ο ίδιος, ως επικεφαλής της Περιφέρειας για 12 χρόνια, έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης στη δημιουργία και επιδείνωσή τους.
Αναφορικά με το… περαστικό της παρουσίας του, και τη διάσταση του “αγροτικού”, είναι εξίσου εύγλωττο ότι μάλλον ο Γιάννης Σγουρός… παραέμεινε στον χώρο της Αυτοδιοίκησης. Είναι σαν να ξέχασε να τελειώσει το “αγροτικό” του. Και τις συνέπειες τις βιώνουν οι πολίτες της Περιφέρειας Αττικής, με μια πρωτοφανή υποβάθμιση των προοπτικών και της δυναμικής μιας περιοχής περήφανης και δημιουργικής.
ysterografa.gr
Μια από τις σημαντικότερες θεσμικές μεταβολές που θα μπορούσαν να συνοδεύσουν τον εθνικό βηματισμό της χώρας προς ένα καλύτερο μέλλον, θα ήταν η ρητή καθιέρωση ορίων για τη θητεία σε κάποιο δημόσιο αξίωμα.
Κάτι δηλαδή που σε άλλες σύγχρονες Δημοκρατίες είναι αυτονόητο, και ο καθένας κατανοεί πότε πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της δημόσιας διαδρομής του, για να αποχωρήσει και να δώσει τη σκυτάλη σε γενιές που έρχονται, στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι αποτελεί… είδος προς αναζήτηση.
Η περίπτωση του Περιφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ στην Αττική Γιάννη Σγουρού, είναι εξόχως και ηχηρά χαρακτηριστική. Ο άλλοτε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, βρίσκεται στο αυτοδιοικητικό τιμόνι της Αττικής από το 2002, όταν μαζί με τη Φώφη Γεννηματά και τον Γιάννη Μίχα κέρδισαν την τότε Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια, προφανώς και είναι πολλά, για να διεκδικεί κάποιος τη συνέχιση της δημόσιας διαδρομής του, υποστηρίζοντας ότι θέλει να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το έργο του. Και φυσικά, δεν ζούμε σε εποχές ακραίου ρομαντισμού, για να στέκεται σοβαρά ως αντίλογος το επιχείρημα ότι η κοινωνία έχει την ευχέρεια να… αποβάλλει εκείνους που δεν έχουν πλέον θέση στον δημόσιο βίο.
Ο Γιάννης Σγουρός δεν υπήρξε ποτέ μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, που διεκδίκησε την ψήφο των πολιτών της Αττικής με βάση τα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα της προσωπικότητάς του και τις ικανότητές του. Ήταν διαχρονική επιλογή του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα του “βαθέως ΠΑΣΟΚ”. Ενός ΠΑΣΟΚ που μέχρι και τις τελευταίες εκλογές του 2010, στις οποίες ο Γιάννης Σγουρός εξελέγη για 3η φορά στο αυτοδιοικητικό τιμόνι της Αττικής, αποτελεί την αυτονόητη πλειοψηφία της μεγαλύτερης Περιφέρειας της Ελλάδας. Ακόμη και την εποχή της σχεδόν απόλυτης πολιτικής ηγεμονίας του Κώστα Καραμανλή.
Μιλώντας χθες στην παρουσίαση του συνδυασμού του, ο Γιάννης Σγουρός υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν υπήρξε περαστικός από την Περιφέρεια Αττικής, ότι δεν μπήκε στην Αυτοδιοίκηση για να κάνει το… αγροτικό του, καθώς και ότι έχει πρωτογενή γνώση των προβλημάτων του Λεκανοπεδίου.
Ο αντίλογος είναι ηχηρός: Στο σκέλος της γνώσης των προβλημάτων, προφανώς και ο ίδιος, ως επικεφαλής της Περιφέρειας για 12 χρόνια, έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης στη δημιουργία και επιδείνωσή τους.
Αναφορικά με το… περαστικό της παρουσίας του, και τη διάσταση του “αγροτικού”, είναι εξίσου εύγλωττο ότι μάλλον ο Γιάννης Σγουρός… παραέμεινε στον χώρο της Αυτοδιοίκησης. Είναι σαν να ξέχασε να τελειώσει το “αγροτικό” του. Και τις συνέπειες τις βιώνουν οι πολίτες της Περιφέρειας Αττικής, με μια πρωτοφανή υποβάθμιση των προοπτικών και της δυναμικής μιας περιοχής περήφανης και δημιουργικής.
ysterografa.gr
