Twitter@EmOikonomidis
Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, πρωτίστως θεσμών, προσανατολισμού, αξιακών προτεραιοτήτων και φυσικά πολιτικής ηγεσίας, μια από τις κυρίαρχες στρεβλώσεις που χαρακτήρισαν την εθνική διαδρομή της Μεταπολίτευσης ήταν ο ρόλος των δημοσκοπήσεων στη διαμόρφωση των εξελίξεων του δημοσίου βίου.
Σε κάθε… πολιτισμένη χώρα του σύγχρονου κόσμου, οι δημοσκοπήσεις λειτουργούν ως μεθοδολογικό εργαλείο. Καταγράφουν τάσεις, αποκαλύπτουν επιθυμίες και στοχεύσεις της κοινωνίας, μπορούν να λειτουργήσουν χρηστικά ως εφαλτήριο χάραξης μιας διαφορετικής στρατηγικής, πιο κοντά στην πραγματικότητα, η οποία φυσικά δεν είναι στατική, αλλά επικαιροποιείται και μεταβάλλεται.
Στην Ελλάδα, δεν ζήσαμε αυτή την… πολυτέλεια “πολιτισμού”. Ειδικά στα χρόνια που ακολούθησαν τον “εκσυγχρονισμό”, από το 1996 και μετά, οι δημοσκοπήσεις μπήκαν μπροστά από την πραγματικότητα. Την υποκατέστησαν. Και αντί να μετρούν τις διαθέσεις της κοινωνίας απέναντι σε πολιτικές πρωτοβουλίες, ουσιαστικά καθοδηγούσαν και διαμόρφωσαν εκείνες τις πρωτοβουλίες αυτές.
Δείγμα φυσικά ενός αέναα ελλειμματικού πολιτικού προσωπικού, που δυσκολευόταν να χαράξει μια εθνική ατζέντα και να συναρπάσει την κοινωνία σε βαθμό που να την πείσει να το ακολουθήσει, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι πολιτικοί να περιμένουν… την επόμενη δημοσκόπηση, ώστε να αποφασίσουν πως θα έπρεπε να κινηθούν στη συνέχεια.
Η εποχή αυτή έχει πλέον τελειώσει. Όχι ως προς την τάση να επαναλαμβάνεται η στρέβλωση. Αλλά ως προς την πραγματική απήχησή της στην κοινωνία. Στην εποχή της “επανάστασης” των social media άλλωστε, εκεί όπου μπορεί ο καθένας να καταθέσει αδιαμεσολάβητα και αφιλτράριστα την άποψή του, και μάλιστα σε ένα πληθυντικό, μαζικό κοινό, που διψάει για μια “εθνική επανεκκίνηση, είναι προφανές ότι τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης που σκοντάφτουν στην κοινή λογική, και προκαλούν τη θυελλώδη αγανάκτηση της τελευταίας, αμφισβητούνται, λοιδωρούνται, ανατρέπονται.
Ένα γρήγορο σεργιάνισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από χθες, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πόσο… δεν πείθεται μια κοινωνία που δοκιμάζει καθημερινά τα όρια αντοχής της, ότι ο Γιώργος Καμίνης έγινε ξαφνικά… Αντώνης Τρίτσης, και οι Αθηναίοι τον “ερωτεύτηκαν” και θα προσέλθουν μαζικά στις κάλπες για να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό του. Στη δημοσκόπηση της “Metron Analysis” για το “thetoc.gr”, ο σημερινός Δήμαρχος Αθηναίων εμφανίζεται με πρόθεση ψήφου 20% (!), μια αριθμητική αποτύπωση που προφανώς δεν… είχε αντιληφθεί μέχρι σήμερα κανείς από όσους περπατούν στην Αθήνα. Και φυσικά κανείς από όσους επιθυμούσαν να είναι υποψήφιοι, ακριβώς επειδή η αίσθηση της “κοινής λογικής” υποδήλωνε ότι ο Γιώργος Καμίνης δεν έπεισε τους Αθηναίους με το έργο του, ώστε να τον επιβραβεύσουν.
Η περίπτωση Καμίνη αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον case study, για όσους επιθυμούν να εμπλακούν στα κοινά μιας “άλλης εποχής”. Της Ελλάδας μετά την κρίση, που είναι πλέον επαρκώς υποψιασμένη για να μην χειραγωγείται. Δεν αρκεί πλέον να… ζεις τον μύθο σου, και να περιμένεις ότι η κοινωνία στην οποία απευθύνεσαι θα ανέχεται το “παραμύθι χωρίς δράκο”.
ysterografa.gr
Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, πρωτίστως θεσμών, προσανατολισμού, αξιακών προτεραιοτήτων και φυσικά πολιτικής ηγεσίας, μια από τις κυρίαρχες στρεβλώσεις που χαρακτήρισαν την εθνική διαδρομή της Μεταπολίτευσης ήταν ο ρόλος των δημοσκοπήσεων στη διαμόρφωση των εξελίξεων του δημοσίου βίου.
Σε κάθε… πολιτισμένη χώρα του σύγχρονου κόσμου, οι δημοσκοπήσεις λειτουργούν ως μεθοδολογικό εργαλείο. Καταγράφουν τάσεις, αποκαλύπτουν επιθυμίες και στοχεύσεις της κοινωνίας, μπορούν να λειτουργήσουν χρηστικά ως εφαλτήριο χάραξης μιας διαφορετικής στρατηγικής, πιο κοντά στην πραγματικότητα, η οποία φυσικά δεν είναι στατική, αλλά επικαιροποιείται και μεταβάλλεται.
Στην Ελλάδα, δεν ζήσαμε αυτή την… πολυτέλεια “πολιτισμού”. Ειδικά στα χρόνια που ακολούθησαν τον “εκσυγχρονισμό”, από το 1996 και μετά, οι δημοσκοπήσεις μπήκαν μπροστά από την πραγματικότητα. Την υποκατέστησαν. Και αντί να μετρούν τις διαθέσεις της κοινωνίας απέναντι σε πολιτικές πρωτοβουλίες, ουσιαστικά καθοδηγούσαν και διαμόρφωσαν εκείνες τις πρωτοβουλίες αυτές.
Δείγμα φυσικά ενός αέναα ελλειμματικού πολιτικού προσωπικού, που δυσκολευόταν να χαράξει μια εθνική ατζέντα και να συναρπάσει την κοινωνία σε βαθμό που να την πείσει να το ακολουθήσει, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι πολιτικοί να περιμένουν… την επόμενη δημοσκόπηση, ώστε να αποφασίσουν πως θα έπρεπε να κινηθούν στη συνέχεια.
Η εποχή αυτή έχει πλέον τελειώσει. Όχι ως προς την τάση να επαναλαμβάνεται η στρέβλωση. Αλλά ως προς την πραγματική απήχησή της στην κοινωνία. Στην εποχή της “επανάστασης” των social media άλλωστε, εκεί όπου μπορεί ο καθένας να καταθέσει αδιαμεσολάβητα και αφιλτράριστα την άποψή του, και μάλιστα σε ένα πληθυντικό, μαζικό κοινό, που διψάει για μια “εθνική επανεκκίνηση, είναι προφανές ότι τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης που σκοντάφτουν στην κοινή λογική, και προκαλούν τη θυελλώδη αγανάκτηση της τελευταίας, αμφισβητούνται, λοιδωρούνται, ανατρέπονται.
Ένα γρήγορο σεργιάνισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από χθες, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πόσο… δεν πείθεται μια κοινωνία που δοκιμάζει καθημερινά τα όρια αντοχής της, ότι ο Γιώργος Καμίνης έγινε ξαφνικά… Αντώνης Τρίτσης, και οι Αθηναίοι τον “ερωτεύτηκαν” και θα προσέλθουν μαζικά στις κάλπες για να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό του. Στη δημοσκόπηση της “Metron Analysis” για το “thetoc.gr”, ο σημερινός Δήμαρχος Αθηναίων εμφανίζεται με πρόθεση ψήφου 20% (!), μια αριθμητική αποτύπωση που προφανώς δεν… είχε αντιληφθεί μέχρι σήμερα κανείς από όσους περπατούν στην Αθήνα. Και φυσικά κανείς από όσους επιθυμούσαν να είναι υποψήφιοι, ακριβώς επειδή η αίσθηση της “κοινής λογικής” υποδήλωνε ότι ο Γιώργος Καμίνης δεν έπεισε τους Αθηναίους με το έργο του, ώστε να τον επιβραβεύσουν.
Η περίπτωση Καμίνη αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον case study, για όσους επιθυμούν να εμπλακούν στα κοινά μιας “άλλης εποχής”. Της Ελλάδας μετά την κρίση, που είναι πλέον επαρκώς υποψιασμένη για να μην χειραγωγείται. Δεν αρκεί πλέον να… ζεις τον μύθο σου, και να περιμένεις ότι η κοινωνία στην οποία απευθύνεσαι θα ανέχεται το “παραμύθι χωρίς δράκο”.
ysterografa.gr
