Γράφει ο
Χρήστος Πασαλάρης
Χρήστος Πασαλάρης
Κλείνουμε σε λιγότερο από ένα μήνα 12 χρόνια στο ευρώ. Την 1η
Ιανουαρίου του 2002, με τον Σημίτη πρωθυπουργό, αποχαιρετούσαμε ( μάλλον
μελαγχολικά) τη δραχμούλα και βάζαμε στις τσέπες μας (μάλλον σκεφτικοί)
το ευρωπαϊκό νόμισμα. Αναρωτιόμαστε τότε: «Θα είναι για καλό ή για κακό
μας;». Η δωδεκαετία που ακολούθησε δεν δείχνει άλλο από δεινές
οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές περιπέτειες. Αποκορύφωμα η
σημερινή παρατεταμένη κρίση: Με τη δόλια πατρίδα υποδουλωμένη μέχρις
ασφυξίας στους παντοδύναμους αφέντες του ευρώ και με το δημόσιο χρέος της γύρω στα 350 δισεκατομμύρια (το μεγαλύτερο που είχε ποτέ στα 190 χρόνια της «ανεξαρτησίας» της)… Κατά τη δωδεκάχρονη σταδιοδρομία του ευρώ το τιμόνι της χώρας κράτησαν, από αδέξια έως καταστρεπτικά, τέσσερις κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί: Ο Σημίτης του ΠΑΣΟΚ για δύο χρόνια, (εκτός από τα έξη προηγούμενα), ο Καραμανλής της ΝΔ για πεντέμιση χρόνια, ο Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ για δύο χρόνια (τα χειρότερα όλων) και ο Σαμαράς της ΝΔ για ενάμιση χρόνο- ο οποίος και συνεχίζει. Το 2012 θήτευσαν ως πρωθυπουργοί και οι υπηρεσιακοί Παπαδήμος και Πικραμένος…
Ας θυμηθούμε ότι ο λαός, στο ίδιο διάστημα, εκλήθη πέντε φορές στις κάλπες: Το Μάρτιο του 2004, με νικητή τον Καραμανλή. Τον Σεπτέμβριο του 2007, με νικητή πάλι τον Καραμανλή. Τον Οκτώβριο του 2009, με νικητή τον Παπανδρέου. Τον Μάιο του 2012, με νικητή τον Σαμαρά. Και τον Ιούνιο του 2012, με νικητή πάλι τον Σαμαρά. Σε αυτές τις δύο εκλογές του 2012 ξεχώρισαν: Ο ΣΥΡΙΖΑ που έγινε Αξιωματική Αντιπολίτευση, με αρχηγό τον Τσίπρα και η «Χρυσή Αυγή», με αρχηγό τον Μιχαλολιάκο που κατέκτησε την τρίτη θέση (την οποία κρατά και μετά τη δίωξη της ως «εγκληματικής οργάνωσης»). Αλλαγή ηγεσίας υπήρξε και στο ΚΚΕ με τον Κουτσούμπα αντί της Παπαρήγα στην κορυφή.
Για την ιστορία θα θυμίσω ότι το… ελληνικό ευρώ γνώρισε στη δωδεκαετία του, πράγματα και θαύματα, ανάμεσα στα οποία: Η εξάρθρωση της ξενοκίνητης τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Ν» το 2002. Οι πολυδάπανοι Ολυμπιακοί της Αθήνας το 2004. Το «ενοχλητικό» για την ξενοκρατία ΟΧΙ του Καραμανλή στο σχέδιο Ανάν το 2004. Η υπογραφή της συμφωνίας για τον ήδη ναυαγισμένο αγωγό Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολης το 2007. Ο πολυσυζητημένος θάνατος του Χριστόδουλου το 2008. Η αλλαγή ηγεσίας της Ν.Δ από τον στοχοποιημένο Καραμανλή στον «υπό δοκιμήν» Σαμαρά το 2010….
Την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας επηρέασε σημαντικά η χειμαρρώδης εισβολή ενός εκατομμυρίου λαθρομεταναστών με συνέπεια την εκρηκτική διόγκωση της ανεργίας στο ενάμιση εκατομμύριο. Από την άλλη μεριά τα μεγάλα σκάνδαλα, (από το Χρηματιστήριο και το Βατοπέδιο ως τα υποβρύχια και τους Τσοχατζόπουλους ) είναι επί 12 χρόνια τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας, αλλά και η ντροπή της Ελλάδας στον έξω κόσμο, την ώρα που αναρίθμητοι φοροφυγάδες και μεγαλοαπατεώνες , που ο λαός ματαίως περιμένει να ιδεί φυλακισμένους, διαφεύγουν τη σύλληψη…
Παρά όλα αυτά η καταπληγωμένη Ελλάδα αναλαμβάνει με τη σειρά της σε ένα μήνα για 5η φορά από το 1981,την προεδρία της ΕΕ. Μην ξεχνάμε ότι μαζί με 16 άλλες χώρες, ανάμεσα στις 27 της ΕΕ, έχει γίνει δεκτή ως μέλος της ΟΝΕ (Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης ) που πρώτη δουλειά της ήταν να καθιερώσει το ευρώ ως κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Όπερ σημαίνει ότι πατρίδα μας έχει λόγο στα θέματα της ενωμένης Ευρώπης. Μη ξεχνάμε ακόμη ότι η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος του ΟΗΕ και από τα πρώτα μέλη του ΝΑΤΟ. Που σημαίνει επίσης ότι έχει λόγο στα παγκόσμια πράγματα, με υποχρεώσεις αλλά και με δικαιώματα…
Στα 12 χρόνια του ευρώ πολλά άλλαξαν όχι μόνο στην (δυστυχώς μουχλιασμένη ) κεφαλή του Συστήματος, αλλά κυρίως στο ρωμαλέο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Ο λαός, με κινητήρια δύναμη της σκεπτόμενη μειοψηφία του, θεωρεί χρεωκοπημένο το παλαιό πολιτικό σύστημα, την δε ηγεσία του ευθέως υπεύθυνη για τα σημερινό δεινά του, άρα καταδικασμένη να περάσει, με το καλό ή με το άγριο ,στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το «καλό» είναι οι προσεχείς εκλογές του Μαΐου, (διπλές ή τριπλές και ό,τι ήθελε προκύψει). Το «άγριο» είναι ένα από εκείνα τα ξαφνικά ξεσπάσματα στα οποία καταφεύγει ο λαός μας μετά από μεγάλες κρίσεις, όταν η κατάσταση φτάνει στα «μη περαιτέρω»..
Εν τούτοις τα 72 χρόνια της σταδιοδρομίας μου με εξωθούν να αισιοδοξώ ότι η δεκαετία του 2010 θα είναι τελικά η πιο λαμπρή δεκαετία της νεώτερης ιστορίας μας!… Θυμάμαι πάντα τα λόγια του Καζαντζάκη: «Η Ελλάδα επιζεί ακόμη-επιζεί μέσα από διαδοχικά θαύματα»!..
Ch.Passalaris@hotmail,com
ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ
ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕΙ !
elzoni.gr
