ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Δύο είναι οι βασικές αιτίες που η Χρυσή Αυγή, αυτό το μωσαϊκό από νεοναζί, μπράβους, μαχαιροβγάλτες και διαταραγμένους, πέρασε αστραπιαία από το περιθώριο στο προσκήνιο της ζωής και της καθημερινότητας μας.
Η μια, η μεγαλύτερη έχει να κάνει με το αίσθημα προδοσίας και θυμού. Από την μια στιγμή στην άλλη, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, οδηγήθηκαν σε συνθήκες ανέχειας και φτώχειας. Και εκείνη ακριβώς την ώρα ένιωσαν ότι το πολιτικό προσωπικό δεν μπορούσε με τίποτα όχι να τους βοηθήσει, αλλά ούτε την τιμή και την αξιοπρέπεια τους να υπερασπίσει.
Η δεύτερη μικρότερη, αλλά όχι αμελητέα έχει να κάνει με τον κομπλεξισμό και την αποιδεολογικοποίηση της Ελληνικής Δεξιάς. Την σταδιακή απομάκρυνση της παράταξης από την υπεράσπιση της δημοκρατικής ιστορικής της κληρονομιάς σε κρίσιμες φάσεις της πορείας του τόπου. Την άρνηση της να δώσει πρόσημο και ταυτότητα σε ζητήματα που αφορούσαν και αφορούν την κοινωνία συνολικά και τους πολίτες ξεχωριστά.
Μια δολοφονία από τα τάγματα εφόδου, των νταήδων που επιτίθενται πάντα πολλοί με ρόπαλα και “πεταλούδες” σε έναν ή λίγους ανυποψίαστους, παλικαροσύνη από εκείνες δηλαδή, ήταν η αφορμή για να αναλάβει η δικαιοσύνη δράση. Με τον τρόπο αυτό η Δημοκρατία άρχισε να τακτοποιεί τους λογαριασμούς της με τους νεοναζί.
Τους κατάφερε πλήγμα. Δεν τους τελείωσε όμως. Και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Γιατί ούτε η δικαιοσύνη, ούτε τα media, ούτε φυσικά οι διωκτικές αρχές, μπορούν να υποκαταστήσουν την πολιτική. Και μόνο η πολιτική μπορεί να τους τελειώσει. Και θα τους τελειώσει αν καταφέρει να αντιμετωπίσει τις βασικές αιτίες που τους επέτρεψαν να υπάρξουν.
Δυο πράγματα σημαίνει αυτό:
- Στην άσκηση της εξουσίας για να έχει αποτέλεσμα αλλά και ιστορική δικαίωση η προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια , με τις παρεπόμενες θυσίες που αυτή συνεπάγεται , θα πρέπει οι μεταρρυθμίσεις και ο πολιτικός και κοινωνικός μετασχηματισμός που αυτές προκαλούν να μην αποκλίνουν. Αλλά να συγκλίνουν με στόχο να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των περισσότερων ελληνικών οικογενειών. Να εμπεδωθεί η άποψη ότι δίνουμε μάχη για να σωθεί η χώρα και οι άνθρωποι της, και όχι το σύστημα που την οδήγησε εδώ. Να ξανακερδίσουν οι πολίτες το δικαίωμα στην προσδοκία. Να διαμορφωθεί και πάλι η ρεαλιστική αντίληψη ότι ο δρόμος της προκοπής και της κοινωνικής ανόδου για κάθε Έλληνα θα είναι, υπαρκτός και κυρίως ανοικτός για όλους όσους θέλουν να τον διεκδικήσουν
- Η δημοκρατική και ριζοσπαστική κεντροδεξιά να μιλήσει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους Έλληνες. Να σταθεί με περηφάνια απέναντι στην ιστορία και την προσφορά της στον τόπο και να είναι ετοιμόλογη με όσους, φανατικούς και ανιστόρητους επιχειρούν, είτε να αμαυρώσουν,είτε να καπηλευτούν αυτή τη σπουδαία διαδρομή Να επιδιώξει την σύνθεση και την συνεργασία με άλλους ιδεολογικούς χώρους όχι προσποιούμενη ότι τώρα πια όλοι το ίδιο είμαστε, αλλά οριοθετώντας με σαφήνεια το πεδίο, το χρόνο και το στόχο των όποιων συγκλίσεων. Τέλος να πάρει αποστάσεις από την στεγνή “τεχνοκρατία” και με τις ιδέες και το αφήγημα της να ζεστάνει ξανά τις ψυχές των ανθρώπων. Έτσι θα μπορέσει να συναντηθεί και πάλι με την μεσαία τάξη και τους Έλληνες της δημιουργίας που διαχρονικά αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της.
