Η ελληνική Οικονομία και η χώρα πορεύονται με τεράστιες δυσκολίες και κόστος σε πολλούς τομείς, αλλά και κέρδη σε κάποιους από αυτούς. Στην πορεία αυτή υπήρξαν δυνάμεις που διστακτικά ενδεχομένως, αλλά σταθερά, βοήθησαν την προσπάθεια, με αποτέλεσμα σε μακροοικονομικό επίπεδο να έχει επιτευχθεί στην τριετία μια εντυπωσιακή προσαρμογή. Πρόσφατα αναγνωρίστηκε από διεθνείς φορείς και την ίδια την Τρόικα ότι επιτυγχάνουμε φέτος ένα μικρό αλλά υπαρκτό πρωτογενές πλεόνασμα.
Την ίδια στιγμή και σύμφωνα με την προσφιλή του τακτική, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκδίδει Έκθεση που αμφισβητεί τις παραδοχές αυτές και δημιουργεί μείζον θέμα στο πολιτικό σκηνικό. Προβλέπει μηδενικό πλεόνασμα και ζητά νέα μέτρα ύψους 2,9 δις για το 2014 και περισσότερα για την ερχόμενη διετία. Μέτρα που δεν είναι δυνατόν να περάσουν από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Προκαλεί συνειδητά δηλαδή πολιτική κρίση, για δικούς του λόγους που σχετίζονται με την ατζέντα του διεθνώς.
Από νωρίς είχα πει, ήδη πριν τις εκλογές του Ιουνίου 2012 (Καθημερινή, 3Ιουνίου 2012, και άλλες νωρίτερα), πως το ΔΝΤ, βάσει της κυβερνητικής μου εμπειρίας, δεν προσέφερε στη χώρα. Ασχέτως παραδεδεγμένων λαθών, α) δεν προσέφερε πολλά χρήματα σε σχέση με το συνολικό πακέτο, β) δεν διέθετε τεχνογνωσία για μια αναπτυγμένη χώρα της Ευρωζώνης και γ) προκάλεσε και προκαλεί συχνά κρίσεις με τις προβληματικές παρεμβάσεις του. Πρότεινα μάλιστα από τότε να αποπληρωθεί κατά προτεραιότητα μέσα σε μια 3ετία (2ετία πια) και να αποχωρήσει από το Πρόγραμμα, το οποίο έτσι θα καθίστατο αμιγώς ευρωπαϊκό και στηριγμένο στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Ήμουν ακόμη Υπουργός όταν τα έλεγα δημοσίως αυτά.
Τη θέση μου έκτοτε επαναλαμβάνω με κάθε ευκαιρία. Πολλοί αρχικά μου επιτέθηκαν για τη θέση μου και από πολλές πλευρές άκουσα τα εξ αμάξης για αυτή.
Σήμερα, η θέση την οποία επαναφέρω, ακόμα και για θέσπιση Εθνικού Διαπραγματευτή με ολιγομελή ομάδα που θα διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες, για αποφυγή του πολιτικού θρίλερ-σόου κάθε φορά, δικαιώνεται ξανά και είναι φανερό από τις δημόσιες τοποθετήσεις πως καθίσταται ολοένα εθνική αλλά και ευρωπαϊκή θέση. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και άνθρωποι κύρους την υιοθετούν.
Το ίδιο οφείλει να πράξει επιτέλους και η ελληνική Κυβέρνηση και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση να ενισχύσει τις ευρωπαϊκές δομές και να καταστήσει τη προοπτική εξόδου από τη κρίση αμιγώς ευρωπαϊκή. Η χώρα πια έχει ανάγκη από ένα Εθνικό Σχέδιο που σεβόμενο τις ευρωπαϊκές Συνθήκες, θα αντιμετωπίζει με τρόπο κυρίαρχο και αποφασιστικό τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους. Θα αναχαιτίζει την ύφεση και θα αναστρέφει τις τάσεις στην ανεργία με τομές παντού. Σήμερα. Για να ευημερήσουν όσο πιο σύντομα, εκτός από τους αριθμούς και οι άνθρωποι
Την ίδια στιγμή και σύμφωνα με την προσφιλή του τακτική, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκδίδει Έκθεση που αμφισβητεί τις παραδοχές αυτές και δημιουργεί μείζον θέμα στο πολιτικό σκηνικό. Προβλέπει μηδενικό πλεόνασμα και ζητά νέα μέτρα ύψους 2,9 δις για το 2014 και περισσότερα για την ερχόμενη διετία. Μέτρα που δεν είναι δυνατόν να περάσουν από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Προκαλεί συνειδητά δηλαδή πολιτική κρίση, για δικούς του λόγους που σχετίζονται με την ατζέντα του διεθνώς.
Από νωρίς είχα πει, ήδη πριν τις εκλογές του Ιουνίου 2012 (Καθημερινή, 3Ιουνίου 2012, και άλλες νωρίτερα), πως το ΔΝΤ, βάσει της κυβερνητικής μου εμπειρίας, δεν προσέφερε στη χώρα. Ασχέτως παραδεδεγμένων λαθών, α) δεν προσέφερε πολλά χρήματα σε σχέση με το συνολικό πακέτο, β) δεν διέθετε τεχνογνωσία για μια αναπτυγμένη χώρα της Ευρωζώνης και γ) προκάλεσε και προκαλεί συχνά κρίσεις με τις προβληματικές παρεμβάσεις του. Πρότεινα μάλιστα από τότε να αποπληρωθεί κατά προτεραιότητα μέσα σε μια 3ετία (2ετία πια) και να αποχωρήσει από το Πρόγραμμα, το οποίο έτσι θα καθίστατο αμιγώς ευρωπαϊκό και στηριγμένο στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Ήμουν ακόμη Υπουργός όταν τα έλεγα δημοσίως αυτά.
Τη θέση μου έκτοτε επαναλαμβάνω με κάθε ευκαιρία. Πολλοί αρχικά μου επιτέθηκαν για τη θέση μου και από πολλές πλευρές άκουσα τα εξ αμάξης για αυτή.
Σήμερα, η θέση την οποία επαναφέρω, ακόμα και για θέσπιση Εθνικού Διαπραγματευτή με ολιγομελή ομάδα που θα διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες, για αποφυγή του πολιτικού θρίλερ-σόου κάθε φορά, δικαιώνεται ξανά και είναι φανερό από τις δημόσιες τοποθετήσεις πως καθίσταται ολοένα εθνική αλλά και ευρωπαϊκή θέση. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και άνθρωποι κύρους την υιοθετούν.
Το ίδιο οφείλει να πράξει επιτέλους και η ελληνική Κυβέρνηση και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση να ενισχύσει τις ευρωπαϊκές δομές και να καταστήσει τη προοπτική εξόδου από τη κρίση αμιγώς ευρωπαϊκή. Η χώρα πια έχει ανάγκη από ένα Εθνικό Σχέδιο που σεβόμενο τις ευρωπαϊκές Συνθήκες, θα αντιμετωπίζει με τρόπο κυρίαρχο και αποφασιστικό τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους. Θα αναχαιτίζει την ύφεση και θα αναστρέφει τις τάσεις στην ανεργία με τομές παντού. Σήμερα. Για να ευημερήσουν όσο πιο σύντομα, εκτός από τους αριθμούς και οι άνθρωποι
Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα-Περιφερειακά Μέσα
