Η μείωση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για την επόμενη επταετία, που ενέκρινε το Συμβούλιο των Ευρωπαίων ηγετών, δεν μπορεί να περάσει αν προηγουμένως δεν εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Προσωπικά ως ευρωβουλευτής, δεν πρόκειται να ψηφίσω τον συγκεκριμένο προϋπολογισμό που προτείνει το Συμβούλιο προς το ευρωκοινοβούλιο.
Ακόμα κι αν η Ευρώπη ήταν μια απλή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, όπως την θέλουν κάποιοι ευρωσκεπτικιστές, θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερο προϋπολογισμό ως αντιστάθμιση των πλεονεκτημάτων που απολαμβάνουν οι περισσότερο βιομηχανοποιημένες οικονομίες σε μια ενιαία αγορά. Κατά μείζονα λόγο αυτό ισχύει σε μια Ευρώπη όπου η πλειοψηφία των μελών (ευρωζώνη) κινείται προς μια δημοσιονομική ένωση και εντός της υπάρχουν περιοχές παγιδευμένες σε ανεργία κοντά στο 30% και διατρέχουν τον κίνδυνο της παγίδευσής τους σε ένα φαύλο κύκλο φτώχειας και στασιμότητας. Στο πλαίσιο αυτό, ένας σοβαρός προϋπολογισμός επενδύσεων και κοινωνικής αλληλεγγύης έναντι των ανέργων, είναι προϋπόθεση για να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη με στοιχειώδη κοινωνική συνοχή σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει τόσο ευρεία περιοχή που να καλύπτεται από ένα νόμισμα, όπως η ευρωζώνη, χωρίς να συμπληρώνεται από ένα σοβαρό ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα η αποδοχή ενός προϋπολογισμού που θα συνεπάγεται 4 ή και παραπάνω δις ευρώ λιγότερα κονδύλια (αν υπολογιστούν και οι περικοπές στην ΚΑΠ), σε μια οικονομία αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές με ανεργία 27%, δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Το καλοκαίρι του 2011 η Ευρώπη συζήτησε ένα σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα με επενδύσεις 30 δις. Σήμερα εμφανιζόμαστε ευχαριστημένοι όχι με πρόσθετες επενδύσεις αλλά με μια μικρότερη του αναμενομένου μείωση (που πράγματι πέτυχε η κυβέρνηση), σε σχέση με την αρχική απαράδεκτη πρόταση της Επιτροπής. Αυτό μπορεί να ήταν το μέγιστο που είχε την δυνατότητα ή την ικανότητα να διαπραγματευτεί. Τώρα είναι η ώρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ορθώσει το ανάστημά του και να υπερασπιστεί την ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας.Ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή αλλά και αυξημένη συμμετοχή όσων έχουν τα μέγιστα οικονομικά οφέλη από την ενιαία αγορά. Δεν μπορώ να ψηφίσω προϋπολογισμό τόσο χαμηλό που υπονομεύει ουσιαστικά την ευρωπαϊκή ιδέα και σφραγίζει ταυτόχρονα την οικονομική περιθωριοποίηση της Ελλάδας.
