Του Ανδρέα Μητσόπουλου
Δεν είναι μικρή η μερίδα του πολιτικού κόσμου που αφελώς αναρωτιέται γιατί η Χρυσή Αυγή από ασήμαντο κόμμα του 0,2%-0,3% έως το 2009, έχει καταφέρει σήμερα να εξελιχθεί σε ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη του 7% με διαρκώς αυξητικές τάσεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί, που αδυνατώντας να αφουγκραστούν τα σύγχρονα πολιτικά τεκταινόμενα, δεν αντιλαμβάνονται ότι το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι σύνθετο, εξελισσόμενο και έχει τις βάσεις για να μονιμοποιηθεί.
Χωρίς να εστιάζουν στις πραγματικές αιτίες του φαινομένου, περιορίζονται απλά, στην εξαγωγή γενικών συμπερασμάτων του τύπου, ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής οφείλεται στην απόγνωση του ελληνικού λαού, λόγω οικονομικής κρίσης και αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας.
Αυτή η προσέγγιση του θέματος είναι βολική γι’ αυτούς που επιμένουν να εθελοτυφλούν και να μην εννοούν να εξαλείψουν τα κακώς κείμενα του συστήματος, που έχει προκαλέσει η ελευθεριάζουσα κατάσταση που επικρατεί από το 1974 μέχρι σήμερα, στα πλαίσια της αποχουντοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, που δήθεν επεδίωξε το αριστερό κατεστημένο, το οποίο ουσιαστικά κυβερνά τη χώρα και επέβαλε τις νοσηρές αντιλήψεις του σε κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση.
Δεν τολμά κανείς ή σχεδόν κανείς, να αρθρώσει το λόγο της αλήθειας και να διακηρύξει ότι στα 38 χρόνια που έχει διαρκέσει η Μεταπολίτευση και τώρα πνέει τα λοίσθια, καταστρατηγήθηκαν στο όνομα της «Δημοκρατίας» που δήθεν πρεσβεύει η αριστερίστικη νοοτροπία, εθνικές και κοινωνικές αρχές, αξίες και ιδανικά.
Αλλοιώθηκαν η ιδιοσυγκρασία, ο τρόπος και η στάση ζωής του Έλληνα, ο οποίος από το 1981 υπέστη «Αλλαγή» προς το χειρότερο. Εκπαιδεύτηκε από το σύστημα να απολέσει τον πατριωτισμό του, την εργατικότητά του, την αγωνιστικότητά του, τον αλτρουϊσμό του, το πάθος του για το δημόσιο συμφέρον. Μετετράπη ταυτόχρονα, σε θιασώτη της ήσσονος προσπαθείας, ωχαδελφιστή, ατομιστή, ράθυμο και πατριωτικά άνευρο. Πειθαναγκάστηκε από το σύστημα να αποδεχθεί ότι κινητήριος μοχλός και ιδεατός στόχος της κοινωνίας είναι ο κομματόσκυλος συνδικαλισμός της πολυθρόνας και το βόλεμα στο Δημόσιο και όχι η υγιής ιδιωτική πρωτοβουλία που όταν υποστηρίζεται από το κράτος, προσφέρει θέσεις εργασίας, χωρίς να το ζημιώνει. Υποχρεώθηκε ο σύγχρονος Έλληνας Πατριώτης, να μην τολμά να διατρανώνει το διαχρονικό και υπέρτατο τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», για να μην χαρακτηριστεί από τους ερυθροπράσινους σοσιαλοκομμουνιστές της δεκαετίας του ’80 και του ’90, χουντικός, φασίστας, μισαλλόδοξος και εχθρός της «δημοκρατίας» τους. Του απαγορεύθηκε να αντιτίθεται στην αθρόα λαθρομετανάστευση που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 και γιγαντώθηκε την επόμενη, για να μην χαρακτηριστεί, απάνθρωπος, ρατσιστής και ξενοφοβικός.
Κι αν κάποια κυβέρνηση προσπαθούσε να διορθώσει τα κακώς κείμενα, γινόταν εχθρός της «δημοκρατίας», εβάλλετο άγρια από τα μεγάλα φιλοαριστερά ΜΜΕ και σύντομα κατέρρεε. Τέτοια τύχη είχαν οι Κεντροδεξιές κυβερνήσεις των περιόδων 1990-1993 και 2004-2009, γιατί δεν είχαν την πολιτική βούληση και το σθένος να «σπάσουν αυγά» και να αναμετρηθούν με το βαθύ αριστερό κατεστημένο. Ένα κατεστημένο το οποίο με την ανοχή και τις ευλογίες όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, εξελίχθηκε σε κράτος εν κράτει, που κανείς δεν είχε δικαίωμα να το κρίνει και να το απομακρύνει από το απυρόβλητο που το ίδιο, με περισσή αλαζονεία αυτοτοποθετήθηκε.
Έτσι λοιπόν φθάσαμε «αισίως» στο 2010 και εφευρέθηκε από τα ξένα κέντρα, η τεχνητή οικονομική κρίση για να υπαχθεί η χώρα στην Τρόικα και το Μνημόνιο. Τότε και μόνο τότε, εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας και της προσβολής των ατομικών συμφερόντων του καθενός, αναδύθηκαν στην επιφάνεια όλα τα προαναφερθέντα τρωτά της πολιτικής πραγματικότητας, με τα οποία κανείς δεν ησχολείτο μέχρι τότε. Τότε κατάλαβε και ο πλέον αδιάφορος και ο πλέον ανυποψίαστος πολίτης, ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και ποιος τα εξέθρεψε. Τότε κατανόησε ότι η λαθρολαγνεία της Αριστεράς προκάλεσε τη σημερινή ανασφάλεια στον πολίτη και αύξησε με γεωμετρική πρόοδο την ανεργία και την εγκληματικότητα. Τότε κατάλαβε ότι η πληθώρα διορισμών, αριστεροπασόκων στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, τίναξε την οικονομία στον αέρα και τώρα γίνονται περικοπές για να διασωθεί ό,τι απέμεινε. Τότε και μόνο τότε, όταν είδε να ανατρέπεται η ζωή του και μέσα στην απόγνωσή του πλησίασε την Εκκλησία και προσπάθησε να γαντζωθεί από το Ένδοξο Παρελθόν για να πάρει κουράγιο, διαπίστωσε ότι η Αριστερά βάλλει μέσω της ψευτοκουλτούρας, κατά της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Ιστορίας. Τότε και μόνο τότε ενοχλήθηκε από τα οργιώδη οικονομικά σκάνδαλα των «σοσιαλιστών», με αριστερό παρελθόν και νεοφιλελεύθερες συνήθειες σήμερα, όταν τελείωσε το ξεροκόμματο που του προσέφεραν για να το βουλώνει και τώρα νιώθει τη φτώχεια στο πετσί του. Τότε και μόνο τότε, όταν θα ηττηθούμε κατά την επίλυση των μετέωρων εθνικών θεμάτων μας, θα αναλογιστούμε ότι ο αριστερίστικος ενδοτισμός κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, που εγκαινιάστηκε από την αριστερόστροφη «εκσυγχρονιστική» σχολή του Σημίτη, μόνο ανήκεστες βλάβες προκαλεί.
Αυτές οι αβελτηρίες του συστήματος εξέθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, τα στελέχη της οποίας παρουσιάζονται ως προστάτες του φοβισμένου λαού και ως υπέρμαχοι των Ιερών και των Οσίων της Πατρίδας και της Πίστης. Το πεδίο είναι προνομιακό και αν συνεχίσει να μονοπωλεί αυτή την ατζέντα, σύντομα θα μεταβληθεί σε κόμμα εξουσίας, έστω κι αν ο κόσμος θεωρεί άκομψη, χοντροκομμένη και στερούμενης πολιτικής κατάρτισης, τη μεθοδολογία που εφαρμόζουν οι ιθύνοντές της. Και ασφαλώς, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Η χείριστη υφεσιακή οικονομική κατάσταση της χώρας που κοντεύει να γίνει μη αναστρέψιμη, θα οδηγήσει τους αδικημένους σε οτιδήποτε ακραίο και εξωσυστημικό, μόνο και μόνο για να τιμωρηθούν οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις.
Στην κυβέρνηση Σαμαρά, έλαχε ο κλήρος να καταργήσει τη μεταπολιτευτική νοοτροπία και τα συμπλέγματα αυτής. Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής όμως δεν θα καταπολεμηθεί με λανθασμένες κινήσεις όπως αυτή της άρσης της βουλευτικής ασυλίας χρυσαυγιτών βουλευτών, διότι αφενός μεν ηρωοποιούνται σε ειρηνική περίοδο, στα μάτια του λαού, αφετέρου δε ικανοποιείται η πολιτική απληστία του νεοσταλινισμού και των ανερμάτιστων συνιστωσών του. Μοναδική διέξοδο στο ζήτημα αυτό θα δώσει η σωστή λειτουργία του Κράτους, που θα εμπεδώσει στους πολίτες αίσθημα ασφάλειας, επισπεύδοντας τις διαδικασίες απέλασης των αλλοδαπών. Ενός κράτους που θα θέσει τέλος στο φορολογικό μαστίγωμα των μικρομεσαίων και θα εγκαινιάσει έστω και αργά την εποχή της ανάπτυξης. Ενός κράτους που θα περιφρουρήσει τους θεσμούς της Δικαιοσύνης, της Εκκλησίας, της Παιδείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, από τις ιδεολογικές αυθαιρεσίες της Αριστεράς, θα εξαλείψει τη δράση των ασύδοτων μεγαλοσυνδικαλιστών και θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους νταβατζήδες της οικονομικής διαπλοκής ούτως ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα των κατακρεουργημένων ηθικά και οικονομικά Ελλήνων πολιτών.
Η μάχη θα είναι δύσκολη, γιατί η Αριστερά διχαστική όπως πάντα, επιζητεί τη δημιουργία ακραίου αντίπαλου δέους για να παρουσιαστεί ως «σωτήρας» του λαού, λυτρώνοντάς τον δήθεν, από την αντιδημοκρατικότητα και τον ρατσισμό.
Η κυβέρνηση οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων του Λαού. Ενός λαού που κάνει οικονομικές θυσίες για να διακρίνει στο τέλος μια χαραμάδα Ελπίδας και όχι για να γνωρίσει νέο Εθνικό Διχασμό. Είναι υποχρεωμένη αυτή η κυβέρνηση να πετύχει και να φέρει η πολιτική της άμεσα και απτά αποτελέσματα, μέσω της οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο έτσι θα ξεκολλήσει ο Ελληνικός Λαός από τον θυμό και θα επιστρέψει στη λογική. Μόνο τότε, οι ακραίοι της μιας ή της άλλης πλευράς δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
http://www.nd.gr/web/node-
Δεν είναι μικρή η μερίδα του πολιτικού κόσμου που αφελώς αναρωτιέται γιατί η Χρυσή Αυγή από ασήμαντο κόμμα του 0,2%-0,3% έως το 2009, έχει καταφέρει σήμερα να εξελιχθεί σε ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη του 7% με διαρκώς αυξητικές τάσεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί, που αδυνατώντας να αφουγκραστούν τα σύγχρονα πολιτικά τεκταινόμενα, δεν αντιλαμβάνονται ότι το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι σύνθετο, εξελισσόμενο και έχει τις βάσεις για να μονιμοποιηθεί. Χωρίς να εστιάζουν στις πραγματικές αιτίες του φαινομένου, περιορίζονται απλά, στην εξαγωγή γενικών συμπερασμάτων του τύπου, ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής οφείλεται στην απόγνωση του ελληνικού λαού, λόγω οικονομικής κρίσης και αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας.
Αυτή η προσέγγιση του θέματος είναι βολική γι’ αυτούς που επιμένουν να εθελοτυφλούν και να μην εννοούν να εξαλείψουν τα κακώς κείμενα του συστήματος, που έχει προκαλέσει η ελευθεριάζουσα κατάσταση που επικρατεί από το 1974 μέχρι σήμερα, στα πλαίσια της αποχουντοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, που δήθεν επεδίωξε το αριστερό κατεστημένο, το οποίο ουσιαστικά κυβερνά τη χώρα και επέβαλε τις νοσηρές αντιλήψεις του σε κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση.
Δεν τολμά κανείς ή σχεδόν κανείς, να αρθρώσει το λόγο της αλήθειας και να διακηρύξει ότι στα 38 χρόνια που έχει διαρκέσει η Μεταπολίτευση και τώρα πνέει τα λοίσθια, καταστρατηγήθηκαν στο όνομα της «Δημοκρατίας» που δήθεν πρεσβεύει η αριστερίστικη νοοτροπία, εθνικές και κοινωνικές αρχές, αξίες και ιδανικά.
Αλλοιώθηκαν η ιδιοσυγκρασία, ο τρόπος και η στάση ζωής του Έλληνα, ο οποίος από το 1981 υπέστη «Αλλαγή» προς το χειρότερο. Εκπαιδεύτηκε από το σύστημα να απολέσει τον πατριωτισμό του, την εργατικότητά του, την αγωνιστικότητά του, τον αλτρουϊσμό του, το πάθος του για το δημόσιο συμφέρον. Μετετράπη ταυτόχρονα, σε θιασώτη της ήσσονος προσπαθείας, ωχαδελφιστή, ατομιστή, ράθυμο και πατριωτικά άνευρο. Πειθαναγκάστηκε από το σύστημα να αποδεχθεί ότι κινητήριος μοχλός και ιδεατός στόχος της κοινωνίας είναι ο κομματόσκυλος συνδικαλισμός της πολυθρόνας και το βόλεμα στο Δημόσιο και όχι η υγιής ιδιωτική πρωτοβουλία που όταν υποστηρίζεται από το κράτος, προσφέρει θέσεις εργασίας, χωρίς να το ζημιώνει. Υποχρεώθηκε ο σύγχρονος Έλληνας Πατριώτης, να μην τολμά να διατρανώνει το διαχρονικό και υπέρτατο τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», για να μην χαρακτηριστεί από τους ερυθροπράσινους σοσιαλοκομμουνιστές της δεκαετίας του ’80 και του ’90, χουντικός, φασίστας, μισαλλόδοξος και εχθρός της «δημοκρατίας» τους. Του απαγορεύθηκε να αντιτίθεται στην αθρόα λαθρομετανάστευση που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 και γιγαντώθηκε την επόμενη, για να μην χαρακτηριστεί, απάνθρωπος, ρατσιστής και ξενοφοβικός.
Κι αν κάποια κυβέρνηση προσπαθούσε να διορθώσει τα κακώς κείμενα, γινόταν εχθρός της «δημοκρατίας», εβάλλετο άγρια από τα μεγάλα φιλοαριστερά ΜΜΕ και σύντομα κατέρρεε. Τέτοια τύχη είχαν οι Κεντροδεξιές κυβερνήσεις των περιόδων 1990-1993 και 2004-2009, γιατί δεν είχαν την πολιτική βούληση και το σθένος να «σπάσουν αυγά» και να αναμετρηθούν με το βαθύ αριστερό κατεστημένο. Ένα κατεστημένο το οποίο με την ανοχή και τις ευλογίες όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, εξελίχθηκε σε κράτος εν κράτει, που κανείς δεν είχε δικαίωμα να το κρίνει και να το απομακρύνει από το απυρόβλητο που το ίδιο, με περισσή αλαζονεία αυτοτοποθετήθηκε.
Έτσι λοιπόν φθάσαμε «αισίως» στο 2010 και εφευρέθηκε από τα ξένα κέντρα, η τεχνητή οικονομική κρίση για να υπαχθεί η χώρα στην Τρόικα και το Μνημόνιο. Τότε και μόνο τότε, εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας και της προσβολής των ατομικών συμφερόντων του καθενός, αναδύθηκαν στην επιφάνεια όλα τα προαναφερθέντα τρωτά της πολιτικής πραγματικότητας, με τα οποία κανείς δεν ησχολείτο μέχρι τότε. Τότε κατάλαβε και ο πλέον αδιάφορος και ο πλέον ανυποψίαστος πολίτης, ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και ποιος τα εξέθρεψε. Τότε κατανόησε ότι η λαθρολαγνεία της Αριστεράς προκάλεσε τη σημερινή ανασφάλεια στον πολίτη και αύξησε με γεωμετρική πρόοδο την ανεργία και την εγκληματικότητα. Τότε κατάλαβε ότι η πληθώρα διορισμών, αριστεροπασόκων στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, τίναξε την οικονομία στον αέρα και τώρα γίνονται περικοπές για να διασωθεί ό,τι απέμεινε. Τότε και μόνο τότε, όταν είδε να ανατρέπεται η ζωή του και μέσα στην απόγνωσή του πλησίασε την Εκκλησία και προσπάθησε να γαντζωθεί από το Ένδοξο Παρελθόν για να πάρει κουράγιο, διαπίστωσε ότι η Αριστερά βάλλει μέσω της ψευτοκουλτούρας, κατά της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Ιστορίας. Τότε και μόνο τότε ενοχλήθηκε από τα οργιώδη οικονομικά σκάνδαλα των «σοσιαλιστών», με αριστερό παρελθόν και νεοφιλελεύθερες συνήθειες σήμερα, όταν τελείωσε το ξεροκόμματο που του προσέφεραν για να το βουλώνει και τώρα νιώθει τη φτώχεια στο πετσί του. Τότε και μόνο τότε, όταν θα ηττηθούμε κατά την επίλυση των μετέωρων εθνικών θεμάτων μας, θα αναλογιστούμε ότι ο αριστερίστικος ενδοτισμός κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, που εγκαινιάστηκε από την αριστερόστροφη «εκσυγχρονιστική» σχολή του Σημίτη, μόνο ανήκεστες βλάβες προκαλεί.
Αυτές οι αβελτηρίες του συστήματος εξέθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, τα στελέχη της οποίας παρουσιάζονται ως προστάτες του φοβισμένου λαού και ως υπέρμαχοι των Ιερών και των Οσίων της Πατρίδας και της Πίστης. Το πεδίο είναι προνομιακό και αν συνεχίσει να μονοπωλεί αυτή την ατζέντα, σύντομα θα μεταβληθεί σε κόμμα εξουσίας, έστω κι αν ο κόσμος θεωρεί άκομψη, χοντροκομμένη και στερούμενης πολιτικής κατάρτισης, τη μεθοδολογία που εφαρμόζουν οι ιθύνοντές της. Και ασφαλώς, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Η χείριστη υφεσιακή οικονομική κατάσταση της χώρας που κοντεύει να γίνει μη αναστρέψιμη, θα οδηγήσει τους αδικημένους σε οτιδήποτε ακραίο και εξωσυστημικό, μόνο και μόνο για να τιμωρηθούν οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις.
Στην κυβέρνηση Σαμαρά, έλαχε ο κλήρος να καταργήσει τη μεταπολιτευτική νοοτροπία και τα συμπλέγματα αυτής. Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής όμως δεν θα καταπολεμηθεί με λανθασμένες κινήσεις όπως αυτή της άρσης της βουλευτικής ασυλίας χρυσαυγιτών βουλευτών, διότι αφενός μεν ηρωοποιούνται σε ειρηνική περίοδο, στα μάτια του λαού, αφετέρου δε ικανοποιείται η πολιτική απληστία του νεοσταλινισμού και των ανερμάτιστων συνιστωσών του. Μοναδική διέξοδο στο ζήτημα αυτό θα δώσει η σωστή λειτουργία του Κράτους, που θα εμπεδώσει στους πολίτες αίσθημα ασφάλειας, επισπεύδοντας τις διαδικασίες απέλασης των αλλοδαπών. Ενός κράτους που θα θέσει τέλος στο φορολογικό μαστίγωμα των μικρομεσαίων και θα εγκαινιάσει έστω και αργά την εποχή της ανάπτυξης. Ενός κράτους που θα περιφρουρήσει τους θεσμούς της Δικαιοσύνης, της Εκκλησίας, της Παιδείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, από τις ιδεολογικές αυθαιρεσίες της Αριστεράς, θα εξαλείψει τη δράση των ασύδοτων μεγαλοσυνδικαλιστών και θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους νταβατζήδες της οικονομικής διαπλοκής ούτως ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα των κατακρεουργημένων ηθικά και οικονομικά Ελλήνων πολιτών.
Η μάχη θα είναι δύσκολη, γιατί η Αριστερά διχαστική όπως πάντα, επιζητεί τη δημιουργία ακραίου αντίπαλου δέους για να παρουσιαστεί ως «σωτήρας» του λαού, λυτρώνοντάς τον δήθεν, από την αντιδημοκρατικότητα και τον ρατσισμό.
Η κυβέρνηση οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων του Λαού. Ενός λαού που κάνει οικονομικές θυσίες για να διακρίνει στο τέλος μια χαραμάδα Ελπίδας και όχι για να γνωρίσει νέο Εθνικό Διχασμό. Είναι υποχρεωμένη αυτή η κυβέρνηση να πετύχει και να φέρει η πολιτική της άμεσα και απτά αποτελέσματα, μέσω της οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο έτσι θα ξεκολλήσει ο Ελληνικός Λαός από τον θυμό και θα επιστρέψει στη λογική. Μόνο τότε, οι ακραίοι της μιας ή της άλλης πλευράς δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
http://www.nd.gr/web/node-
