Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Το ΠΑΣΟΚ σε ρόλο “αδύναμου κρίκου”

Από το βράδυ των εκλογών της 6ης Μαϊου κιόλας, προτού δηλαδή η αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου επιβεβαιώσει τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στο πολιτικό σκηνικό, όλοι υποψιάστηκαν ότι το ΠΑΣΟΚ… δεν μένει πια εδώ.
Στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου, επιβεβαιώθηκε απλώς ότι το ΠΑΣΟΚ μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ, η σφραγίδα ωστόσο παραμένει στην Ιπποκράτους και στα χέρια της σημερινής ηγετικής ομάδας υπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ακόμη κι αν μιλάμε για ένα κόμμα του 12% πλέον, με ελάχιστες δυνατότητες δημόσιας παρέμβασης, και ακόμη λιγότερες σε επίπεδο κοινωνικής διείσδυσης και απήχησης.
Το ΠΑΣΟΚ έκανε την ανάγκη φιλοτιμία, και συμμετέχει στην αυτονόητη εθνική προσπάθεια να αποφύγει η Ελλάδα τη χρεοκοπία, και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις ώστε να καταφέρει μελλοντικά να επιστρέψει στον «ορθό δρόμο». Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε ευθύνεται, σχεδόν ολοκληρωτικά, για τον εθνικό αποπροσανατολισμό, τον «λάθος δρόμο» που πήρε η Ελλάδα, με αφετηρία το 1981, και ενδιάμεσους σταθμούς κάθε πολιτική και ιδεολογική μετάλλαξη του Κινήματος, στην προσπάθειά του να διατηρηθεί στην εξουσία.
Οι τελευταίοι εσωκομματικοί κλυδωνισμοί, με την ευθεία αμφισβήτηση του ηγετικού imperium του Ευάγγελου Βενιζέλου, την ώρα μάλιστα που ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Φώτη Κουβέλη για μια συμπόρευση Ιποποκράτους και Δημοκρατικής Αριστεράς κάτω από την ίδια κομματική στέγη, επιβεβαιώνουν ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει το κυρίως, το βαθύ πολιτικό πρόβλημα του τόπου.
Σε ρόλο αδύναμου κρίκου, το σημερινό ΠΑΣΟΚ… φτάνει και περισσεύει για να υπονομεύσει ουσιαστικά την εθνική προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση. Ακόμη κι αν η ηγεσία του δεν έχει τέτοιες σκέψεις. Οι υπόλοιποι θυμίζουν… ελεύθερους σκοπευτές, έτοιμοι να ξεκινήσουν το αντάρτικο.
Το αφόρητο πολιτικό αδιέξοδο του ΠΑΣΟΚ βέβαια, έχει εν πολλοίς τις ρίζες του στο πως δρομολογήθηκε η διαδικασία διαδοχής του Γιώργου Παπανδρέου: Οι περισσότεροι κορυφαίοι συμβιβάστηκαν, ενώ δεν… είχαν ερωτευτεί την ιδέα εκλογής του Ευάγγελου Βενιζέλου στην ηγεσία. Ενώ, η διαδικασία της «απευθείας ανάθεσης», δηλαδή χωρίς αντίπαλο στη λαϊκή κάλπη, από τη στιγμή που ο Χρήστος Παπουτσής δεν στηρίχτηκε για την αυτονόητη ανάγκη ύπαρξης και αντίπαλου ψηφοδελτίου στη μάχη της διαδοχής, συσσώρευσε πρόσθετα πάθη.
Αυτόν τον «λογαριασμό» πληρώνει σήμερα ακριβά το ΠΑΣΟΚ. Πληρώνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πάνω απ’ όλους όμως, πληρώνει περισσότερο ακριβά η Ελλάδα της βαθιάς και σύνθετης κρίσης.
statesmen.gr