Είναι προφανές πως όταν ο Βολταίρος άφηνε το αποτύπωμα της ιστορικής ρήσης του για το δικαίωμα διατύπωσης, ανοχής και υπεράσπισης της αντίπαλης γνώμης σε μια Δημοκρατία, δεν είχε στο μυαλό του την… Χρυσή Αυγή. Ακόμη ωστόσο κι αν «δεν συμφωνούμε με ούτε μια λέξη, με όσα λένε», είμαστε υποχρεωμένοι να συνηθίσουμε στην ύπαρξη στη δημόσια ρητορική, ακόμη μιας ακραίας φωνής.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σήμερα στον Τύπο, επιβεβαιώνουν μια αίσθηση η οποία διαπνέει υπόγεια και σιωπηλά την κοινωνία. Η Χρυσή Αυγή, όχι μόνο μπαίνει στη Βουλή, αλλά μοιάζει να έχει και σχετική άνεση, ως προς την υπέρβαση του ορίου του 3%, το οποίο προβλέπει το Σύνταγμα. Βρίσκεται πάνω από τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, και πιθανότατα πάνω και από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Αν εστιάσει κανείς στην παθογένεια της αστικής καθημερινότητας, που φέρνει την εγκληματικότητα, την ανομία, την ανασφάλεια και την αστάθεια σε πρώτο πλάνο, δεν θα δυσκολευτεί να ανακαλύψει την Κερκόπορτα που αξιοποίησε η Χρυσή Αυγή, για να περάσει στο… φουαγιέ της πολιτικής ζωής.
Κάθε τέτοια πολιτική εκτόξευση βέβαια, είναι μαχητή. Μπορεί δηλαδή να αντιμετωπιστεί με στρατηγική μεθοδολογία, και να οδηγηθεί σε ανάσχεση, ώστε να ακολουθήσει στη συνέχεια η πτώση. Μόνο που με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής, τέτοιοι θύλακες αντίστασης δυσκολεύονται να ξεπροβάλλουν, επειδή το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου προσέχει εξαιρετικά τις κινήσεις του.
«Διαβάζοντας» πίσω από τις δημοσκοπήσεις ότι στην κοινωνία έχει καταρρεύσει πλέον το βασικό ταμπού που απέτρεπε τους πολίτες να σκεφτούν ακόμη και ως μακρινή προοπτική το ενδεχόμενο να την υπερψηφίσουν, η Χρυσή Αυγή διεξάγει μια… βουβή προεκλογική εκστρατεία.
Οι εκπρόσωποι του κόμματος δεν συμμετέχουν σε τηλεοπτικά πάνελ, αποφεύγουν τη δημόσια έκθεση, περιορίζονται σε ρόλο θεατή των προτάσεων που διατυπώνουν τα άλλα κόμματα. Αφήνουν ουσιαστικά τον χρόνο να κυλήσει υπέρ τους. Γνωρίζουν καλά ότι κάθε δημόσια εμφάνισή τους, θα προκαλούσε φορτίσεις και αντισυσπειρώσεις, θα «ξυπνούσε» στο θυμικό της κοινωνίας τους λόγους για τους οποίους η Χρυσή Αυγή παρέμενε μέχρι πρότινος στο περιθώριο του πολιτικού συστήματος.
Με τη στρατηγική της… σιωπηλής καμπάνιας, διασφαλίζουν ότι μέχρι τις εκλογές της 6ης Μαϊου, θα ακούγονται όσο λιγότερο γίνεται. Επομένως, θα έχουν περιοριστεί οι δημόσιες ευκαιρίες και εστίες για την πολιτική αποδόμησή τους, και το ψαλίδισμα των ποσοστών τους.
statesmen.gr
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σήμερα στον Τύπο, επιβεβαιώνουν μια αίσθηση η οποία διαπνέει υπόγεια και σιωπηλά την κοινωνία. Η Χρυσή Αυγή, όχι μόνο μπαίνει στη Βουλή, αλλά μοιάζει να έχει και σχετική άνεση, ως προς την υπέρβαση του ορίου του 3%, το οποίο προβλέπει το Σύνταγμα. Βρίσκεται πάνω από τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, και πιθανότατα πάνω και από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Αν εστιάσει κανείς στην παθογένεια της αστικής καθημερινότητας, που φέρνει την εγκληματικότητα, την ανομία, την ανασφάλεια και την αστάθεια σε πρώτο πλάνο, δεν θα δυσκολευτεί να ανακαλύψει την Κερκόπορτα που αξιοποίησε η Χρυσή Αυγή, για να περάσει στο… φουαγιέ της πολιτικής ζωής.
Κάθε τέτοια πολιτική εκτόξευση βέβαια, είναι μαχητή. Μπορεί δηλαδή να αντιμετωπιστεί με στρατηγική μεθοδολογία, και να οδηγηθεί σε ανάσχεση, ώστε να ακολουθήσει στη συνέχεια η πτώση. Μόνο που με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής, τέτοιοι θύλακες αντίστασης δυσκολεύονται να ξεπροβάλλουν, επειδή το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου προσέχει εξαιρετικά τις κινήσεις του.
«Διαβάζοντας» πίσω από τις δημοσκοπήσεις ότι στην κοινωνία έχει καταρρεύσει πλέον το βασικό ταμπού που απέτρεπε τους πολίτες να σκεφτούν ακόμη και ως μακρινή προοπτική το ενδεχόμενο να την υπερψηφίσουν, η Χρυσή Αυγή διεξάγει μια… βουβή προεκλογική εκστρατεία.
Οι εκπρόσωποι του κόμματος δεν συμμετέχουν σε τηλεοπτικά πάνελ, αποφεύγουν τη δημόσια έκθεση, περιορίζονται σε ρόλο θεατή των προτάσεων που διατυπώνουν τα άλλα κόμματα. Αφήνουν ουσιαστικά τον χρόνο να κυλήσει υπέρ τους. Γνωρίζουν καλά ότι κάθε δημόσια εμφάνισή τους, θα προκαλούσε φορτίσεις και αντισυσπειρώσεις, θα «ξυπνούσε» στο θυμικό της κοινωνίας τους λόγους για τους οποίους η Χρυσή Αυγή παρέμενε μέχρι πρότινος στο περιθώριο του πολιτικού συστήματος.
Με τη στρατηγική της… σιωπηλής καμπάνιας, διασφαλίζουν ότι μέχρι τις εκλογές της 6ης Μαϊου, θα ακούγονται όσο λιγότερο γίνεται. Επομένως, θα έχουν περιοριστεί οι δημόσιες ευκαιρίες και εστίες για την πολιτική αποδόμησή τους, και το ψαλίδισμα των ποσοστών τους.
statesmen.gr
