Του Στέλιου Μάρκελου
Η
απληστία προκαλεί τις οικονομικές κρίσεις. Ο νέο-φιλελευθερισμός
σπέρνει τον όλεθρο ολούθε και αφείδωλα. Η πολιτική με ηθικό μεγαλείο
είναι απούσα. Η φτωχολογιά κάμπτεται μέχρι το χώμα από τους
ληστρικούς, λεόντιους μισθούς. Οι τύψεις, η ένδεια και ο θυμός του θεού
χτυπούν με μανία ανείπωτη τα ορεινά μας κορινθιακά φτωχοχώρια. Η απιστία
στη νίκη του καλού, μεγάλου ή μικρού ανοίγει με γροθιές και με κλωτσιές
τις πόρτες βρώμικων, ανήλιων, υγρών φτωχοσυνοικιών της πόλης μας, που βάζουν
ενέχυρο την ίδια τους την ψυχή !
Απλωμένη
σαν τραχανάς συνεπώς στον ήλιο η αίσθηση εγκατάλειψης. Ραγδαία η αύξηση των
σιτιζομένων με εκατοντάδες συσσίτια από την τοπική μας κορινθιακή εκκλησία
!
Γιατί
αραγε η ύφεση τρώει ανενόχλητη στο τραπέζι μας ; Που νάναι άραγε η τόνωση της
ανάπτυξης ; Και η δυστυχία των άλλων ; Eξαρτάται άραγε και από εμάς ; Και απο
εμένα ;
