Για ακόμα μια φορά αποκαλύπτονται εκείνοι που υπηρετούν και προτάσσουν τα συμφέροντα του ξένου παράγοντα (πχ δανειστές και τοκογλύφοι) και εκείνοι που αναγνωρίζουν την ευθύνη να υπερασπιστούν, με όποιο κόστος, την πατρίδα και την κοινωνία.
Το θέατρο συνεχίζεται. Το αποκορύφωμα του δράματος είναι η αναζήτηση ακόμη 300 εκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να μη μειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις. Ωστόσο, δεν ακούσαμε κάτι για τους τόκους που οφείλουν οι τραπεζίτες από τις προνομιούχες μετοχές που έχει το δημόσιο, δεν ακούσαμε κάτι για τα 100 εκατ. ευρώ που παραχωρήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής, για τα 500 εκ. ευρώ ετησίως που σημειώνει ως απώλεια το δημόσιο από τη μη εξίσωση του νοσοκομειακού με το ασφαλιστικό φάρμακο. Καμία αναφορά δεν γίνεται στα 300 εκατ. ευρώ που κερδίζουν ετησίως οι πολυεθνικές του φαρμάκου από τη σκανδαλώδη, εν ισχύ ακόμα, διάταξη για τη δήθεν προώθηση του προϊόντος τους. Στα δυόμιση χρόνια που ακολούθησαν μετά το «πάρτυ» της Νέας Δημοκρατίας, δεν έγινε τίποτα από εκείνους που κονιορτοποίησαν την εμπιστοσύνη και την εντολή του λαού για σύγκρουση με τη διαπλοκή και σύλληψη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Οι τελευταίες υπολογίζονται περίπου στα 30 δις ευρώ ετησίως, ενώ το μαύρο χρήμα (λαδώματα, μίζες) φαίνεται να υπερβαίνει τα 10 δις ετησίως.
Ενοχοποίησαν το μισθολογικό κόστος, αλλά σιωπούν για τις επιπτώσεις του μη μισθολογικού κόστους στον ανταγωνισμό, όπως η διαδικασία των αδειοδοτήσεων και ο αναχρονιστικός νόμος περί ανωνύμων εταιρειών. Αποδέχονται τη μείωση του κατώτατου μισθού που συνεπάγεται απώλεια για την αγορά 7,5 δις ευρώ χωρίς να έχουν την πρόνοια να συνδέσουν, ένα ποσοστό των κερδών που προκύπτουν από αυτή τη ρύθμιση για τις επιχειρήσεις, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Βυθίζουν την κοινωνία στη φτώχεια και μας απειλούν με χρεοκοπία, ποντάροντας στο φόβο. Οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε, ότι σε μία τέτοια περίπτωση εκείνοι που έχουν να χάσουν είναι οι δανειστές. Άρα, τέτοιο ζήτημα δεν υφίσταται. Πρόκειται για ένα στυγνό εκβιασμό που αντί να χρησιμοποιείται από το πολιτικό προσωπικό σαν διαπραγματευτικό επιχείρημα εναντίον των δανειστών, χρησιμοποιείται κατ’ εξακολούθηση εναντίον του ελληνικού λαού και της οικονομικής δικαιοσύνης, προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις του.
Οφείλουν να γνωρίζουν αυτοί που επιβουλεύονται την αξιοπρέπεια αυτού του λαού ότι μπορεί να τον έχουν καταστήσει φτωχό, δεν θα τον καταστήσουν όμως σκλάβο.
Για τη Σ.Ε. της Ενωτικής Κίνησης
Κουρουμπλής Παναγιώτης, Ανεξάρτητος Βουλευτής
Κοτζιάς Νίκος, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Κοτσακάς Αντώνης, Πρώην Υπουργός Αιγαίου
Μηλιαράκης Πέτρος, Δικηγόρος Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων
Μητρόπουλος Αλέξης, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Τόσκας Νίκος, Υποστράτηγος ε.α.
Τσουκαλάς Δημήτρης, Πρώην Πρόεδρος ΟΤΟΕ
