του Σπύρου Μασούρη
εκδότη-διευθυντή εφημερίδας Πελοννησιακή
Μια κίνηση που δεν διαφέρει καθόλου από τον εκνευρισμό που προκάλεσαν στους διαιτητές του ποδοσφαίρου τα πανό στα γήπεδα με πολιτικά υβριστικά συνθήματα. Διαιτητές που διέκοψαν παιχνίδια προκειμένου να φύγουν τα πανό από τις κερκίδες, ενώ ουδέποτε έδειξαν την ίδια οργή, όταν οι φίλαθλοι διαφωνώντας με τα σφυρίγματά τους, έλεγαν τα πάντα για την μάνα και την οικογένειά τους.
Αυτό και μόνο, δείχνει το αίσθημα κατωτερότητας που έχει καταβάλει την κάθε μορφής εξουσία στην χώρα μας, την ώρα που αποδεχόμαστε όχι μόνο τα δυσβάσταχτα μέτρα που μας επιβάλλουν, αλλά και τους εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς και όρους που μας βάζουν. Αντιθέτως, ουδέποτε το γερμανικό περιοδικό τιμωρήθηκε για την ανάρμοστη χειρονομία και την προσβολή του ελληνικού πολιτισμού, τοποθετώντας στην πρώτη σελίδα του το ελληνικό σύμβολο της Μήλου με το δάχτυλο σε άσεμνη θέση.
Στην Ελλάδα όμως, που διαχώρισαν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς σε ενημερωτικούς και μη, απαγορεύοντας στην δεύτερη κατηγορία ενημερωτική ζώνη και μάλιστα με αποσπασματική εφαρμογή του νόμου Ρουσόπουλου (υπήρξε και δημοσιογράφος). Στην χώρα που το ΕΣΡ εξακολουθεί να επιβάλει πρόστιμα ενώ η θητεία του έχει λήξει. Εδώ που εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων εξοντώνουν τα ραδιόφωνα, για αμοιβές σε τραγουδιστές και «συγγενείς» που αν δεν υπήρχε η ραδιοφωνία δεν θα τους γνώριζε κανείς, έχοντας την στήριξη της ελληνικής νομοθεσίας και της δικαιοσύνης, δεν μπορεί κανείς να μιλάει για ελευθερία έκφρασης πλέον.
Οι εφημερίδες, κυρίως οι ευάλωτες της επαρχίας έρχονται αντιμέτωπες με μηνύσεις και αγωγές πολιτικών προσώπων που οι ίδιοι χαίρουν της βουλευτικής ασυλίας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη την χώρα, είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τους κανόνες που έχει θέσει η δήθεν «ελεύθερη» ραδιοφωνία.
Όλα αυτά βέβαια, την στιγμή που η οικονομική κρίση έχει καταβάλει ακόμα και ιστορικές εφημερίδες (όπως η Ελευθεροτυπία), λαοφιλή κανάλια (όπως το ALTER) και ισχυρούς εκδοτικούς ομίλους (ΙΜΑΚΟ), ενώ στην επαρχία, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, μόνο που η κατάρρευση των μέσων αυτών δεν λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, αφού το «εκτόπισμά» τους είναι τόσο μικρό που ελάχιστοι ασχολούνται μαζί τους.
Φυσικά, η συρρίκνωση του χώρου των ΜΜΕ και ο αφανισμός του περιφερειακού τύπου, ευνοεί το πολιτικό σύστημα, αφού ξέρουν ότι λιγότεροι «παίκτες» κάνουν ευκολότερο τον έλεγχο του παιχνιδιού.
peloponnisiaki.gr
εκδότη-διευθυντή εφημερίδας Πελοννησιακή
Παρακολουθώντας το θέμα του προστίμου που το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο επέβαλε στον ευάλωτο REAL FM, εξαιτίας των χαρακτηρισμών που ο Γιώργος Τράγκας τόλμησε να ξεστομίσει εναντίον της γερμανίδας Καγκελαρίου Α. Μέρκελ, με κάνει να απορώ για πολλά πράγματα που σε αυτή την χώρα μας ενοχλούν περισσότερο.
Όταν ο Γιώργος Τράγκας απευθυνόταν με χειρότερους χαρακτηρισμούς εναντίον του πρώην πρωθυπουργού της χώρας Κώστα Καραμανλή (μπουχ… κ.α.) τον καιρό που ήταν ακόμα πρόεδρος της κυβέρνησης, κανείς δεν έδειξε ανάλογο ενδιαφέρον, όπως έδειξαν σήμερα, που ο δημοσιογράφος αποκαλούσε με διάφορα …κακά «ελληνικά» την Γερμανίδα καγκελάριο (ξεκ…, γκιοσα, κ.α.).Μια κίνηση που δεν διαφέρει καθόλου από τον εκνευρισμό που προκάλεσαν στους διαιτητές του ποδοσφαίρου τα πανό στα γήπεδα με πολιτικά υβριστικά συνθήματα. Διαιτητές που διέκοψαν παιχνίδια προκειμένου να φύγουν τα πανό από τις κερκίδες, ενώ ουδέποτε έδειξαν την ίδια οργή, όταν οι φίλαθλοι διαφωνώντας με τα σφυρίγματά τους, έλεγαν τα πάντα για την μάνα και την οικογένειά τους.
Αυτό και μόνο, δείχνει το αίσθημα κατωτερότητας που έχει καταβάλει την κάθε μορφής εξουσία στην χώρα μας, την ώρα που αποδεχόμαστε όχι μόνο τα δυσβάσταχτα μέτρα που μας επιβάλλουν, αλλά και τους εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς και όρους που μας βάζουν. Αντιθέτως, ουδέποτε το γερμανικό περιοδικό τιμωρήθηκε για την ανάρμοστη χειρονομία και την προσβολή του ελληνικού πολιτισμού, τοποθετώντας στην πρώτη σελίδα του το ελληνικό σύμβολο της Μήλου με το δάχτυλο σε άσεμνη θέση.
Στην Ελλάδα όμως, που διαχώρισαν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς σε ενημερωτικούς και μη, απαγορεύοντας στην δεύτερη κατηγορία ενημερωτική ζώνη και μάλιστα με αποσπασματική εφαρμογή του νόμου Ρουσόπουλου (υπήρξε και δημοσιογράφος). Στην χώρα που το ΕΣΡ εξακολουθεί να επιβάλει πρόστιμα ενώ η θητεία του έχει λήξει. Εδώ που εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων εξοντώνουν τα ραδιόφωνα, για αμοιβές σε τραγουδιστές και «συγγενείς» που αν δεν υπήρχε η ραδιοφωνία δεν θα τους γνώριζε κανείς, έχοντας την στήριξη της ελληνικής νομοθεσίας και της δικαιοσύνης, δεν μπορεί κανείς να μιλάει για ελευθερία έκφρασης πλέον.
Οι εφημερίδες, κυρίως οι ευάλωτες της επαρχίας έρχονται αντιμέτωπες με μηνύσεις και αγωγές πολιτικών προσώπων που οι ίδιοι χαίρουν της βουλευτικής ασυλίας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη την χώρα, είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τους κανόνες που έχει θέσει η δήθεν «ελεύθερη» ραδιοφωνία.
Όλα αυτά βέβαια, την στιγμή που η οικονομική κρίση έχει καταβάλει ακόμα και ιστορικές εφημερίδες (όπως η Ελευθεροτυπία), λαοφιλή κανάλια (όπως το ALTER) και ισχυρούς εκδοτικούς ομίλους (ΙΜΑΚΟ), ενώ στην επαρχία, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, μόνο που η κατάρρευση των μέσων αυτών δεν λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, αφού το «εκτόπισμά» τους είναι τόσο μικρό που ελάχιστοι ασχολούνται μαζί τους.
Φυσικά, η συρρίκνωση του χώρου των ΜΜΕ και ο αφανισμός του περιφερειακού τύπου, ευνοεί το πολιτικό σύστημα, αφού ξέρουν ότι λιγότεροι «παίκτες» κάνουν ευκολότερο τον έλεγχο του παιχνιδιού.
peloponnisiaki.gr
