Τά περασμένα χρόνια, κάθε
φορά πού οί Φιλισταίοι της Ανατολικής Μεσογείου, τουτέστιν οί γνωστοί σε όλους
μας Τούρκοι, άρχιζαν τις αψιμαχίες μαζί μας, ο απλός λαός συνεδύαζε τις
όποιες υποτιθέμενες εξελίξεις με «το πάρσιμο της Πόλης…», με το εξακόντισμα της
Τουρκιάς «μέχρι την κόκκινη Μηλιά…», και με το
οφειλόμενο ξεπλήρωμα πού πρέπει επιτέλους να πάθουν για όσες μεγάλες σφαγές και
καταστροφές μας έχουν κάνει εδώ και 500 τόσα χρόνια !
Τόσο σ΄ εμάς «τους άπιστους Γκιαούρηδες…», όσο και
στους Αρμένιους, στους Πόντιους, και τελευταίως στους Κούρδους, αλλά και στους
άλλους οσονούπω γειτονικούς λαούς…
Γενοκτονίες και σφαγές
φρικιαστικές, αναίτιες και ανείπωτες, και μάλιστα χωρίς αυτή, η Τουρκιά πού
λέγαμε, να έχει ξεπληρώσει έστω και κάποιο ελάχιστο τίμημα γι΄ αυτά τα
«κατορθώματά» της γιατί πρέπον είναι «και τα θηρία
κάποτε να πληρώνουν» είτε με την ζωή τους, ή είτε με το τομάρι
τους…