Όταν δεν είναι οι «μπάτσοι» τα γουρούνια, αλλά… εμείς!

Γράφει η Φωτεινή Πιπιλή

Έτσι όπως τους έβλεπα, νεαρούς άνδρες και γυναίκες στητούς και σοβαρούς μέσα στη στολή τους, δεν σας το κρύβω χάρηκα. Παρακολουθούσαν με πραγματικό ενδιαφέρον και αποτρόπαιη, κάποιες στιγμές, έκπληξη τα σοκαριστικά βίντεο που παρουσίαζαν φιλοζωικά σωματεία της Αθήνας, στην Ημερίδα που διοργάνωσαν, στο αμφιθέατρο της Γ.Α.Δ.Α, το αρχηγείο της ΕΛΑΣ και το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας.

«Γραφική», «γεροντοκόρη», ολοκληρωμένο «νούμερο» και εγώ, βρέθηκα κυριακάτικο πρωινό, μαζί με τις δεκάδες γυναίκες όλων των ηλικιών – κυρίως νέες – μέλη των ζωοφιλικών σωματείων που κοσμούνται επίσης από ανάλογα προσβλητικά επίθετα, κάθε φορά που τολμούν να ορθώσουν φωνή εναντίον της κακοποίησης των ζώων, διαχρονικά.

Το διαφορετικό στην Ημερίδα ήταν πως δεν τα είπαμε για μια ακόμα φορά οι φιλόζωοι μεταξύ μας, αλλά τα είπαμε μαζί με τους εκ του νόμου συνυπεύθυνους, την αστυνομία, που στο παρελθόν συνεργούσε ολοκληρωτικά με την πλήρη απραξία της σε κάθε καταγγελία για κακοποίηση ζώου, στη διαιώνιση της «ελλληναράδικης» νοοτροπίας πως, όποιος διεκδικεί δικαιώματα και προστασία για τα ζώα δεσποζόμενα και αδέσποτα εντάσσεται αυτομάτως στην κατηγορία των «γραφικών»!

Μόλις πέρυσι, τη βάρβαρη καθημερινότητά μας, λάμπρυνε η «ιστορική» απόφαση μιας πρωτοδίκη στη Ρόδο, η οποία επέβαλλε – επιτέλους – φυλάκιση ενός έτους σε κτηνοτρόφο, επειδή τύφλωσε το σκύλο του γείτονά του. Ήταν πράγματι είδηση, γιατί οι νόμοι υπάρχουν, αλλά σπανίζουν οι «εκτελεστές» τους με αποτέλεσμα, να μένουν ατιμώρητοι οι καθημερινοί εκτελεστές των ζώων. Όχι μόνον ψυχιατρικά διαταραγμένα άτομα, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, αλλά και μισάνθρωποι της γειτονιάς, που ζηλεύουν την αγάπη των άλλων για τα ζώα, επειδή οι ίδιοι τη στερήθηκαν, όπως και… δικαιούμενοι ψήφου και άποψης πολίτες από αυτούς που εύκολα συνθηματολογούν «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι».

Πάρτε παράδειγμα από την αριστερόστροφη Ικαρία, που αναγκάζουν χρόνια τώρα σε θανάτωση δεκάδες σκυλιά στα ορεινά του νησιού, αλυσοδένοντάς τα χωρίς τροφή, νερό, κατάλυμα, για όσο αντέξουν, μόνο και μόνο για να είναι προσωρινό «φόβητρο» για τα ελεύθερης βοσκής κοπάδια κατσικιών που, ανεξέλεγκτα, έχουν αμολήσει στο νησί.

Γιατί «γουρούνια» είναι όλοι αυτοί που, αν και ως τοπικοί δημοτικοί άρχοντες, γνωρίζουν από σκληρές και συνεχείς καταγγελίες το «έγκλημα» των υπηκόων –άρα ψηφοφόρων τους- αδιαφορούν.

Πάρτε παράδειγμα από τους άλλους μη μπάτσους, αλλά «γουρούνια» τους δήθεν ευαισθητοποιημένους περιβαλλοντικά κυνηγούς, που κουβαλάνε ώρες μέσα στο λιοπύρι, το κρύο σε μινιατούρες μπαγκαζιέρες τα ζώα τους, για ώρες και μέρες στο πουθενά.

Πάρτε παράδειγμα από μας τους «φιλόζωους» που θεωρούμε δικαίωμά μας να περιμένει ο σκύλος καλοκαιριάτικα μονάχος, αλυχτώντας, γρυλίζοντας, κλαίγοντας στο μπαλκονάκι της μοναξιάς του και να τρελαίνει τη γιαγιά από δίπλα που βρίζει το «παλιόσκυλο» και τον εαυτό της, που δεν μπορεί να πάει στο φαρμακείο να πάρει φόλα να τελειώνουμε με το μαρτύριο.

Θαυμάστε μας κι εμάς που σέρνουμε απ’ το σινιέ λουρί πρωί και βράδυ το δεσποζόμενο «λουλού» μας ή το πανάκριβο σιβηρικό μαλλιαρό στα πάρκα, τις πλατείες, τα πεζοδρόμια, περήφανοι για την ευρωπαϊκή μας «αύρα» ως φιλόζωοι, την ίδια ώρα που η μπόχα της «τούρτας» – κατά χιλιάδες καθημερινά κοσμούν πάρκα, πλατείες, πεζοδρόμια – αποδεικνύει πως πολύ συχνά είμαστε εμείς τα γουρούνια!

aixmi.gr