Με την Χριστίνα Γεωργαντοπούλου
Εγκαινιάζω σήμερα αυτή την στήλη που στόχο έχει την απλή ανθρώπινη επικοινωνία, την γνωριμία, την ανταλλαγή σκέψεων και προτάσεων από όλους τους αναγνώστες, με θέματα τοπικά όπως η διάβρωση των ακτών του Κορινθιακού, η ανάπτυξη του εσωτερικού τουρισμού, αλλά κυρίως το μοίρασμα σκέψεων κοινότοπων ίσως αλλά πάντα ουσιωδών. Θέλω να μοιραστούμε ένα χαμόγελο. Αυτό το μικρό το ελάχιστο. Διαβάζουμε στον τύπο αναλύσεις για την οικονομική κρίση.. Πολλές φορές λόγια ασαφή ως πλίνθοι και κέραμοι [Ξενοφών], μα εμείς παραμένουμε σε αγωνία, σε μια προ-καταθλιπτική κατάσταση για την αδυναμία μας να δούμε Φώς στο βάθος του τούνελ. Εδώ προτείνω πιο καθημερινά πράγματα. Να τολμήσουμε να γνωριστούμε, ή να μιλήσουμε με τον διπλανό μας, να του χαμογελάσουμε λέγοντάς του δυο λόγια, αγγίζοντάς τον στον ώμο αλλά κυρίως να του δώσουμε τον χρόνο να μιλήσει, να ακούσουμε πραγματικά, αυτό που κρύβεται πίσω από τις λέξεις, ν΄αφουγκραστούμε την αγωνία της ψυχής του. Δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημά του, μπορούμε όμως να του μεταδώσουμε λίγο κουράγιο ενθαρρύνοντάς τον να βρει την λύση μόνος του. Κι ίσως αύριο κάνει το ίδιο και για μας.Μπορούμε ν΄αφήσουμε για λίγο τον καναπέ, για μια βόλτα , ν΄ ακούσουμε με ευγνωμοσύνη ένα κελάιδισμα, να δούμε την σταγόνα που ξέμεινε στο κλαδάκι, το χαμολούλουδο που επιμένει ν΄ ανθίζει. Θέλω ν΄ αφουγκράζομαι αυτό τον μικρόκοσμο [τον εν σμικρώ μέγα-Γρ. Θεολόγος], να κινούμαι και σ΄αυτόν με μια μυστηριακή συμμετοχή. Η αγνότητατων πετεινών τ’ ουρανού σαν την πρώτη μέρα της δημιουργίας, ένα βάπτισμα στην αθωότητα και στο θάμβος των μικρών υπάρξεων, που αποτελούν μεγάλη ελπίδα ομορφιάς. Ακόμα κι όταν οι μέρες γκρεμίζονται, έρχονται να εγκαταστήσουν ξανά τηνάδολη ματιά προς τα πετεινά και τα κρίνα. Η λιτή επιστήμη της αυτάρκειας που πηγάζει απ΄ ευθείας από την υποβολή της γαλήνης κι ανανεώνει την ουσία της ζωής. Ακόμα να μείνουμε σιωπηλή στην άηχη μουσική του Χρόνου και να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας.
Την επόμενη φορά που θα δεις ένα ηλιοβασίλεμα, κοίταξέ το και θυμήσου ότι είσαι ζωντανός, ότι Υπάρχεις. Να είσαι ευγνώμων όχι για το ίδιο το ηλιοβασίλεμα, αλλά για την αναπνοή που σου επιτρέπει να το δεις. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας. Σας χαιρετώ μ’ ένα χαμόγελο και περιμένω να επικοινωνήσετε μαζί μου στα: e-mail :
chrigeo2007@yahoo.gr ή Kιν.: 6932.281.792 ή Facebook : Christine Georgantopoulou__
