Κώστας Κόλλιας
Βουλευτής Ν.Δ. Νομού Κορινθίας
«Για μια ακόμη χρονιά, η οποία μάλιστα προβλέπεται θετική ως προς τον όγκο και την ποιότητα της παραγωγής, οι τιμές παραγωγού για το ελαιόλαδο αναμένεται να παραμείνουν στα περσινά χαμηλά επίπεδα. Ήδη πριν την έναρξη της συγκομιδής, πολλοί παραγωγοί εξέφραζαν την ανησυχία τους για τις τιμές. Οι άστοχες κυβερνητικές επιλογές, με τρεις αυξήσεις στον ΦΠΑ, ανατιμήσεις στις τιμές των λιπασμάτων και αυξήσεις στο πετρέλαιο, έχουν ανεβάσει δραματικά το κόστος παραγωγής. Σε συνδυασμό με το αυξημένο κόστος ζωής, η ελαιοπαραγωγή έχει καταστεί ασύμφορη, αν όχι και επιζήμια για τους αγρότες μας. Με την τιμή να ξεκινά από τα 2 ευρώ το κιλό και με δεδομένο τον μικρό κλήρο των Ελλήνων παραγωγών, τα έσοδα μετά βίας συντηρούν τα αγροτικά νοικοκυριά.»
Η μαζική παραγωγή της Ιταλίας και της Ισπανίας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση των τιμών διεθνώς. Επειδή όμως το ελληνικό ελαιόλαδο έχει άριστη ποιότητα σε σχέση με το τυποποιημένο εισαγωγής, είναι απολύτως αναγκαίο να αξιοποιηθεί κάθε μέσο για την ενίσχυση της μεταποίησης και της τυποποίησης, για την προβολή του και την προώθησή του στις ξένες αγορές, για τον έλεγχο της σήμανσης και της ποιότητας του εισαγόμενου ελαιολάδου.
Οι πρωτοβουλίες πρέπει να έρθουν από την Κυβέρνηση. Οι συνεταιριστικές οργανώσεις και οι ομάδες παραγωγών έχουν ως ένα βαθμό τη δυνατότητα να σταθούν απέναντι στον ανταγωνισμό και να ελέγξουν την αγορά. Η θεσμική ενίσχυσή τους είναι απαραίτητη, πλην όμως μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει καμία νομοθετική ρύθμιση από το Υπουργείο. Το νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς, το οποίο έχει εξαγγελθεί από τον Μάρτιο, δεν έχει φτάσει ακόμα στο Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η νοσηρή κατάσταση με τους εικονικούς, αδρανείς συνεταιρισμούς.
Οι παραγωγοί παραμένουν επιφυλακτικοί απέναντι σε οποιαδήποτε οργανωμένη δράση. Αυτό σημαίνει ότι αποδυναμώνεται η διαπραγματευτική τους δύναμη και, βεβαίως, στενεύουν τα περιθώρια για επιχειρηματική οργάνωση του αγροτικού χώρου με προσανατολισμό στην αγορά. Η μεταποίηση και η τυποποίηση, οι οποίες θα μπορούσαν να οργανωθούν σε επίπεδο συνεταιρισμών, ώστε τα κέρδη από την προστιθέμενη αξία των προϊόντων να επιστρέφουν στον παραγωγό, παραμένουν σε εμβρυακό στάδιο. Η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν έχει δώσει κανένα κίνητρο, ούτε μεμονωμένα στον αγρότη, ούτε σε συνεταιριστικά σχήματα, προκειμένου να καθετοποιήσουν την παραγωγή τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ελληνικό ελαιόλαδο εξάγεται ακατέργαστο και σε πολύ χαμηλή τιμή και επανεισάγεται τυποποιημένο, για παράδειγμα από την Ιταλία, με προσμίξεις, έχοντας χάσει το σύνολο της αξίας του και δημιουργώντας έτσι ανταγωνισμό στην εγχώρια αγορά.
Η υψηλή ποιότητα και η προστιθέμενη αξία είναι το όπλο του ελληνικού ελαιολάδου και θα πρέπει κάποτε η Κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες, αφενός για την περιφρούρηση της αξίας του και, αφετέρου, για τη θέσπιση κινήτρων στη μεταποίηση και την τυποποίηση. Είναι απαραίτητη η προσέγγιση νέων αγορών, με διακρατικές συμφωνίες, όπως έχει συμβεί με άλλα προϊόντα, και η διαφήμισή του με έμφαση στην ποιότητα και την αγνότητα, αλλά και στα ελαιόλαδα ΠΟΠ και ΠΓΕ. Το ελαιόλαδο είναι εθνικός πλούτος και απαιτεί εθνική στρατηγική για την προώθησή του. Όταν η τιμή παραγωγού φτάσει να ανταποκρίνεται στην πραγματική, υψηλή αξία του προϊόντος, θα έχουμε πετύχει έναν μεγάλο στόχο, προς όφελος της εθνικής οικονομίας.
