Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Παρουσιάστηκε στο Δερβένι το βιβλίο «Βασιλιάς ΙΚΕΛΟΣ» του Νίκου Καρακάση



Έγινε χθές Κυριακή 8 Αυγούστου στο κατάμεστο από κόσμο Πανταζοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Δερβενίου η παρουσίαση του μυθιστορήματος « Βασιλιάς ΙΚΕΛΟΣ» του συγγραφέα Νίκου Καρακάση. Την εκδήλωση στήριξαν ο Δήμος Ευρωστίνης και οι εκδόσεις Κέδρος. Για το βιβλίο μίλησε ο συγγραφέας Κώστας Καρακάσης και ο Καθηγητής Φιλολογίας, Λυκειάρχης Δερβενίου Πέτρος Αλιφέρης.

Ο συγγραφέας Νίκος Καρακάσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Νυμφεύθηκε την Δερβενιώτισσα Πηνελόπη Παύλου Κανελλοπούλου και μετέφερε τα εκλογικά του δικαιώματα στο Δερβένι Κορινθίας όπου πλέον περήφανα, συγκαταλέγεται στους Δημότες Ευρωστίνης. Ασχολείται επαγγελματικά με την πληροφορική και είναι ανιψιός του Κώστα Καρακάση, συγγραφέα, και εγγονός του Σταύρου Καρακάση γνωστού Αλεξανδρινού πεζογράφου, ποιητή, μουσικολόγου και βιολονίστα. Το έργο «Βασιλιάς ΙΚΕΛΟΣ» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ο Νίκος Καρακάσης ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας με κληρονομιά ονόματος, επιλέγει να περιγράψει μιά συνέχεια καταστάσεων που τις περιβάλει ένα χρονικό πέπλο και δεν μπορείς να ορίσεις την εποχή με σίγουρη μολυβιά. Σε όλο το κείμενο και στην ιδιόρρυθμη ατμόσφαιρά του διακρίνεις ανθρωπιά, εκείνην που είχε απομείνει τέλη 1980 μαζί με τις τελευταίες μονοκατοικίες στις γειτονιές "με σπίτια με μωσαϊκά" και ανθρώπους χωρίς κινητά και τζιπ για επίδειξη ανύπαρκτης ισχύος. Αυτή η επιλογή ,να μην ορίζεται πλαίσιο ιστορικού γίγνεσθαι, να μην αναφέρονται ονόματα χαρακτηριστικά καταστάσεων ή να μην παρεισφρύουν δηλωτικά της δεκαετίας κοινωνικοοικονομικά γεγονότα που να σε βάζουν και σένα σε καλούπια καθώς διαβάζεις. Οι κινήσεις του ήρωα είναι αργές, βασανιστικές, ανιχνευτικές κυρίως του εαυτού και των ορίων τού ίδιου. Οι αποφάσεις που παίρνει ο Αλέξης Κ. είναι αποφάσεις ζωής αμετάκλητες και δύσκολες και με αυτές πορεύεσαι ανηφορικά στο κείμενο και συ κι αυτός. Με ενδιαφέρον τον ακολουθείς καθώς σε τραβολογάει στην αποκοτιά του να παραιτηθεί από το Πολεμικό Ναυτικό και να αρχίσει να βολοδέρνει στο ραφτάδικο, στο καφενείο και στον κόσμο του μουγγού Βαγγλή κάπου στην Ερμού, κεντρικά και μαζί απόκεντρα, στο σπίτι της ξαδέλφης, στο ταπεινό δικό του νοικιασμένο διαμέρισμα από όπου γίνεται άθελά του(ή μήπως όχι;)μάρτυς κακών, κριτής δικαίων και αδίκων, δικών του και ξένων, στην Ύδρα, στο αληθινό και στο φανταστικό. Ο Αλέξης Κ. ναι, βρίσκεται στα χέρια του Ίκελου....Αλλά... Αλλά δεν θα αποκαλύψω τίποτα παραπάνω. Θα σας πω μόνο ότι δεν είναι ένα "εύκολο" βιβλίο, μην σας ξεγελάσει η φαινομενική απλότητα της ζωής των ταπεινών ηρώων του. Θα σας ζητήσω να αγοράσετε το βιβλίο και να το διαβάσετε σιγά-σιγά με ανοιχτό μυαλό. Θα βρείτε ειπωμένες με πρωτόγνωρη γλυκύτητα, με ηρεμία, με σεμνή σοφία δεκάδες λέξεις-κλειδιά, φράσεις-κλειδιά, παραγράφους-κλειδιά που σου ανοίγουν διάθεση για αναζήτηση εσωτερική και μη. Ο συγγραφέας δεν σου δίνει τροφή μασημένη, βάζει συνεχώς ερωτήματα, αναζητάει και κείνος, μάλιστα σκεφτόμουν πόσο μεγάλη μπορεί να είναι για τον καθένα μας αυτή η αναζήτηση ; Δεν θα ασχοληθώ με την τεχνική, την γλώσσα, την γραφή. Είναι πολύ καλός γνώστης και χειριστής της ελληνικής γλώσσας ο Νίκος Καρακάσης. Μέσα σε ένα καλοδουλεμένο κείμενο, χωρίς περιττά στολίδια, λογοτεχνικά τερτίπια και καλολογικές φλυαρίες, έτσι απλά και στοχαστικά φτιάχνει ένα κείμενο που τελικά εγκιβωτίζει άπειρες συγγραφικές παρακαταθήκες, με τον αναγνωρίσιμο τρόπο των συγγραφέων που είναι και οι ίδιοι αθεράπευτοι αναγνώστες.
Ο Νίκος Καρακάσης, φέρει στους ώμους του ένα βαρύ όνομα. Εγγονός του Αλεξανδρινού ποιητή και μουσικολόγου Σταύρου Καρακάση και ανιψιός του Κώστα Καρακάση -ενός από τους πιο πετυχημένους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς- πρέπει να αποδείξει ότι η πορεία που θα διαγράψει στα ελληνικά γράμματα οφείλεται αποκλειστικά στην πένα του και όχι στο επώνυμο του. Το πρώτο του βήμα, ο «Βασιλιάς Ίκελος», φανερώνει ότι στο DNA του έχει περάσει το τμήμα αυτό που είναι υπεύθυνο για τις συγγραφικές ικανότητες ενός ανθρώπου. Αναμένω με αγωνία τα επόμενα λογοτεχνικά βήματά του και φυσικά την ωρίμανση της γραφής του… μην ξεχνάτε ότι η πένα ενός συγγραφέα είναι σαν το κρασί… όσο περνά ο χρόνος τόσο πιο μεστή και αρωματική γίνεται.