Γράφει η κ.
Αναστασία Ευσταθίου
Κυρία Ευσταθίου,
γεια σας!
μένουμε έξω απο τη…. στο .........., σε σπίτι με κήπο και ζωάκια.
είμαστε και οι 2 γονείς άνεργοι.
ο γιος μας, ......., είναι 10 ετών και αγαπάει πολύ μα πολύ τα βιβλία!
όλο κούτες ονειρεύεται!
κι εμείς χαμογελάμε! ότι κι αν λένε οι μοίρες και οι δυσκολίες...
σε μια δύσκολη εποχή για εμάς, που ακόμα και το εισιτήριο του λεωφορείου είναι πολυτέλεια
σας παρακαλούμε, αν θέλετε, να στείλετε κάποια βιβλία στον μικρό μας. θα ενθουσιαστεί!
και θα χαρίσετε χαμόγελο και ελπίδα σε ένα παιδί.
σκεφτείτε το!
σας ευχαριστώ που διαβάσατε το γράμμα μου!
....
(Υπογραφή- Διεύθυνση)
Αυτά έλεγε το γράμμα- e-mail της φατσοφίλης μου ...... από τη Μακεδονία.
Ήταν το πιο άμεσο, το πιο συγκινητικό γράμμα που έλαβα ποτέ. Κάποια χορδή χτύπησε μέσα μου. Θέλετε που το αγοράκι αγαπάει τα ζώα και τα βιβλία; Θέλετε που προχθές έσβησε το μοναδικό ζώο του σπιτιού μου, ένα γλυκύτατο καναρίνι; Θέλετε, που χρόνια παρακαλάμε τους μαθητές μας να διαβάσουν; Θέλετε που το εισιτήριο του λεωφορείου στοιχειώνει τα όνειρα των απλών ανθρώπων; Πάμπολλα τα «θέλετε»…
Μια μάνα θέλει να πάρει βιβλία στο παιδί της, που τα λατρεύει -όλο κούτες με βιβλία ονειρεύεται-, αλλά η μοίρα άλλα έχει γράψει για την οικογένειά της. Αναγκάζεται η γυναίκα λοιπόν να απευθυνθεί σε μια συγγραφέα ή δασκάλα, δεν ξέρω τι την έκανε να μου γράψει αυτό το γράμμα-έκκληση. Ό,τι κι αν ήταν αυτό όμως κι όση δόση αλήθειας κι αν έχει η οικογενειακή της κατάσταση δεν παύει να είναι ένα δείγμα των καιρών.
Των πιο τραγικών καιρών που βιώνουμε. Των καιρών που η γκλαμουριά ενώνεται με τη βλακεία και τα τακούνια των μοντέλων βιάζουν την ιστορία, την ιστορία που θέλει να μάθει εναγώνια ένα παιδί μέσα απ’ τα βιβλία κι όχι από τις οθόνες της τηλεόρασης. Που η τρομοκρατία παντρεύεται την ηλιθιότητα και τη χλεύη, που η φτώχεια κάνει νιτερέσα με την ανεργία, που η καρδιά και το λογικό μας τα αντέχει όλα αυτά σιωπηλά κι αδιαμαρτύρητα.
Έστειλα απαντητικό mail και λίγα βιβλία για αρχή… Είπα όμως να κάνω και κάτι άλλο για το μικρό μου φίλο και τη γενναία- ναι, καλά διαβάσατε, γενναία μητέρα του.
Με αυτή μου τη σημείωση καλώ τους ΦΙΛΟΥΣ μου ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ και ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ απ’ το φατσοβιβλίο να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της γυναίκας (εξυπακούεται ότι θα υπάρξει εχεμύθεια για το όνομα –διεύθυνση, μόνο όποιος/α θέλει να στείλει τα πολυπόθητα βιβλία, θα του ανακοινώνω τη διεύθυνση).
Τι λέτε, αξίζει να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ;
Ουφ!
Είναι όμορφο τελικά να χαρίζεις χαμόγελα. Άμα μπορείς να σώσεις ένα παιδί, σώζεις τελικά όλο τον κόσμο.
