Γράφει ο
Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης
Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης
Ευχαριστώ σας βάρβαροι, το μίσος το δικό σας
είναι οι φλόγες οι καυτές που βγάζουν το χρυσάφι
πούναι κρυμμένο στην καρδιά της σκουριασμένης μάζας
που, κι αν δεν λάμπει όπως παλιά πάντα η ίδια μένει...
Τούτος, ο ίδιος ουρανός, αιώνες τώρα βλέπει
τη ράτσα την απέθαντη, απ’ όλους ξεγραμμένη
να ξεπηδά απρόσμενα από τις πέτρες μέσα
σαν από σπόρο θεϊκό, μέσα στο λίγο χώμα.
Τον σπόρο που σαν ποτιστεί με αίμα και ιδρώτα
πετάει ρίζες δυνατές που συναντάν τις άλλες,
τίς προαιώνιες ρίζες μας, που μένουνε κρυμμένες
έτοιμες για να θρέψουνε και πάλι το δεντρί μας..
Όσες φορές με «θάψατε», κακό του κεφαλιού σας...!
Γιατ’ όπως είπ’ ο ποιητής, είμαι εγώ ο «σπόρος»
πού μες «το χώμα» μπαίνοντας, βλασταίνω ξεπηδάω
πιο δυνατός, πιο καρπερός και πνίγω τα «ζιζάνια».
Ο ΕΛΛΗΝ είμ’ ω βάρβαροι, ο «Φοίνικας» του μύθου
απέθαντος που ξεπηδά από τις στάχτες μέσα
και δυνατός, ατρόμητος, φτιάχνει χρυσούς αιώνες
εκεί που περιμένατε, να σβήσει μια για πάντα...!
Το φως του ήλιου λάμπει εδώ, θερμό και ζωηφόρο..
Με τρόπο μυστηριακό ζωή δίνει στις πέτρες
που ρίχνουνε ξωπίσω τους Πύρρα και Δευκαλίων..!
Εμείς πια δεν τους βλέπομε, μ’ αυτοί δεν σταματάνε...!
Χρήσιμοι είστε βάρβαροι, του σκοταδιού οι γόνοι
που δεν αντέχετε το φως και θέλετε να σβήσει...!
Ίδιοι με τυφλοπόντικες σκάβετε τις στοές σας
τις ρίζες για να κόψετε του δέντρου της Ελλάδας...!
Όμως, ετούτες οι υπόγειες, ύπουλες διαδρομές σας,
γίνονται δρόμοι για νερά και ζωογόνο αγέρι,
σας πνίγουνε ω βάρβαροι και θρέφουν το δεντρί μας
που βγάζει απ’ το «κουφάρι» του νέα κλαδιά και φύλλα...!
Ζηλεύετε τον Ήλιο μας, την Θάλασσα, τη γη μας,
ζηλεύετε την άφθαστη τρισένδοξ’ Ιστορία
την γλώσσα μας, το κέφι μας, την τόση λεβεντιά μας
και σεις, οι ύπουλοι, κομπλεξικοί, οι δόλιοι και φαύλοι
σπέρνετε την διχόνοια που πάντα μας «θολώνει»
και με αδελφοσπαραγμούς διαλύομε τα πάντα...!
Mα κει που λέτε «χάθηκαν», «δεν θα ξαναφανούνε»,
πάλι μπροστά σας είμαστε γεμάτοι ορμή και σφρίγος..!
Εσείς μας το «χαρίζετε» αυτό το Θείο δώρο,
γιατί δεν μάθατε ποτέ, πώς δεν σας λογαριάζω
κι οι βάρβαρες, οι βρώμικες, οι δόλιες «μαχαιριές» σας
τσακίζονται στην λεβεντιά και στο φιλότιμό μας...!
Δεν καταλάβατ’ άμοιροι την διδαχή που αιώνες
θάπρεπε να σας μάθουνε πως όσο κυνηγιώνται
Ορθοδοξία και Ελληνισμός ( που πάνε πάντ’ αντάμα )
τόσο και θριαμβεύουνε σε πείσμα των διωκτών τους...!
Και μη με πείτε «ρατσιστή»! Ο Έλληνας σας δείχνει
το τι θα πει συμπόνια, τι ανθρωπιά και πόνος
εδώ, στου Αιγαίου τα νερά, σώζοντας συνανθρώπους
που σεις τούς ξεσπιτώνετε με άδικους πολέμους,
τους βλέπετε σαν αριθμούς, τους πνίγουν άνθρωποί σας..!
Για μας ΔΕΝ είναι βάρβαροι αυτοί οι δυστυχισμένοι,
μα μόνον σεις, οι «δυνατοί», του κόσμου «αφεντάδες»
όπως νομίζετ’ άμοιροι πως είστε...! Τι βλακεία...!
Εσείς είστε οι ΒΑΡΒΑΡΟΙ και ότι και αν λέτε,
θα έλθει σύντομα για σας η άξια τιμωρία,
για κόμματα παιδεραστών και σχέσεις με τις σκύλες
όπως κομπάζουν άφοβα ακόμα και «Υπουργοί» σας...!
Ευχαριστώ σας βάρβαροι, το μίσος το δικό σας
μας κάνει να μονοιάζομε, να βρίσκομε τον δρόμο
για νέα αναγέννηση κάθε φορά που τέλμα
την ύπαρξή μας απειλεί. Και πάλι ευχαριστώ σας...!
( « ΓΥΘΕΑΤΗΣ»)
elzoni.gr
