«Μια
αμήχανη και έκπληκτη κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει, έστω και
στοιχειωδώς, το κατακλυσμικό πρόβλημα
του μεταναστευτικού, ενώ μήνες τώρα -όλοι πλην της κυβέρνησης- προέβλεπαν τις
εξελίξεις.
Το
γεγονός ότι το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σύνθετο, πολύπλοκο και δραματικό δεν
είναι άλλοθι για την εγκληματική απραξία
επτά μηνών.
Το
μεταναστευτικό είναι ζήτημα σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και ασφάλειας.
Και οι δυο διαστάσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Έχει,
επίσης, τόσο εξωτερική – διεθνή όσο και εσωτερική διάσταση. Η κυβερνητική
απραξία σημειώθηκε και στις δυο .
Ειδικά
για τη διεθνή πτυχή του μεταναστευτικού,
η Ελλάδα αυτούς τους κρίσιμους επτά μήνες όφειλε να έχει δώσει καθημερινό και
διαρκή αγώνα σε τέσσερα τουλάχιστον μέτωπα.
Α.
Την μέχρις τελευταίου ευρώ αξιοποίηση των διαθέσιμων σχετικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων και
κονδυλίων.
Β.
Την οικοδόμηση στέρεων ενδοευρωπαϊκών συμμαχιών, ιδίως με τις μεσογειακές χώρες
της ΕΕ, ώστε να εξασφαλισθεί η μέγιστη
δυνατή διπλωματική και πολιτική
στήριξη και προώθηση των ελληνικών θέσεων.
Γ.
Την άσκηση κάθε δυνατής πίεσης προς την Τουρκία που ενώ είναι το κατ’ εξοχήν
σημείο εκκίνησης μεταναστών προς την χώρα μας, δεν δείχνει καμία διάθεση να
συνεργαστεί ουσιαστικά τόσο με την Ελλάδα όσο και με την ΕΕ.
Δ.
Την συνεχή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση
διεθνών οργανισμών και της διεθνούς κοινότητας για την αντιμετώπιση ενός
προβλήματος που στην ουσία του είναι διεθνές.
Τίποτα
από τα παραπάνω δεν έγινε».
Η
κυβερνητική αμηχανία και απραξία ήταν εκκωφαντικές σε σχέση με το
μέγεθος του προβλήματος. Την αποτυχία της κυβέρνησης που είναι παταγώδης, την βλέπει
κάθε Έλληνας πολίτης, όχι μόνο στα νησιά του Αιγαίου που βρίσκονται στην πρώτη
γραμμή αλλά και σε ολόκληρη την χώρα. 