Twitter@EmOikonomidis
Πηγή: www.parapolitika.gr
Από την εποχή που ο Αλέκος Αλαβάνος τον ευνόησε (σκανδαλωδώς) σε
σχέση με τους υπόλοιπους “εκσυχρονιστές” της γενιάς του, ο Αλέξης
Τσίπρας έδειχνε ότι δεν θα έχει μια συνηθισμένη και βαρετή πολιτική
περπατησιά.
Κάτι που επιβεβαιώθηκε στα ακραία και μπερδεμένα χρόνια του Μνημονίου, όταν κατάφερε να γίνει Πρωθυπουργός, στην “τρυφερή” ηλικία των 40+, περίπου χωρίς αντίπαλο, και επί σχεδόν πέντε μήνες να διατηρεί μια ασυνήθιστη για τα πραγματικά κυβικά του, πολιτική ηγεμονία.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να καρφιτσωθεί στο υποσυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας ως “κάτι σαν Ανδρέας”. Δύσκολα άλλωστε θα μπορούσε κανείς να μην προσέξει την προσπάθειά του να μιμηθεί ακόμη και την… ηχώ της φωνής του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, του ηγέτη που, περισσότερο από κάθε άλλον στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, κατανόησε την ψυχολογία των Ελλήνων, και παρενέβη στο ίδιο το dna της κοινωνίας που τον αποθέωνε και τον λάτρεψε.
Και αρκούσε τελικά ένα μεταμεσονύχτιο διάγγελμα, που άνοιγε τους ασκούς του αιόλου για το μέλλον του τόπου, και έστελνε στα ΑΤΜ… ορδές ανήσυχων πολιτών, για να διαπιστώσει πόσο λεπτή είναι η γραμμή μεταξύ των… Παπανδρέου. Από Ανδρέας έγινε… Γιώργος.
Όχι απλά και μόνο επειδή ο τελευταίος (ελεύθερη η μετάφραση) των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός, ήταν εκείνος που είχε την αντίστοιχη ιδέα για δημοψήφισμα, το 2011 στις Κάννες. Αλλά επειδή ο γιός του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, χάραξε μια προσωπική πολιτική διαδρομή σε προφανή απόσταση από την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ελάχιστες φορές κατάλαβε την ψυχολογία των Ελλήνων. Ο Αλέξης Τσίπρας υπέπεσε στην ίδια αστοχία εκτίμησης, υποτιμώντας τις επιπτώσεις από τη λανθασμένη διαχείριση της ψυχοσύνθεσης των Ελλήνων.
Το εθνικό δράμα που ξεκίνησε χθες, η αγωνία για το τι θα υπάρχει την επόμενη μέρα, έχει στη σκιά του το αποτύπωμα του σημερινού Πρωθυπουργού. Και ο λογαριασμός θα… αποδοθεί. Πάντα έτσι γίνεται. Είτε αργά, είτε γρήγορα.
ysterografa.gr
Πηγή: www.parapolitika.gr
Κάτι που επιβεβαιώθηκε στα ακραία και μπερδεμένα χρόνια του Μνημονίου, όταν κατάφερε να γίνει Πρωθυπουργός, στην “τρυφερή” ηλικία των 40+, περίπου χωρίς αντίπαλο, και επί σχεδόν πέντε μήνες να διατηρεί μια ασυνήθιστη για τα πραγματικά κυβικά του, πολιτική ηγεμονία.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να καρφιτσωθεί στο υποσυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας ως “κάτι σαν Ανδρέας”. Δύσκολα άλλωστε θα μπορούσε κανείς να μην προσέξει την προσπάθειά του να μιμηθεί ακόμη και την… ηχώ της φωνής του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, του ηγέτη που, περισσότερο από κάθε άλλον στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, κατανόησε την ψυχολογία των Ελλήνων, και παρενέβη στο ίδιο το dna της κοινωνίας που τον αποθέωνε και τον λάτρεψε.
Και αρκούσε τελικά ένα μεταμεσονύχτιο διάγγελμα, που άνοιγε τους ασκούς του αιόλου για το μέλλον του τόπου, και έστελνε στα ΑΤΜ… ορδές ανήσυχων πολιτών, για να διαπιστώσει πόσο λεπτή είναι η γραμμή μεταξύ των… Παπανδρέου. Από Ανδρέας έγινε… Γιώργος.
Όχι απλά και μόνο επειδή ο τελευταίος (ελεύθερη η μετάφραση) των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός, ήταν εκείνος που είχε την αντίστοιχη ιδέα για δημοψήφισμα, το 2011 στις Κάννες. Αλλά επειδή ο γιός του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, χάραξε μια προσωπική πολιτική διαδρομή σε προφανή απόσταση από την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ελάχιστες φορές κατάλαβε την ψυχολογία των Ελλήνων. Ο Αλέξης Τσίπρας υπέπεσε στην ίδια αστοχία εκτίμησης, υποτιμώντας τις επιπτώσεις από τη λανθασμένη διαχείριση της ψυχοσύνθεσης των Ελλήνων.
Το εθνικό δράμα που ξεκίνησε χθες, η αγωνία για το τι θα υπάρχει την επόμενη μέρα, έχει στη σκιά του το αποτύπωμα του σημερινού Πρωθυπουργού. Και ο λογαριασμός θα… αποδοθεί. Πάντα έτσι γίνεται. Είτε αργά, είτε γρήγορα.
ysterografa.gr
