Το νόημα της Πολιτικής Ανάστασης

Άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα*

Στην Ιστορία της Φιλοσοφίας η Χριστιανική Ανάσταση έρχεται σαν η νέα πρόταση που αντικαθιστά την παλιά ελληνορωμαϊκή πρόταση. Ενώ σ’ αυτή την τελευταία ο άνθρωπος αναζητούσε την θέση του  (μέσα από την πορεία της ζωής του) στον κόσμο εμπνεόμενος από τις αρχές της φύσης, στον Χριστιανισμό μέσω της Ανάστασης προτείνεται η αθανασία. Ο Άνθρωπος δεν πεθαίνει ποτέ. 

Γεννιέται από τον Θεό και επιστρέφει όταν φθαρεί βιολογικά σ’ αυτόν. Ο Χριστιανισμός είναι ίσως εκείνη η μονοθεϊστική θρησκεία ποτ εισάγει την ανθρώπινη αθανασία ενώνοντας ουρανό και γη μέσω του Χριστού, του θεανθρώπου. 

Ανάλογες συγγένειες βλέπει κανείς και στον διάλογο «Ίων» του Πλάτωνα, όταν ο έλληνας φιλόσοφος, μιλώντας για την έννοια του ποιητή, λέει ότι αυτός ο τελευταίος, τις στιγμές της δημιουργίας είναι «ένθεος» ή «έκφρων», δηλαδή βρίσκεται σε θεανθρώπινη ενσάρκωση και εκτός καθημερινής, συνήθους λογικής. Διότι η δημιουργική πράξη πρέπει να’ χει πάντα αυτά τα στοιχεία που’ ναι ποιοτικά.

Ο συμβολισμός λοιπόν της Χριστιανικής Ανάστασης είναι ότι πρέπει κάποιες στιγμές στη ζωή μας να λειτουργήσουμε με βάση την ποιοτική δημιουργία για ν’ αναστηθούμε και ν’ αλλάξουμε την παλιά μας, βαρετή ζωή. Αυτόν το συμβολισμό θα ήταν καλό να τον ενστερνιστεί και η ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο κ. Τσίπρας. Μέχρι σήμερα συμπεριφέρεται πολιτικά ως ο παλιός και βαρετός εαυτός της αριστεράς. 

Δηλαδή μία στάση γεμάτη μαρξιστικά, κομμουνιστικά ιδεολογήματα, μακριά από τον ρεαλισμό, δίχως σωστή ανάλυση της παγκόσμιας πραγματικότητας. Αλλάζοντας το πολιτικό του λεξιλόγιο προσπαθεί να επιβιώσει. 

Ταυτόχρονα όμως μεγαλώνει το χάσμα με τους ευρωπαίους και κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με τον ελληνικό λαό, που όταν καταλάβει το παραμύθι που του αφηγήθηκαν και τις συνέπειες που θα ‘χει στην τσέπη του, μπορεί να μετατρέψει την παλιά αγάπη σε μίσος. Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι τα όρια είναι λεπτά μεταξύ αγάπης και μίσους. 

Δεν ξέρω αν το ‘χει συνειδητοποιήσει και ο πρωθυπουργός. Και αν ναι, γιατί δεν αμφισβητώ τις προσωπικές του διαισθαντικές ικανότητες, τότε θα πρέπει  να απελευθερωθεί από τα μικρο-κομμουνιστικά του βαρίδια και να λειτουργήσει ως πραγματικός επαναστάτης, δηλαδή ως κάποιος που φωτίζεται εκ νέου μέσω μιας Πολιτικής Ανάστασης. Μέσα από το μήνυμα της Χριστιανικής Ανάστασης μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να υπηρετήσει την Πολιτική Ανάσταση της χώρας. Της το εύχομαι ολοκαρδίως.

Δημοσθένης Δαββέτας

Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, συγγραφέας, εικαστικός 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο στις 10/04/2015.