Η δημοκρατία στους προηγούμενους αιώνες είχε πάντα μία εύκολη
λύση. Το σύνθημα "ένας Λοχίας να μας σώσει" είναι γνώριμο στους ηλικιωμένους.
Στον 21ο αιώνα όμως και στην οικονομία της Ευρώπης, την παγκόσμια οικονομία, είναι αδύνατη αυτή η λύση. Η
ελληνική κοινωνία ωρίμασε ευτυχώς μαζί με το πολίτευμα της που ακόμα και οι Κυβερνήσεις
συνεργασίας που μέχρι πριν από λίγα χρόνια φάνταζαν ουτοπικές, είναι πλέον μία ευχάριστη πραγματικότητα
πολιτισμού.
Πέντε
χρόνια παλεύει αυτό το Κράτος να ορθοποδήσει και
συνεχώς βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο. Αλλάζουν οι Πρωθυπουργοί, αλλάζουν
οι Υπουργοί, αλλάζουν και οι Δήμαρχοι και το αποτέλεσμα μηδέν. Η
οικονομία, η κοινωνία αρνείται να προσαρμοστεί
στα ευρωπαϊκά και παγκόσμια δεδομένα και αναζητά απεγνωσμένα την εύκολη
ζωή.
Την ώρα που γειτονικοί λαοί είτε σφάζονται είτε κοπιάζουν για ένα
καλύτερο αύριο εμείς επιμένουμε στο
λάθος με παρρησία και αυταπάρνηση.
Η περιβόητη γενιά του '81, που αναρριχήθηκε στις πράσινες κλαδικές
που έγιναν μπλε και κατέληξαν ροζ ποδηγετεί οτιδήποτε άλλο, οτιδήποτε νέο. Με
την ύβρη του σοφού και παντογνώστη κρατάει δέσμια τη χώρα στη γενιά της, στο χθες.
Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε δεν εκπορεύεται από αυτή μπορεί μόνο να μεταναστεύει
ή να υπομένει καρτερικά το τέλος.
Θυμίζει
πια τη σοβιετική κομμουνιστική νομεκλατούρα των 90'ς που σε λίγο θα
αποσυρθεί στα παγκάκια της ιστορίας αναπολώντας τα μεγαλεία της και
πουλώντας τις κονκάρδες της Αλλαγής και της Επανίδρυσης. Της αίγλης του
Ζαππείου.
Αξιοθρήνητη εικόνα, για γέλια και για κλάματα, η πρόσφατη συνέντευξη
του αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.Σαμαρά στο τηλεοπτικό κανάλι MEGA όταν άκουγε γεμάτος κατανόηση τον Έλληνα νέο
γιατρό, τον ανθό κάθε υγιούς κοινωνίας, που για λίγη αξιοπρέπεια μετανάστευσε μαζί με
άλλους τρεις χιλιάδες Έλληνες γιατρούς στη Γερμανία για να ζήσει και να εργαστεί, για λίγη ελπίδα. Ουδέν σχόλιο για τις
συνθήκες εργασίας που κατ'επανάληψη ανέφερε ο νεαρός, σαφώς σημαντικότερες από τις οικονομικές απολαβές.
Τις
περιβόητες ελληνικές συνθήκες εργασίας που απαιτούν ρουσφέτι και
μπαξίσι δισεκατομμυρίων
ευρώ και για τις δαπάνες υγείας. Συνθήκες που ισοπεδώνουν το "εγώ" κάθε
νέου Έλληνα και Ελληνίδας στην ηρωική γενιά της "αρπαχτής". Που ράβουν
στους ιατρούς της Ελλάδας μεγάλες τσέπες. Συνθήκες δυσώδεις των
μετρίων ηγετών που αποτελούν την περιβόητη Παράγκα που διαπραγματεύεται
ακόμα και την
ύπαρξη της χώρας μας, με την έγκριση μας.
Αφού
δεν υπάρχει ευτυχώς πια ένας Λοχίας όλοι ψάχνουν για έναν άφθαρτο
σαραντάρη. Ένα νέο άνθρωπο που δεν θα κατάγεται από οικογένειες που
μεγαλούργησαν στη δικτατορία ούτε προβλήθηκαν στη μεταπολίτευση της
καταλήστευσης του
δημόσιου πλούτου.
Η
φύση είναι βέβαιο ότι θα δώσει τη λύση αργά ή γρήγορα. Η ανάγκη
επιβίωσης είναι σημαντικότερη από την πιο τέλεια προπαγάνδα των
υποταγμένων μέσων ενημέρωσης.
Ο
αιώνας του
διαστήματος δεν μπορεί να ανεχθεί μία Ελλάδα των σπηλαίων και
νομοτελειακά θα την γκρεμίσει, αν δεν βρεθεί σύντομα αυτός ο
σαραντάρης...
