ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Παραλάβαμε χάος και παραδώσαμε χώρα

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πρώτα απ’ όλα να σας καλωσορίσω όλους. Να σας συγχαρώ για την εκλογή σας, για την επιτυχία σας και μάλιστα σε μια δύσκολη μάχη. Ιδιαίτερα να συγχαρώ τους νέους συναδέλφους που τους εύχομαι πραγματικά «σιδεροκέφαλους». Να ξέρετε όλοι, ότι από την παράταξή μας κάθε φορά η χώρα περιμένει πολλά, είτε είμαστε κυβέρνηση είτε είμαστε αντιπολίτευση. Αλλά αυτή τη φορά περιμένει ακόμα περισσότερα. Για μια ακόμα φορά, λοιπόν, εύχομαι καλή δύναμη σε όλους…

Και θα ήθελα ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τον Θανάση τον Μπούρα, τον μέχρι σήμερα Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, για τη συγκινητική του προσπάθεια, για τις μάχες και τον αγώνα που έδωσε στη Βουλή, στο πλευρό του κάθε Βουλευτή για την υποστήριξη του Κοινοβουλευτικού μας έργου. Και να ευχηθώ καλό αγώνα στον Γιάννη Πλακιωτάκη, Βουλευτή της νεώτερης γενιάς, που με την υποστήριξή σας, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας.

Σήμερα θα σας μιλήσω για τα άμεσα και τα επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αλλά και για τα άμεσα και επείγοντα καθήκοντα που έχει η Παράταξή μας. Που όπως θα δούμε, επιβάλλουν, από την πλευρά μας, συνεχή ετοιμότητα.

Γι’ αυτό και πρέπει να συζητήσουμε ανοικτά και με ειλικρίνεια, όλα τα τελευταία γεγονότα. Και την μέχρι τώρα πορεία μας, και το εκλογικό αποτέλεσμα και τις προοπτικές μας από δω και στο εξής. Αυτό θα το κάνουμε ελεύθερα μεταξύ μας, σε επόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα, την μεθεπόμενη Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου. Όπου θα ακουστούν και κριτική και προτάσεις…

           

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Δεν θα αναφερθώ στις χθεσινές εξελίξεις. Ακούσατε τι είπε ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, ο Σοσιαλιστής κ. Μάρτιν Σούλτς: Ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με χρεοκοπία αν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Δηλαδή, αυτό για το οποίο προειδοποιούσα. Κι αυτό, το οποίο προσπαθούσα και προσπαθώ να αποτρέψω.

Η χθεσινή απόφαση της ΕΚΤ είναι ανησυχητική. Αλλά τα χειρότερα μπορούν -ακόμα- να αποτραπούν. Και αυτό είναι δική μας προτεραιότητα και δικό μας το καθήκον. Να μην αφήσουμε τη χώρα να φτάσει στο χείλος του γκρεμού.

Δεν θέλω να πω τίποτα για εκείνους που μας κατηγόρησαν για εκστρατεία φόβου. Ο καθένας σήμερα πια καταλαβαίνει ότι άλλο πράγμα να εκφοβίζεις τον κόσμο και άλλο πράγμα να προειδοποιείς για πραγματικούς κινδύνους.

Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας της. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν, να ξεκινήσω με την ύψιστη προτεραιότητα αυτής της παράταξης: το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον της Ελλάδας! Και βεβαίως, θα μιλήσουμε και για το ρόλο που διαδραμάτισε τα τελευταία δυόμισι χρόνια η Νέα Δημοκρατία, αλλά και για το ρόλο που καλείται να παίξει στις κρίσιμες στιγμές που έρχονται.

Πάντα υπήρξαμε και παραμένουμε κόμμα εθνικής ευθύνης.

Σας το λέω, λοιπόν, προκαταβολικά: Από τη θέση της Αντιπολίτευσης, θα στηρίζουμε οτιδήποτε σωστό. Και θα στηλιτεύουμε οτιδήποτε είναι λάθος. Δεν θα διστάσουμε ούτε να ψηφίζουμε κάτι σωστό, ούτε να καταψηφίζουμε κάτι το  επικίνδυνο για τον Τόπο. Αυτό να γίνει ξεκάθαρο.  

Η κυβέρνησή μας, η κυβέρνηση των τελευταίων δυόμισι ετών, στάθηκε με επιτυχία στην μεγάλη ιστορική πρόκληση που αντιμετώπισε το καλοκαίρι του 2012: την ανόρθωση της χώρας, από το χείλος του γκρεμού όπου βρισκόταν τότε.

Πριν δυόμισι χρόνια, το θυμάστε, παραλάβαμε χάος. Και πριν δέκα μέρες παραδώσαμε χώρα! Αυτό δεν μπορεί κανείς ούτε να το παραβλέψει, ούτε να το αγνοήσει.

Βγάλαμε τη χώρα από την κρίση, κι ας μη το αναγνωρίζουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Εμείς μικρόψυχοι δεν θα γίνουμε ποτέ. Και θα βάζουμε πλάτη για να προχωρήσει η χώρα και να βγει οριστικά από την κρίση.

Αυτό ακριβώς που κάναμε και στην περίοδο, άλλωστε, 2010-2012, όταν τότε ήμασταν στην αντιπολίτευση. Γεγονός που δεν μας εμπόδισε να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές. Η αντιπολίτευση ευθύνης δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη.

Αντίθετα, η καταστροφική αντιπολίτευση είναι αδυναμία! Που αναπόφευκτα θα φανεί όταν ένα κόμμα, που έκανε τέτοια αντιπολίτευση υπονόμευσης, αναλάβει τη διακυβέρνηση.

Η εποχή που ο λαϊκισμός ήταν για τους «έξυπνους» και η υπευθυνότητα για τα «κορόιδα», πέρασε ανεπιστρεπτί. Τώρα τα ψέματα έχουν «κοντά ποδάρια». Κι όποιος φέρεται με υπευθυνότητα, και στην αντιπολίτευση και στην κυβέρνηση, τελικά δεν χάνει. Αντίθετα, όποιος στηρίζεται σε «πυροτεχνήματα» για να σκαρφαλώσει στην εξουσία, τελικά το μετανιώνει.

Θυμηθείτε ένα κόμμα που το 2009 νίκησε με 44%, με σύνθημα το αλησμόνητο εκείνο: «λεφτά υπάρχουν». Μόλις πέντε χρόνια πέρασαν από τότε και έχει σήμερα σαρωθεί από τις εξελίξεις. Δεν σας λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει, αναγκαστικά, την ίδια τύχη. Σας λέω, απλά, ότι πέρασε η εποχή που ο λαϊκισμός μπορούσε να κυριαρχεί, κοροϊδεύοντας ατιμώρητα ένα ολόκληρο λαό…

Σας λέω ακόμα, ότι βλέπουμε ήδη μερικές εκπληκτικές ομοιότητες και μετεκλογικά: Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης θυμίζουν όλο και περισσότερο τα απίστευτα σφάλματα του Γιώργου Παπανδρέου και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στις αρχές του 2010:

Θυμάστε που ο κ. Παπανδρέου διακήρυσσε ότι η Ελλάδα είναι «η πιο διεφθαρμένη χώρα»; Ο κ. Τσίπρας κάτι αντίστοιχο είπε μόλις προχθές. Βέβαια, ξεχνάει πως όλες τις μεταρρυθμίσεις μας για το χτύπημα της διαφθοράς στο Δημόσιο ο ίδιος και το Κόμμα του τις καταψήφισαν!

Θυμάστε που ο κ. Παπακωνσταντίνου κυκλοφορούσε και έλεγε ότι η Ελλάδα θύμιζε τότε «Τιτανικό»; Ο κ. Βαρουφάκης είπε κάτι παρόμοιο προχθές. Ότι είναι, λέει, υπουργός Οικονομικών «σε μια χρεοκοπημένη χώρα». Του θυμίζω απλώς, ότι η Ελλάδα σήμερα έχει πλεονάσματα και έχει μπει στην ανάπτυξη…

Αλλά αυτή η κακή συνήθεια, δηλαδή όποιος αναλαμβάνει να διασύρει τη χώρα στο εξωτερικό, φαίνεται πως είναι αθεράπευτη σε κάποιους. Γιατί ενώ εμείς παλέψαμε με νύχια και με δόντια να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία μιας Ελλάδας που ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής, εκείνοι παρέλαβαν μια Ελλάδα που όλοι αναγνωρίζουν πως στέκεται στα πόδια της και πως έχει πετύχει πολύ μεγάλη πρόοδο. Αυτή την Ελλάδα ας μην προσπαθούν να τη διασύρουν! Δεν είναι καλό ξεκίνημα. Και δεν θα έχει καλό τέλος…

Και για να έχετε μια πληρέστερη εικόνα, ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή:   

Παραλάβαμε τη χώρα στον αέρα, με έλλειμμα 9,5% του ΑΕΠ κι αδύναμη να πιάσει οποιονδήποτε στόχο εξυγίανσης. Ήταν δύο χρόνια ήδη στο Μνημόνιο κι έπεφτε έξω σε όλα. Με βαθιά ύφεση, με εκρηκτική ανεργία και με μηδενική αξιοπιστία στο εξωτερικό.

Δυόμισι χρόνια αργότερα, η πολιτική της κυβέρνησής μας έφτασε τη χώρα να έχει πρωτογενή πλεονάσματα, με ανάκαμψη ήδη από τα μέσα του προηγούμενου χρόνου, με δυνατότητα να βγαίνει στις αγορές - τώρα όχι πια - με πλήρως αποκατεστημένη την αξιοπιστία της στο εξωτερικό, με την ανεργία σταδιακά να υποχωρεί και χωρίς να έχουμε ανάγκες νέου δανεισμού.

Υπήρξαν και λάθη στο διάστημα αυτό;

Ασφαλώς και υπήρξαν!

Έγιναν όλα όπως έπρεπε;

Σίγουρα όχι!

Αλλά για να συζητήσουμε τα όποια λάθη, πρέπει πρώτα να θυμόμαστε τα τρία πράγματα που έγιναν στην Ελλάδα για πρώτη φορά:

* Πρώτον, ποτέ δεν έγινε, ούτε στην Ελλάδα, ούτε διεθνώς, τόσο μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, τόσο μεγάλη και απότομη μείωση ελλείμματος: κατά 9,5 ποσοστιαίες μονάδες αν λάβει κανείς υπ’ όψιν και τη τρέχουσα χρόνιά, ασχέτως αν δεν ξέρουμε ακόμα που ακριβώς θα καταλήξει.

Για να καταλάβετε τι «άθλος» είναι αυτός, σας αποκαλύπτω ότι μόλις λίγες εβδομάδες πριν, όταν με επισκέφθηκε, ως Πρωθυπουργό ακόμα, ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας, μου αποκάλυψε ότι κι εκείνος παρέλαβε 9,5% έλλειμμα, του ζήτησαν να το περιορίσει στο μισό, κι εκείνος τους απάντησε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο και θα προσπαθούσε να περιορίσει το έλλειμμα κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες. Μόνο που εκείνος δεν είχε Μνημόνιο, ενώ εμείς βρήκαμε τη χώρα σε Μνημόνιο...

Κάναμε λοιπόν, σχεδόν διπλάσια προσαρμογή – μείωση του ελλείμματος εννοώ – απ’ όσο ζητήθηκε από την Ισπανική κυβέρνηση!

Υπάρχει, βέβαια, και σε αυτό και η άλλη άποψη: μήπως ήταν υπερβολικά μεγάλη η ταχύτητα προσαρμογής σε 2,5 μόνο χρόνια; Ναι ήταν, αλλά υπήρξε, δυστυχώς, αναγκαία! Διαφορετικά θα μπαίναμε σε λαβύρινθο μακροχρόνιας ύφεσης, πολύ χειρότερης από αυτή που ζήσαμε και τελικά καταφέραμε να ξεπεράσουμε.  Και να θυμάστε σε όλα αυτά τα δυόμισι χρόνια, πάντα είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στο δύσκολο που αποφασίζαμε και στο ακόμα πιο οδυνηρό που αποφεύγαμε για τον τόπο.

Για να καταλάβετε, ακόμα, πόσο σημαντικό ήταν αυτό που πετύχαμε, υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τις διακηρύξεις του σημερινού Πρωθυπουργού, η κυβέρνησή του προγραμματίζει πρωτογενώς ισοσκελισμένο Προϋπολογισμό για τα επόμενα 4 χρόνια. Όμως εμείς επιτύχαμε πρωτογενώς ισοσκελισμένο Προϋπολογισμό ήδη από το 2013!

Εμείς δεν το βρήκαμε. Δεν το παραλάβαμε. Το καταφέραμε! Ενώ πάνω σε αυτό που εμείς καταφέραμε προσπαθεί να κτίσει η σημερινή κυβέρνηση. Καλά κάνει, και εμείς, σε μια τέτοια προσπάθεια ανάπτυξης πάνω στα γερά θεμέλια που ήδη υπάρχουν, θα είμαστε οι πρώτοι που θα βοηθήσουμε. Γιατί έτσι θα τιμήσουμε, εξάλλου, τις θυσίες που υπέστη ο Ελληνικός λαός. 

Θυμίζω επίσης ότι εμείς πετύχαμε το 2014 να καλύπτουμε όχι μόνο τις πρωτογενείς δαπάνες της χώρας, αλλά και τις μισές πληρωμές σε τόκους. Και βάσει του Προϋπολογισμού για το 2015, που ψηφίσαμε πέρσι τον Νοέμβριο, θα καλύπταμε φέτος και το σύνολο των τόκων που πρέπει να πληρώσει η χώρα!

Η νέα κυβέρνηση ανέφερε ήδη ότι δεν θα τους καλύψει. Άρα μένει να δούμε τι θα κάνει; Θα δανειστεί ξανά; Και πόσο; Και για πόσα χρόνια; Αν δανειστεί από τους εταίρους μας, θα πρόκειται για επιστροφή στον αναγκαστικό δανεισμό από τον οποίο εμείς πηγαίναμε να απαλλάξουμε τη χώρα. Δηλαδή νέα Μνημόνια.

Χώρια που εν τω μεταξύ θα λήγουν και ομόλογα και άλλα δάνεια και θα πρέπει να πληρώνονται κι αυτά. Δεν κάνω προβλέψεις. Αλλά οι υποχρεώσεις της χώρας, σε συνδυασμό με τα στενά χρονικά πλαίσια που υπάρχουν, απαιτούν άμεσες αποφάσεις. Με τόλμη. Αλλιώς, οι υποχρεώσεις αυτές μεταβάλλονται σε πολύ δύσκολα αδιέξοδα. 

Εμείς θα βοηθήσουμε τη χώρα ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Και το εννοούμε. Και σε λίγο θα σας πω και που και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε.

Αλλά για να βοηθήσουμε αληθινά, πρέπει να θέσουμε τα πραγματικά προβλήματα. Και να δείξουμε, όπου χρειαστεί, πως ό,τι μοιάζει ως «νέα αρχή», μπορεί να σημάνει και επιστροφή σε καταστάσεις που έχουμε ήδη ξεπεράσει και δεν πρέπει να ξαναπεράσουμε ως χώρα.

Όταν υπογράφεις συμφωνία αναγκαστικού δανεισμού, αυτό συνοδεύεται από Μνημόνιο, δηλαδή από σκληρούς όρους. Αυτό εμείς θέλαμε να το τελειώσουμε, και ήμασταν πολύ κοντά στο να το τελειώσουμε…

Όταν υπογράφεις συμφωνία για πιστωτική γραμμή στήριξης, αυτό δεν είναι αναγκαστικός δανεισμός, δεν γράφεται στο χρέος, συνεπάγεται κάποιους πολύ πιο χαλαρούς όρους και τελειώνει σε ένα χρόνο. Εκεί επίσης βρισκόμασταν εμείς.

Αλλά, αν η Ελλάδα χρειαστεί να δανειστεί από τους εταίρους είτε για να πληρώνει τόκους είτε για να πληρώνει ομόλογα που λήγουν όταν δεν μπορεί να βγει στις αγορές για να τα καλύψει, τότε ναι, είναι αναγκαστικός δανεισμός. Μπορεί, βέβαια, να το ονομάσουν «γέφυρα» ή «νέο συμβόλαιο», Μνημόνιο πάντως θα είναι! Δεν θα είναι πιστωτική γραμμή στήριξης. Κι αυτό δεν θα είναι πρόοδος, αλλά οπισθοδρόμηση…

Φοβάμαι ότι δεν ξέρουν ακριβώς ούτε τι έγινε ως τώρα, ούτε που οδηγούν τα πράγματα: Προχθές μόλις ο Πρωθυπουργός ανέφερε δημόσια, ότι «οι δανειστές μας με τον Σαμαρά μόνο είχαν να φοβηθούν, γιατί το χρέος μεγάλωνε». Προφανώς δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι επί κυβερνήσεως Σαμαρά το χρέος για πρώτη φορά άρχισε να μειώνεται ως απόλυτο μέγεθος. Και ως ποσοστό του ΑΕΠ επίσης, διότι στο μεταξύ μπήκαμε στην ανάκαμψη κι είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει ο παρανομαστής, δηλαδή το ΑΕΠ. Εκείνοι, εύχομαι πραγματικά να μη χρειαστεί να πάρουν νέο Μνημόνιο. Νέο αναγκαστικό δάνειο. Που θα το βαφτίσουν «γέφυρα» ή «συμβόλαιο»; Όπως κι αν το πουν, νέο δάνειο θα είναι, αναγκαστικό θα είναι, μνημόνιο και προαπαιτούμενα θα έχει, και θα αυξήσει το ονομαστικό χρέος. Επαναλαμβάνω, εύχομαι να μη συμβεί, γιατί θα μας πάει πίσω. Αλλά όχι και να κοροϊδευόμαστε… 

Ακούστε, δεν προεξοφλώ τις εξελίξεις. Εύχομαι να συμβεί το καλύτερο για τη χώρα. Άλλωστε, αν συμβούν τα καλύτερα, θα είναι και η συνέχεια και η δικαίωση της δικής μας πολιτικής! Και κυρίως, δικαίωση των θυσιών του Ελληνικού λαού.

Οφείλουμε όμως, να προειδοποιούμε για παγίδες που υπάρχουν μπροστά. Παγίδες που εμείς τις εξουδετερώσαμε ή τις αποφύγαμε. Και τώρα βλέπουμε την επόμενη κυβέρνηση να μην τις αποφεύγει με την ίδια προσοχή.

* Το δεύτερο πράγμα που πετύχαμε στα δυόμισι χρόνια, είναι, ότι, παρά την πολιτική λιτότητας που εφαρμόστηκε αναγκαστικά, η χώρα βγήκε στην ανάπτυξη! Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση αυτό το απέκλειε. Όμως πράγματι η χώρα μπήκε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης από το δεύτερο τρίμηνο του 2014. Ενώ το τρίτο τρίμηνο πέτυχε τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην ευρωζώνη. Πρόλαβε και το ένιωσε αυτό η αγορά! Και παρά την αβεβαιότητα των τελευταίων τριών μηνών, κλείσαμε τη χρονιά θετικά! Μετά από έξι συνεχή χρόνια ύφεσης…

Και δεν θα μπούμε σε μια άχαρη διαμάχη με το ΣΥΡΙΖΑ κατά πόσον αυτές οι εξελίξεις είναι «πραγματικές» ή όχι. Άλλωστε, δεν είναι δικές μας διαπιστώσεις. Τα ανακοίνωσαν επίσημα όλοι οι ευρωπαϊκοί και διεθνείς οργανισμοί. Εμείς δεν πρόκειται να αμφισβητήσουμε οποιοδήποτε επίτευγμα της σημερινής κυβέρνησης. Καλό θα είναι κι εκείνοι να πάψουν να αμφισβητούν τα επιτεύγματα της προηγούμενης, που είναι και επιτεύγματα της χώρας και βρίσκονται πλέον πέραν κάθε αμφισβήτησης.

Επιμένω στο θέμα της ανάκαμψης που εμείς πετύχαμε, όχι για να «ευλογήσουμε τα γένια μας». Αλλά γιατί τώρα η ανάκαμψη κινδυνεύει! Κινδυνεύει ήδη από την αναταραχή που προκάλεσαν οι πρόωρες εκλογές στις οποίες έσυραν τη χώρα. Αλλά ας υποθέσουμε – και ας ευχηθούμε ότι – αυτό θα περάσει σύντομα. Υπάρχουν, όμως, εξελίξεις που από δω και μπρός, δεν φαίνεται να βοηθούν την ανάπτυξη.  Μάλλον την ανατρέπουν!

Για παράδειγμα, η λεγόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού, δεν θα οδηγήσει σε περισσότερο εισόδημα, άρα σε μεγαλύτερη ζήτηση στην αγορά, όπως κάποιοι πιστεύουν. Είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει παράλληλα και σε απολύσεις! Δηλαδή θα ανακοπεί η μείωση της ανεργίας. Και βεβαίως θα επηρεαστούν αρνητικά και οι ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία.

Ακόμα, η ματαίωση των ιδιωτικοποιήσεων θα επηρεάσει αρνητικά τα πάντα: και τα έσοδα άμεσα και τις επενδύσεις μεσοπρόθεσμα και την ανάπτυξη μακροπρόθεσμα. Όταν μια κυβέρνηση ανατρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις της προηγούμενης, δημιουργούνται τεράστια προβλήματα εμπιστοσύνης. Κανείς σημαντικός επενδυτής δεν είναι εύκολο να την εμπιστευθεί ξανά την Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να χάσει παραγωγικές επενδύσεις, ακριβώς τη στιγμή που τις χρειάζεται περισσότερο.

Γι’ αυτό, ας προσέξει η κυβέρνηση, να μη γκρεμίσει όσα εμείς με κόπο χτίσαμε. Δεν θα βλάψει εμάς. Και τη χώρα, ασφαλώς και αυτό μας νοιάζει θα βλάψει, αλλά και τον εαυτό της…

Δεν έχει έννοια να σταθώ σε παλινωδίες που είδαμε τελευταία . Στα όσα ισχυρίζονται οι νέοι υπουργοί εντός κι εκτός Ελλάδος και διαψεύδονται από άλλους καθημερινά. Απ’ έξω μαθαίνουμε ότι οριστικά «δεν τίθεται πια θέμα κουρέματος» του χρέους. Και θα δεχθούν, λέει, μιαν «ανακούφιση χρέους» όπως είχαμε δρομολογήσει εμείς. Έρχονται στα λόγια μας δηλαδή. Τώρα πια το χρέος φαίνεται πως έγινε ξαφνικά «βιώσιμο»!

Αλλά λίγο αργότερα, από μέσα από τη χώρα μαθαίνουμε από άλλο Υπουργό ότι, όχι, θα επιμείνουν στο «κούρεμα». Για το οποίο όλοι τους προειδοποιούν ότι δεν θα γίνει δεκτό.

Δεν θα σταθώ στο αν θα εισπράξουν την τελευταία δόση του Προγράμματος. Ή μόνο ένα μέρος της από τους τόκους και τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων, που έχει στα χέρια της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το ερώτημα είναι, βέβαια, πως θα πληρώσεις τις υποχρεώσεις των επομένων μηνών. Και το μεγάλο ερώτημα είναι, αν θα προχωρήσεις στη συμφωνία για την τελευταία αξιολόγηση, και με τι όρους.

Γιατί εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και καμιά επικοινωνιακή διαχείριση δεν βοηθά να το λύσουν: Θα δεχθούν την αξιολόγηση;

Εμείς θέλουμε να ξεμπλοκάρει η χώρα να προχωρήσει στην επόμενη φάση. Δεν θέλουμε να συνεχίζεται η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που μας φέρνουν και σε ύφεση και σε ελλείμματα.

Κι εδώ ξεκαθαρίζουν τα πράγματα: Δεν είναι «διαπραγμάτευση» αυτό που γίνεται…

--Είναι προετοιμασία ρήξης από θέση αδυναμίας.

--Ή προετοιμασία «κωλοτούμπας», που μπορεί να γίνει πολύ λίγο, πολύ αργά και να στοιχίσει στη χώρα πανάκριβα.

Δεν θέλουμε κανένα απ’ αυτά. Θέλουμε να μη χαθεί άλλος χρόνος. Που αρχίζει και στοιχίζει στη χώρα και στην οικονομία.

Πολύ περισσότερο, που η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται σήμερα δέσμια. Δέσμια της πραγματικότητας από την μια πλευρά. Και δέσμια των υποσχέσεων που έχει μοιράσει από την άλλη. Κι αυτό δεν τη βοηθάει καθόλου…

Επισημαίνω, λοιπόν, δύο πράγματα:

--Αν επιλέξει η νέα κυβέρνηση συνέχιση την πολιτικής που είχαμε ξεκινήσει εμείς, με τις όποιες διορθώσεις είναι απαραίτητες, εμείς θα τη στηρίξουμε. Καθαρά!  Το πώς βέβαια θα χειριστεί το εσωτερικό της πρόβλημα αξιοπιστίας - δηλαδή άλλα να υπόσχεσαι κι άλλα να κάνεις - είναι δικό της θέμα. Εμάς εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να μην ξανακυλήσει η πατρίδα μας στην κρίση…

--Αν πάλι η νέα κυβέρνηση αποφασίσει να εφαρμόσει αυτά που υποσχέθηκε και συνεχίζει να επαναλαμβάνει ακόμα και μετά τις εκλογές, τότε θα έλθουν πολύ δύσκολες μέρες για τον τόπο. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα τώρα. Έχουμε ήδη προειδοποιήσει. Το τονίζω: έχουμε ήδη προειδοποιήσει! Και οι προειδοποιήσεις μας ισχύουν και σήμερα στο ακέραιο.

Δεν είμαστε ευτυχείς για τους κινδύνους που διαβλέπουμε. «Δικαίωση» για μας δεν είναι να συμβούν, όσα προβλέπουμε ως αναπόφευκτα, αν προχωρήσουν στο δρόμο της ανευθυνότητας. Πολύ μεγαλύτερη δικαίωση για μας, είναι να καταλάβουν, έστω και την τελευταία στιγμή, τι πάνε να κάνουν και να αλλάξουν ρότα. Κι αυτό θα προσπαθήσουμε. Κι εκεί είμαστε έτοιμοι να τους στηρίξουμε…

Εμείς πρώτοι θέλουμε να ολοκληρωθεί ο δρόμος που ξεκίνησε για τη χώρα. Εμείς πρώτοι θέλουμε να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του Ελληνικού λαού. Εμείς πρώτοι βάζουμε την Ελλάδα και μόνο πάνω απ’ όλα. Τι να την κάνεις την όποια «δικαίωση», αν η χώρα μπει ξανά σε μία οδυνηρή περιπέτεια; Αυτήν την περιπέτεια πρέπει να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο…

Έτσι κι αλλιώς, η Νέα Δημοκρατία έχει πολύ σημαντικό ρόλο να παίξει στις εξελίξεις που βρίσκονται πολύ κοντά. Πραγματικά πολύ κοντά: Μπορεί το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου να χρειάστηκε δύο χρόνια για να φτάσει σε αξεπέραστα αδιέξοδα. Αλλά εκεί που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, δεν έχει τέτοιες πολυτέλειες Η χώρα θα πρέπει να ξαναβρεί το δρόμο της πολύ γρήγορα. Και εγγύηση γι’ αυτό – μη κάνετε λάθος - είναι μια ισχυρή Νέα Δημοκρατία!

Που, μπορεί να το κάνει, γιατί, όπως είπα και στην αρχή, στάθηκε όρθια!

Έχασε τις εκλογές, ναι, αλλά δεν είχε την τύχη του ΠΑΣΟΚ! Και μάλιστα μετά από δυόμισι χρόνια στην Κυβέρνηση, στη διάρκεια των οποίων κάναμε πολύ περισσότερα απ’ όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ όταν κυβέρνησε μόνο του, από το 2009 ως το 2011.

Η ΝΔ υπέστη ελάχιστη μείωση δυνάμεων από τον Ιούνιο του 2012. Μόλις 107 χιλιάδες ψήφους, κάτι παραπάνω από μιάμιση ποσοστιαία μονάδα, από την οποία μεγάλο μέρος και λόγω αποχής και δυστυχώς λόγω των απίστευτων φημών που ακούστηκαν την τελευταία στιγμή, τις τελευταίες μέρες…

Για να έχετε τη σύγκριση, το ΠΑΣΟΚ, επίσης σε δυόμισι χρόνια, έχασε 31 ποσοστιαίες μονάδες και 2 εκατομμύρια 250 χιλιάδες ψήφους!

Αυτή την τεράστια διαφορά μην την ξεχνά κανένας! 

Κάποιοι αναρωτούνται, αν χάσαμε «από το κέντρο» ή «από τα δεξιά» ή κι εγώ δεν ξέρω από πού. Μην κάνετε λάθος: αντιμνημονιακά ψήφισε το μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Άλλωστε, όπως δείχνουν όλες οι προεκλογικές σφυγμομετρήσεις, εμείς χάναμε ψήφους προς το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν είχε κάνει καμία κεντρώα στροφή!  Και κερδίζαμε ψήφους τόσο από την κεντροαριστερά, όσο και από τα δεξιά μας. Γι’ αυτό και τελικά οι απώλειές ήταν τόσο περιορισμένες…

Άλλωστε το σύγχρονο πολιτικό αφήγημα βασίζεται πια σε άλλες παραδοχές από το ξύλινο: Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά. Σε άλλα μεγάλα προβλήματα χαράζονται, πλέον, οι νέες διαχωριστικές γραμμές. Σε άλλο γήπεδο παίζεται η μπάλα.

Έχει αλλάξει η διαστρωμάτωση του ελληνικού εκλογικού σώματος. Πολλοί νοικοκυραίοι που ψήφιζαν παλαιότερα σταθερά κεντροαριστερά, ψήφισαν Νέα Δημοκρατία αυτή τη φορά. Και στα θέματα εθνικών προτεραιοτήτων είναι μαζί μας. Στα θέματα στήριξης της οικονομίας είναι μαζί μας. Στα θέματα ανάπτυξης με μοχλό την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι μαζί μας. Όλους αυτούς τους νοικοκυραίους πρέπει να φροντίσουμε να μην τους χάσουμε…

Σημασία για μας έχει το αύριο: Σταθερά βήματα μπροστά. Κεντροδεξιά με δύο τόνους: Συντηρητικός τόνος για τα θέματα τα εθνικά και τα θέματα της ασφάλειας. Και φιλελεύθερος τόνος στην προστασία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και σε καινούργια με θετικό πρόσημο κινήματα, όπως είναι για τους νέους, η αριστεία, η καινοτομία, τα starts-ups, η τεχνολογία, αλλά και για όλους τους Έλληνες ο Πολιτισμός, η νησιωτικότητα, η Ναυτιλία και ο Αθλητισμός. Χώροι, δηλαδή που έχουν τεράστια ακόμα περιθώρια ανάπτυξης και όπου το κράτος πρέπει να κινηθεί, ριζοσπαστικά και υπερβατικά. 

Να θυμόμαστε και το εξής:

Ποτέ στο παρελθόν, κόμμα που άσκησε διακυβέρνηση - είτε κέρδισε είτε έχασε εκλογές - δεν διατήρησε τις δυνάμεις του.

Ποτέ στο παρελθόν, οπουδήποτε στην Ευρώπη, κόμμα που άσκησε πολιτική λιτότητας δεν κράτησε τις δυνάμεις του.  

Ναι, δεν πραγματοποιήσαμε όσα υποσχεθήκαμε, γιατί απλούστατα είχαμε πρόγραμμα τετραετίας και μας άφησαν να φτάσουμε μόνον ως τη μέση. Χώρια που δεν κυβερνήσαμε μόνοι μας…

Αλλά παρ’ όλα αυτά, κάναμε τα πιο δύσκολα και με το παραπάνω:

* Κρατήσαμε την Ελλάδα στο ευρώ, όπως το είχαμε υποσχεθεί.

* Πιάσαμε όλους τους δημοσιονομικούς στόχους, που ήταν προϋπόθεση για να βγούμε από το Μνημόνιο. Που επίσης δεν ήταν εύκολο. Αλλά το υποσχεθήκαμε και το κάναμε!

Η δημοσιονομική αναπηρία και τα ελλείμματα είναι, άλλωστε, η μεγάλη πληγή της χώρας εδώ και δεκαετίες. Δεν υπάρχει στην πρόσφατη ιστορία κυβέρνηση που να έκανε τέτοιας έκτασης δημοσιονομική εξυγίανση και τόσες μεταρρυθμίσεις σε τόσο σύντομο χρόνο. Και με ελάχιστες εκλογικές απώλειες τελικά. 

* Κεφαλαιοποιήσαμε και τις τράπεζες και τις αποδώσαμε υγιείς. Κι αυτό δεν ήταν καλό για τους «τραπεζίτες» που έχασαν το έλεγχο των τραπεζών τους έτσι κι αλλιώς. Ήταν καλό για τους καταθέτες και για την πραγματική οικονομία. Που από δω και στο εξής μπορούσε να έχει αυξημένη ρευστότητα. Και για αυτό εύχομαι να μην μπει ξανά η Ελλάδα σε περιδίνηση…

* Κάναμε μεταρρυθμίσεις που δεν έχουν ξαναγίνει στην Ελλάδα. Από το ηλεκτρονικό κράτος ως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Και από τις ιδιωτικοποιήσεις, που επιτέλους ξεκίνησαν ως το χτύπημα της σπατάλης στο Δημόσιο, ιδιαίτερα στη Δημόσια Υγεία. Και της αδιαφάνειας, ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό σύστημα.

Μπορούσαμε από δω και στο εξής να κάνουμε πολλά ακόμα, δεν προλάβαμε. Θα τα προτείνουμε και θα στηρίξουμε την νέα κυβέρνηση να τα κάνει:

--Για παράδειγμα, ήταν στο πρόγραμμά μας να δώσουμε ιδιαίτερη βοήθεια στους χαμηλοσυνταξιούχους. Και θα στηρίξουμε την νέα κυβέρνηση να το κάνει. Αλλά χωρίς να ξαναγυρίσει η χώρα σε ελλείμματα. Και ασφαλώς να αποκατασταθούν πλήρως οι απώλειες των στρατιωτικών και των αστυνομικών, πράγμα που το είχαμε ήδη προγραμματίσει έτσι κι αλλιώς. Αλλά έπρεπε να δημιουργηθούν προηγουμένως τα πλεονάσματα. Γιατί, αν δεν είχαμε τα πλεονάσματα αυτά, από πού θα βρίσκονταν λεφτά για τους δοθούν;

Και είμαστε αντίθετοι σε υποτιθέμενες «παροχές», που οδηγούν στη συνέχεια σε μεγαλύτερες περικοπές. Ό,τι δίνει το κράτος, πρέπει να το δίνει σταθερά και για πάντα. Όχι για να το πάρει πίσω πολλαπλά, λίγο αργότερα…

Ήταν στο πρόγραμμά μας να προχωρήσουμε σε ανακούφιση χρέους. Όχι σε «κούρεμα» που λένε εκπρόσωποι της σημερινής κυβέρνησης, αλλά σε αληθινή ανακούφιση. Δηλαδή σε μεγαλύτερη περίοδο χαμηλών επιτοκίων και σε επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους.

Προσέξτε, αυτό το είχαμε ήδη πετύχει με τη Συμφωνία του Νοεμβρίου του 2012, εφ’ όσον η Ελλάδα θα έπιανε τους στόχους της. Τους έπιασε τους στόχους της και τώρα μπορούμε να το επιτύχουμε. Κι όταν κερδίσει η Ελλάδα αυτό το πλεονέκτημα, τότε θα μπορεί να μειώσει και τα αναγκαστικά πλεονάσματα των επομένων ετών, ώστε να προχωρήσει σε μειώσεις φόρων. Και αυτό το είχαμε προγραμματίσει να γίνει από δω και μπρός…

Κι όλα αυτά μπορούν να γίνουν, χωρίς σύγκρουση με τους εταίρους μας. Κι όταν θα γίνουν – το ξαναλέω – τότε ανοίγουν το δρόμο για τις μεγάλες φορολογικές μειώσεις στο εξής. Χωρίς να δημιουργήσουν πάλι ελλείμματα και διόγκωση του χρέους.

Πρόβλημα, βέβαια, για μας – θα τα πούμε σε λίγες ημέρες - ήταν και η φτωχή προβολή του έργου μας. Έγιναν πολλά και προβλήθηκαν ελάχιστα. Εγώ δεν λέω να είχαμε πετύχει αυτό που είδαμε αυτές τις μέρες. Δηλαδή και την «κωλοτούμπα» ακόμα να την παρουσιάζουν ως «θρίαμβο». Αλλά στην περίπτωσή μας και τα σωστά που ήταν πολλά, δυστυχώς δεν προβλήθηκαν.

Αν θέλει, λοιπόν, η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει σε αυτές τις χειροπιαστές βελτιώσεις που είχαμε ετοιμάσει, θα τη βοηθήσουμε. Αν πάλι προσπαθήσει να φέρει τη χώρα σε σύγκρουση με όλους τους εταίρους μας, θα χάσει η χώρα! Επαναλαμβάνω θα χάσει η χώρα, δεν θα χάσει μόνον η κυβέρνηση. Γιατί αν θέλει να συγκρουστείς με κάποιους φρόντισε τουλάχιστον να μη τους έχεις ανάγκη. Όταν αυξάνεις τα ελλείμματα, δηλαδή την εξάρτηση από τους δανειστές σου, κι ύστερα πάς να συγκρουστείς μαζί τους, τότε μόνος σου προκαλείς τα χειρότερα…

Με δυο λόγια. Διαπραγμάτευση δεν πρωτο-γίνεται. Επί δυόμισι χρόνια ήμασταν σε συνεχή διαπραγμάτευση. Δεν τη διαφημίζαμε επικοινωνιακά. Γιατί διαπραγμάτευση που διαφημίζεται δεν έχει καλή κατάληξη...

Αλλά την κάναμε συνεχώς τη διαπραγμάτευση! Και το σημαντικότερο: παράλληλα ενισχύαμε τη θέση της χώρας! Εξαλείφοντας τα ελλείμματα, εφαρμόζοντας μεταρρυθμίσεις και ετοιμάζοντας την πραγματική ανακούφιση χρέους. Και τελικώς βγαίνοντας στις αγορές πράγμα που είναι το μόνο που σε απαλλάσσει από την ανάγκη μνημονίων και αναγκαστικού δανεισμού. Αν δεν μπορείς να βγεις στις Αγορές, θα καταλήξεις – θέλεις, δεν θέλεις  -  στην εξάρτηση από τους δανειστές σου.

Αν τώρα μπορεί η νέα κυβέρνηση να διαπραγματευθεί να έχουμε χαμηλότερα πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια – πράγμα που εύχομαι - είναι επειδή εμείς μετατρέψαμε τα ελλείμματα σε πλεονάσματα και επειδή κάναμε μεταρρυθμίσεις.

Και αν μπορέσουν να πάνε σε «ανακούφιση χρέους», είναι επειδή μετά από πολύ μεγάλη μάχη το Νοέμβριο του 2012, το πετύχαμε στη Συμφωνία.

Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ότι δεν θα επιστρέψουμε σε ελλείμματα και δεν θα ακυρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν. Εμείς, το ξαναλέω, θα τη βοηθήσουμε να προχωρήσει στο σίγουρο δρόμο. Και που θα δώσει μεγάλη ανακούφιση στους Έλληνες και ανάπτυξη στην οικονομία. Αλλά αν επιλέξει να πάει προς στα βράχια, θα είμαστε απέναντί της. Καθαρές κουβέντες.  

Πραγματική αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία έχεις ως κυρίαρχη χώρα, όταν δεν χρειάζεσαι δανεικά για να περάσεις! Όταν χρειάζεσαι να σε δανείζουν είσαι εξαρτημένος από τους δανειστές. Γι’ αυτό εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να βγάλουμε πλεονάσματα, για να τελειώσουμε τα ελλείμματα, για να βγούμε από τον αναγκαστικό δανεισμό, για να μπούμε στην ανάκαμψη.

Αν μας ξαναφέρουν στον αναγκαστικό δανεισμό και στην ύφεση, τότε η ευθύνη θα είναι απόλυτα δική τους. Και θα το πληρώσουν πολύ ακριβά. Αλλά, δυστυχώς, θα το πληρώσει και η χώρα…

Επίσης θα τους στηρίξουμε, αν προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Μέχρι στιγμής όμως, βλέπω δυστυχώς να ξηλώνουν τις μεταρρυθμίσεις που κάναμε και να ματαιώνουν τις μεταρρυθμίσεις που προγραμματίζαμε. Και σε αυτό είμαστε απολύτως απέναντί τους!

Είμαστε υπερήφανοι για το έργο που κάναμε αυτά τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Ασφαλώς είμαστε οι πρώτοι που παραδεχόμαστε και τα λάθη που έγιναν.

Αλλά όταν συζητήσουμε για τα σφάλματα να θυμόμαστε σε τι πρωτόγνωρες συνθήκες παραλάβαμε τη χώρα, και που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Να θυμόμαστε ακόμα ότι έπρεπε να συγκυβερνήσουμε με ένα άλλο κόμμα, το οποίο είχε αγκυλώσεις που έπρεπε κάθε φορά να υπερνικήσουμε. Και εμπόδιζε να γίνουν πραγματικότητα μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που θέλαμε όπως ο συνδικαλιστικός Νόμος, το άνοιγμα κλειστών  επαγγελμάτων  ή η ψήφος στους ομογενείς μας…

Αλλά την συγκυβέρνηση δεν την είχαμε αποφασίσει εμείς. Ο λαός την είχε επιβάλλει με την ψήφο του το 2012. Και παρ’ όλα αυτά, έστω και σε τέτοιες συνθήκες, κράτησε αυτή η Παράταξη τη χώρα όρθια.

Έγιναν και πολλά λάθη, ασφαλώς. Πάρτε τον ΕΝΦΙΑ. Ενώ συνολικά μειώσαμε τον φόρο ακινήτων δύο φορές, αφήσαμε και πέρασε η προπαγάνδα ότι δήθεν παίρναμε τα σπίτια του κόσμου. Ούτε προβάλαμε όσο έπρεπε τις βασικές επιτυχίες. Πάρτε τον διεθνή τύπο. Ενώ παλιότερα υπήρξε σκληρός και αμείλικτος για την Ελλάδα, επί δύο χρόνια πρόβαλε τα επιτεύγματα της διακυβέρνησής μας, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι ο Ελληνικός τύπος. Και σε αυτό αναμφίβολα έχουμε ευθύνη κι εμείς.

Κι ακόμα, θέλοντας να σώσουμε την πατρίδα, δεν αγκαλιάσαμε ή καλύτερα δεν συμπαρασταθήκαμε όπως έπρεπε στις παραγωγικές ηλικίες και τα νοικοκυριά του μέσου αστού, και του ελεύθερου επαγγελματία, που χτυπήθηκαν από την ανεργία. Με την έννοια ότι δεν τους εξηγήσαμε πως τα μέτρα αυτά ήταν μόνο προσωρινά. Και πως μόλις πάρει μπρός η οικονομία, θα αποτελούσαν μια ξεχασμένη παρένθεση γιατί δεν θα ήταν πια αναγκαία.

Παρ’ όλα αυτά τα όσα έγιναν τα τελευταία δυόμισι χρόνια - αληθινά κοσμογονία σε εξάλειψη των ελλειμμάτων και σε μεταρρυθμίσεις - δεν έχει ξαναγίνει, και μάλιστα σε τόσο δύσκολες περιστάσεις. Γι’ αυτό είμαστε υπερήφανοι. Γιατί παραλάβαμε χάος και παραδώσαμε χώρα! Και γιατί είπαμε την αλήθεια ως το τέλος.

Οφείλουμε, όμως, να είμαστε υπερήφανοι για ένα λόγο, ακόμα σπουδαιότερο: Αυτοί που μας ψήφισαν την 25^η Ιανουαρίου, αυτοί που στάθηκαν δίπλα μας στα δύσκολα, μας έδωσαν μιαν εντολή: να είμαστε παρόντες στις εξελίξεις από δω και στο εξής. Να βοηθήσουμε τη χώρα. Να μην την αφήσουμε ανυπεράσπιστη, αν στην πλευρά της νέας κυβέρνησης επικρατήσει τελικά η ανευθυνότητα. Να υπάρχει κάθε στιγμή η Νέα Δημοκρατία έτοιμη να παρέμβει και να αναλάβει τις ευθύνες της. Αυτή την εντολή δεν μπορούμε να την προδώσουμε και δεν θα την προδώσουμε.

Κάποιοι θέλουν ασφαλώς να μας βάλουν σε εσωστρέφεια. Χτυπάνε εμένα όπως χτύπησαν και προηγούμενους αρχηγούς της παράταξης. Θέλουν τη Νέα Δημοκρατία σε δίνη εσωτερικής αμφισβήτησης. Γιατί αυτό θα δώσει περιθώρια και χρόνο στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει.

Ξέρουν ότι η νέα κυβέρνηση θα περάσει δύσκολα, έτσι κι αλλιώς. Και θέλουν να υπάρχει απέναντί της μια αδύναμη αντιπολίτευση. Η διάλυση του πολιτικού συστήματος είναι η συνειδητή επιλογή τους. Γιατί όταν το πολιτικό σύστημα διαλύεται, τότε αναδεικνύονται άλλα «παράκεντρα» εξουσίας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους κάνουμε σε όλους αυτούς το χατίρι! Δεν το αντέχει η χώρα. Και, εν πάση περιπτώσει,  δεν πρόκειται να το επιτρέψει η Νέα Δημοκρατία.

Γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε: να παλέψουμε για να μείνει η Ελλάδα στο σωστό δρόμο και να παίξει σύντομα η Παράταξη κυρίαρχο πολιτικό ρόλο!

Τώρα όμως προέχει πάνω από όλα να περιφρουρήσουμε την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Και σε αυτό, πιστεύω, όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στη Βουλή, όλες οι δυνάμεις της ευθύνης και των μεταρρυθμίσεων, θα πρέπει να συντονίσουμε τον βηματισμό και την στάση μας. Όλοι μαζί μπορούμε να αποτρέψουμε τις απειλές που φαίνονται στον ορίζοντα. Και θα το κάνουμε.

Και τέλος, οφείλουμε να σεβαστούμε, πάνω απ’ όλα, εκείνους που μας κράτησαν όρθιους. Κι αυτούς που δεν μας ψήφισαν ακόμα, αλλά προσβλέπουν και εκείνοι κατά βάθος σε μας.

Η χώρα χρειάζεται τη Νέα Δημοκρατία δυνατή. Και τώρα, αυτές τις μέρες, τη χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτό είναι υποχρέωση όλων μας. Κι είμαι βέβαιος ότι αυτή την υποχρέωση θα την τηρήσουμε στο ακέραιο.

Καλή δύναμη, καλή Κοινοβουλευτική θητεία σε όλους και σε όλες.

Σας ευχαριστώ