Τρεις μέρες μετά τις κρίσεις της στρατιωτικής ηγεσίας της Ελλάδας από την πολιτική της ηγεσία η απορία κυριαρχεί για το σεβασμό της κοινωνίας στον εαυτό της, στο θεσμό που εξασφαλίζει την ύπαρξή της.
Η ονοματολογία είναι χαρακτηριστικό κάθε κοινωνίας από τον Κιμ Γιονγκ της Βορείου Κορέας μέχρι τον Ομπάμα των ΗΠΑ. Ο βαθμός εμμονής της είναι ανάλογος της παιδείας της και κυρίως της ύπαρξης ή μη εθνικής στρατηγικής.
Στην περίπτωση της Ελλάδας που οι απόψεις τεκμηριώνουν de facto εθνική στρατηγική και η εναλλαγή πολιτικών προσώπων από τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας προσανατολίζει τους εξοπλισμούς της, υλικούς και μη, ενίοτε στο ΝΑΤΟ που ανήκει η χώρα και ενίοτε στη Ρωσία, που γίνεται παράλληλα εθνική προσπάθεια για την επανεξαγωγή των ροδάκινων μας, η εθνική στρατηγική είναι εφήμερη όσο και η ηδονή.
Ο Ελληνικός Στρατός εναλλάσσει του Αρχηγούς του τα τελευταία χρόνια ανά 9μηνο κατά μέσο όρο, αναδεικνύοντας το μέγιστο πρόβλημά του ίσως που είναι η ανεπιτυχής προσπάθειά του να συντρίψει τον εσωτερικό εχθρό του, την ανάγκη διατήρησης ενός ισχυρού στρατού και μίας ισχυρής κοινωνίας με ανίσχυρες μεθόδους.
Χωρίς σκοπό βέβαια είναι αδύνατο να κερδίσεις έναν πόλεμο.
Αναποφασιστικότητα στη ένοπλη διεθνή συμμετοχή μας, έλλειψη πόρων για τον εξαγγελθέντα επαγγελματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων μας, καταγεγγραμμένες περικοπές κονδυλίων λόγω Μνημονίων και πολιτική τρυφηλία απέναντι στη νεολαία για ένα ξεκούραστο 9μηνο μακριά από την παραμεθόριο έχουν φυσιολογική κατάληξη τη διαρκή ονοματολογία Αρχηγών τα τελευταία χρόνια που συμβαδίζει με τις αλλαγές Υπουργών.
Όταν δεν φταίει ο Πρόεδρος, όταν δεν φταίει ο προπονητής, όταν δεν φταίνε οι φίλαθλοι, φταίνε οι παίχτες.
Γιατί ξαναέγινε η αλλαγή του Αρχηγού ΓΕΣ Στρατηγού κ.Μανωλά και γιατί παρέμεινε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός κ.Κωσταράκος για να έχουμε ξανά κρίσεις τον Νοέμβριο, πριν την αναχώρησή του για την τιμητική για τη χώρα και τον ίδιο θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Στρατού, το γνωρίζει μόνο ο ίδιος και ο πολιτικός του προϊστάμενος που το αποφάσισε και δεν μπορεί να είναι θέμα δημοσιότητας για ευνόητους λόγους.
Το φαινόμενο όμως, που επαναλαμβάνεται ως φάρσα, δεν μπορεί να παραμένει ανεξήγητο και να μας εκθέτει ως κοινωνία διεθνώς, σε φίλους και εχθρούς. Ένας οργανισμός που αλλάζει τον εγκέφαλό του ανά 9μηνο συνεχώς δεν μπορεί να λειτουργεί λογικά.
Ο χειρούργος, ο λαός, κάνει κάτι λάθος.
Δεν χρειάζεται μοιρολόι ο Αρχηγός, γιατί ένας Αρχηγός είναι πάνω από όλους.
Μοιρολόι χρειάζονται οι λαοί που τοποθετούν το άτομο υπεράνω όλων και φοβούνται τη μάχη της διαπλοκής, δαιμονίζοντας τον καιρό...
thedayaftergr.blogspot.gr
