Η εκπληκτική
και αποκρουστική έλλειψη σοφίας, αλλά και η ανοησία η οποία παρατηρείται εις
την διεθνή πολιτική, και τώρα κυρίως εις την κρίση χρέους της Ελλάδος και η
αντιμετώπισή της, δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά γνώρισμα της παγκόσμιας
ιστορίας.
Οφείλουμε να
γνωρίζουμε, ότι ουδείς λαός είναι σοφότερος και εξυπνότερος του άλλου, ώστε να
εκλέγει τους σωστούς και υπευθύνους πολιτικούς. Όμως από την στιγμή που ένας
λαός εκλέγει συνανθρώπους του ως Πολιτικούς δια την Διακυβέρνηση της Χώρας,
αυτοί οφείλουν να υπηρετούνε τον λαό και μόνον, και τα εθνικά συμφέροντα της
Πατρίδας. Διότι, όπως επίσης οφείλουμε να γνωρίζουμε, εις την παγκόσμια
πολιτική δεν υπάρχουν φιλίες και σύμμαχοι, αλλά τα εθνικά συμφέροντα εκάστης
χώρας, δηλαδή τα συμφέροντα εκάστου λαού τα οποία πρέπει να εξασφαλίζονται και να
προασπίζονται από τους εκλεγμένους Πολιτικούς.
Ως εκ τούτου,
η πορεία της Ευρώπης δεν οφείλεται εις
την σοφία και την εξυπνάδα των λαών της, οι οποίοι, όπως δυστυχώς και εσφαλμένα
πιστεύουμε, εκλέγουν σωστούς και υπεύθυνους πολιτικούς, αλλά εις την βαρύτητα
της ψήφου αυτών, η οποία από μόνη της αναδεικνύει και δεσμεύει τους εκλεγμένους
πολιτικούς να υπηρετούν με εθνική ευθύνη και υπευθυνότητα τα συμφέροντα και την
ευμάρεια των ψηφοφόρων π.χ. του λαού και της χώρας των.
Δυστυχώς,
κυρίως μετά την μεταπολίτευση και την ένταξή της χώρας μας εις την Ε.Ε. (1981),
η ψήφος του Ελληνικού Λαού δεν δημιουργούσε
εις τους εκλεγέντες πολιτικούς
και τα κόμματα το συναίσθημα της εθνικής ευθύνης απέναντι του λαού και της
χώρας, όπως αυτό συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Και αυτό διότι η ψήφος
του Λαού μας δεν ευρίσκει την σωστή ερμηνεία από τους εκάστοτε εκλεγόμενους
πολιτικούς, ώστε αυτοί να αναγνωρίζουν τον σεβασμό, την εκτίμηση και της
εμπιστοσύνη της κοινωνίας απέναντι εις το πρόσωπό τους, και εν συνεχεία ως
αντάλλαγμα αυτών, να αφοσιώνονται και να υπηρετούν με πίστη και εθνική ευθύνη
την χώρα και να υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα και την ευμάρεια της Πατρίδας
μας..
Όσο και εάν
δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχθούμε, η χρεοκοπία της χώρας
μας αποτελεί την αδιαφιλονίκητη και
αδιαμφισβήτητη απόδειξη, ότι η ένταξη της χώρας μας εις την Ε.Ε. επιδιώχθηκε
από παράγοντες του Πολιτικού Συστήματος για ιδιοτελείς και μόνον λόγους. Η
διαπλοκή, η διαφθορά, η ατιμωρησία, η ολοκληρωτική διάβρωση της Δημόσιας
Διοίκησης η φοροδιαφυγή, αλλά και η συνενοχή, η ανάμειξη διεθνών οικονομικών
παραγόντων είναι τα συμπτώματα αυτής της λεηλασίας, και ως συνέπεια αυτής της
χρεοκοπίας της Πατρίδας μας.
Αλλά η
χρεοκοπία της χώρας μας το 2008/09 έχει και συνέχεια. Οι υπαίτιοι και υπεύθυνοι
για την κατάρρευση της Πατρίδας μας για
να αποφύγουν την καταδίκη και τιμωρία του Ελληνικού Λαού συναίνεσαν εις τις
πιέσεις κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίες γνωρίζουν τους
υπαίτιους-συνεργούς τους για την κατάντια της χώρας μας, όπως παραιτηθεί η Ελλάδα από την διαδικασία
κήρυξης πτώχευσης. Κάτι το οποίο είχε προταθεί από πολλούς διεθνείς
οικονομικούς αναλυτές, αλλά και από τον τότε Διευθυντή του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn, οι οποίοι υποστήριζαν ότι το χρέος
της Ελλάδος δεν είναι σε καμία περίπτωση βιώσιμο. Και ότι το ενδεχόμενο μη
διαγραφής μέρος αυτού και η σύναψη νέων Συμφωνιών δανειοδότησης π.χ.
Μνημονίων θα επιδείνωνε την θέση της
χώρας μας. Βέβαια η κήρυξη πτώχευσης της χώρας μας θα δημιουργούσε ένα ντόμινο
εις την Ε.Ε., με ολέθριες συνέπειες. Όμως από την άλλη πλευρά θα διέσωζε και θα
προστάτευε την Πατρίδα μας από νέες και πιο επώδυνες περιπέτειες, αλλά θα έβαζε
και μία τάξη εις τα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Εκ του
αποτελέσματος γνωρίζουμε πια όλοι μας, ότι η μερική διαγραφή του χρέους με το μοιραίο
PSI έγινε
αποκλειστικώς και μόνον εις βάρος των Ελληνικών Ασφαλιστικών Ταμείων οι
κομματικές Διοικήσεις των οποίων υπάκουσαν εις τις εντολές της τότε Κυβέρνησης
όπως αγοράσουν τα Ομόλογα-Χρέος του Ελληνικού Κράτους. Αλλά και εις βάρος των
Ελλήνων ιδιωτών-κατόχων ομολόγων, επίσης και εις βάρος των Ελληνικών Τραπεζών
οι οποίες επίσης κατείχαν ομόλογα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ του καταχρεωμένου Ελληνικού Δημοσίου.
Μετά το PSI το υπογραφέν νέο Μνημόνιο, εν γνώσει
και με ευθύνη της απερίσκεπτης και ανόητης τότε Κυβέρνησης, υποχρέωνε την χώρα μας σε αποδοχή νέων
δανείων, τα οποία όμως θα σύναπταν τώρα τα
18 Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης, και τα
οποία κατά την πορεία υπερέβησαν τα 225 δις ευρώ. Το μοιραίο λάθος και πάλιν των
Ελλήνων ερασιτεχνών-διαχειριστών της κρίσης χρέους της χώρας μας έγκειται εις το
ότι ο τεράστιος αυτό δανεισμός, ο οποίος εκτίναξε το χρέος της χώρας μας εις το
185% του ΑΕΠ, δεν προοριζόταν για την ανάπτυξη και την έξοδο της χώρας μας από
την κρίση, αλλά κατέληγε σχεδόν εξ ολοκλήρου για την σωτηρία των Γερμανικών και
Γαλλικών Τραπεζών. Αυτή η μοιραία Συμφωνία, εν γνώσει της ερασιτεχνικής και
ανίκανης Ελληνικής Κυβέρνησης, είχε ως
συνέπεια να φέρει την Ελλάδα αντιμέτωπη με τα 18 Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης. Αλλά
και να δημιουργηθεί εις τους φορολογούμενους λαούς της Ευρωζώνης η εσφαλμένη εντύπωση, ότι οι
μόχθοι των καταλήγουν σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Με τις σχετικές και γνωστές σε
όλους μας αντιδράσεις και ύβρεις κατά των Ελλήνων.
Η εκλεγείσα
νέα Κυβέρνηση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται για την χρεοκοπία της
Πατρίδας μας, εκ του λόγου αυτού ευρέθηκε τώρα αντιμέτωπη με όλα τα 18
Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης, εξαιτίας των τεραστίων εθνικών λαθών των προηγούμενων
Κυβερνήσεων .Οι επόμενες διαπραγματεύσεις είναι αποφασιστικές για το μέλλον και
την παραμονή της χώρας μας εις την Ευρωζώνη, αλλά σε περίπτωση εξόδου (GREXIT), αναμένονται ραγδαίες και καταλυτικές
εξελίξεις και ανατροπές εις το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος, με ανυπολόγιστες
συνέπειες.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες
και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα.
Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια εις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
