Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”, την Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015.
Φυσικά, φυσικά… Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή μας, θα είχαν απαγορευτεί. Έτσι δεν λέει το… ρηθέν;
Μπροστά στο δέος της κάλπης της 25ης Ιανουαρίου, η Ελλάδα θα πρέπει να κοιτάζει ήδη την επόμενη μέρα. Ταξιδεύοντας τη ματιά της στο μέλλον που έρχεται καλπάζοντας, και επιχειρώντας να δει πώς θα είμαστε στις… επόμενες εκλογές.
Μην ξεχνάτε άλλωστε, ότι στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, για να δυσκολεύεται σήμερα να κατανοήσει το βαθύτερο περιεχόμενό της, η τελική καταμέτρηση των ψήφων μιας εκλογικής αναμέτρησης αποτελεί τον πρόλογο της έναρξης της… επόμενης προεκλογικής περιόδου.
Μια χώρα σε… διαρκές συνέδριο, συγγνώμη σε διαρκή προεκλογική περίοδο, δεν θα μπορούσε παρά να συνεχίσει να ταλαιπωρείται από τις πάγιες, συναφείς παθογένειές της, ακόμη και στον απόηχο της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Η κάλπη και… το δέος της λοιπόν. Ή μάλλον, η μεγάλη εθνική επιλογή, και οι πολλές, μικρότερες, ποιοτικές. Γιατί, πέρα από το κόμμα που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, επιλέγουμε και εκείνους που θα μας εκπροσωπήσουν.
Πώς θα είναι λοιπόν το Κοινοβούλιο το οποίο θα διαδεχθεί τη χειρότερη Βουλή της Μεταπολίτευσης, που ήταν εκείνη που διαλύθηκε πριν από περίπου έναν μήνα;
Θα κάνουμε αυτή τη φορά αξιοπρεπείς επιλογές, ώστε στα έδρανα του Κοινοβουλίου να καθίσουν όσο το δυνατόν λιγότερα… παρατράγουδα;
Ή θα συνεχίσουμε να επιλέγουμε αθλητές, ηθοποιούς, διασημότητες και… όμορφες, ώστε να έχουμε εκ των προτέρων βρει τα προφανή θύματα της οργής μας μετά τις εκλογές;
Ο Μπαράκ Ομπάμα, όταν ακόμη… είχε όρεξη, συνήθιζε να λέει ότι “εμείς είμαστε η Αλλαγή που αναζητούμε”. Και όσο νωρίτερα το κατανοήσουμε, τόσο πιο εκκωφαντικό θα είναι το διακριτό αποτύπωμα που θα αφήσουμε με την ψήφο μας, στο μωσαϊκό του μέλλοντός μας.
Σε κάθε ψηφοδέλτιο υπάρχουν, λίγοι ικανοί. Φιλική σύσταση: Να ψηφίσετε εκείνους που εκτιμάτε ότι… δεν χρειάζονται λογογράφο. Δηλαδή, που μπορούν να γεννήσουν από μόνοι τους ιδέες για ένα διαφορετικό σενάριο για το εθνικό μέλλον. Να τις πιστεύουν. Και να μπορούν να υπερασπιστούν με πάθος και συνέπεια την υλοποίησή τους.
Χωρίς να χρειάζονται… υποβολέα. Που να μπορούν να σταθούν μόνοι τους, χωρίς να προκαλούν θυμηδία. Που να μην προκαλούν την κοινή λογική, και να διαθέτουν μια καλλιεργημένη προσωπικότητα, χάρη στην οποία δεν θα… αυτοθαυμάζονται.
Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κένεντι άλλωστε, η Πρόοδος είναι μια υπέροχη λέξη, κινητήρια δύναμή της ωστόσο είναι η Αλλαγή. Και η Αλλαγή έχει τους εχθρούς της.
ysterografa.gr
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”, την Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015.
Φυσικά, φυσικά… Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή μας, θα είχαν απαγορευτεί. Έτσι δεν λέει το… ρηθέν;Μπροστά στο δέος της κάλπης της 25ης Ιανουαρίου, η Ελλάδα θα πρέπει να κοιτάζει ήδη την επόμενη μέρα. Ταξιδεύοντας τη ματιά της στο μέλλον που έρχεται καλπάζοντας, και επιχειρώντας να δει πώς θα είμαστε στις… επόμενες εκλογές.
Μην ξεχνάτε άλλωστε, ότι στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, για να δυσκολεύεται σήμερα να κατανοήσει το βαθύτερο περιεχόμενό της, η τελική καταμέτρηση των ψήφων μιας εκλογικής αναμέτρησης αποτελεί τον πρόλογο της έναρξης της… επόμενης προεκλογικής περιόδου.
Μια χώρα σε… διαρκές συνέδριο, συγγνώμη σε διαρκή προεκλογική περίοδο, δεν θα μπορούσε παρά να συνεχίσει να ταλαιπωρείται από τις πάγιες, συναφείς παθογένειές της, ακόμη και στον απόηχο της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Η κάλπη και… το δέος της λοιπόν. Ή μάλλον, η μεγάλη εθνική επιλογή, και οι πολλές, μικρότερες, ποιοτικές. Γιατί, πέρα από το κόμμα που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, επιλέγουμε και εκείνους που θα μας εκπροσωπήσουν.
Πώς θα είναι λοιπόν το Κοινοβούλιο το οποίο θα διαδεχθεί τη χειρότερη Βουλή της Μεταπολίτευσης, που ήταν εκείνη που διαλύθηκε πριν από περίπου έναν μήνα;
Θα κάνουμε αυτή τη φορά αξιοπρεπείς επιλογές, ώστε στα έδρανα του Κοινοβουλίου να καθίσουν όσο το δυνατόν λιγότερα… παρατράγουδα;
Ή θα συνεχίσουμε να επιλέγουμε αθλητές, ηθοποιούς, διασημότητες και… όμορφες, ώστε να έχουμε εκ των προτέρων βρει τα προφανή θύματα της οργής μας μετά τις εκλογές;
Ο Μπαράκ Ομπάμα, όταν ακόμη… είχε όρεξη, συνήθιζε να λέει ότι “εμείς είμαστε η Αλλαγή που αναζητούμε”. Και όσο νωρίτερα το κατανοήσουμε, τόσο πιο εκκωφαντικό θα είναι το διακριτό αποτύπωμα που θα αφήσουμε με την ψήφο μας, στο μωσαϊκό του μέλλοντός μας.
Σε κάθε ψηφοδέλτιο υπάρχουν, λίγοι ικανοί. Φιλική σύσταση: Να ψηφίσετε εκείνους που εκτιμάτε ότι… δεν χρειάζονται λογογράφο. Δηλαδή, που μπορούν να γεννήσουν από μόνοι τους ιδέες για ένα διαφορετικό σενάριο για το εθνικό μέλλον. Να τις πιστεύουν. Και να μπορούν να υπερασπιστούν με πάθος και συνέπεια την υλοποίησή τους.
Χωρίς να χρειάζονται… υποβολέα. Που να μπορούν να σταθούν μόνοι τους, χωρίς να προκαλούν θυμηδία. Που να μην προκαλούν την κοινή λογική, και να διαθέτουν μια καλλιεργημένη προσωπικότητα, χάρη στην οποία δεν θα… αυτοθαυμάζονται.
Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κένεντι άλλωστε, η Πρόοδος είναι μια υπέροχη λέξη, κινητήρια δύναμή της ωστόσο είναι η Αλλαγή. Και η Αλλαγή έχει τους εχθρούς της.
ysterografa.gr
