Οι τελευταίες, δραματικές εξελίξεις στη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα, και οι πολιτικά άγαρμπες κινήσεις από την πλευρά των δανειστών της χώρας, στέλνουν ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα για το μέλλον.
Οι εκλογές, που θα είναι πρόωρες και θα διεξαχθούν μετά βεβαιότητας πλέον εντός του πρώτου εξαμήνου του 2015, είτε Φεβρουάριο-Μάρτιο είτε τον Μάιο, ανάλογα και με το αν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή, θα έχουν την “ομπρέλα” της παράτασης του Μνημονίου. Όπως κι αν βαπτιστεί.
Η εξέλιξη αυτή είναι από μόνη της εξαιρετικά σοβαρή, και διαμορφώνει νέα δεδομένα στην πολιτική αντιπαράθεση, από τη στιγμή που η κυβέρνηση είχε εστιάσει και δικαίως τη στρατηγική της στη ρητορική της εξόδου από το Μνημόνιο, στηριζόμενη και σε όσα έγιναν στη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια, που στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούσαν ότι θα έπειθαν τους δανειστές.
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αντιθέτως, οι εκπρόσωποι των δανειστών σκλήρυναν τη στάση τους, αξιοποιώντας εν πολλοίς και την προφανή πολιτική αδυναμία στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση.
Η παράμετρος αυτή θα έχει εκ των πραγμάτων επιπτώσεις και στην τελική στάση που θα επιλέξουν να κρατήσουν οι ανεξάρτητοι βουλευτές, γύρω από τους οποίους έχει στηθεί χωρός “πολιτικού ξεπεσμού”, με φόντο το αν θα ψηφίσουν ή όχι την ανάδειξη του διαδόχου του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή.
Γιατί, πόσοι αλήθεια θα μπουν στη διαδικασία να υπερψηφίσουν τον κυβερνητικό υποψήφιο, γνωρίζοντας ότι μετά από περίπου τρεις μήνες η χώρα θα οδηγηθεί τελικά σε πρόωρες εκλογές;
Στους ίδιους θα έχει μείνει η… δαιμονοποίηση, η κυβέρνηση δεν θα έχει κερδίσει επαρκή πολιτικό χρόνο, και η τρόικα δεν θα δίνει στην Αθήνα κάτι χειροπιαστό σε επίπεδο κοινωνικών παροχών και ανακούφισης των πολιτών, ώστε να βελτιωθεί το πολιτικό κλίμα.
Λάζαρος Καλλιανιώτης / ysterografa.gr
