Ο Έλληνας
μεγάλωσε με το παραμύθι. Την πίστη στις οθωμανικές παραδόσεις του ρουσφετιού και του
μπαξισιού, που πάντα νικάνε στο τέλος. Όποιοι ονειρεύτηκαν κάτι πιο ελεύθερο έφυγαν νωρίς. Από τον
Καποδίστρια μέχρι τον Σαμαρά. Από το 1828 εώς το 2014 σαν μην πέρασε μία μέρα.
Πάντα
βρισκόταν ο τρόπος για να ζει με δανεικά η
Ελλάδα. Όταν κατέρρεε η δημαγωγία στο Νεοελληνικό Κράτος ερχόταν ο
Στρατός, γέμιζε το Ταμείο και μετά ξεκινούσε ξανά το πατριωτικό γλέντι
της ολιγαρχίας. Μέχρι να αδειάσει ξανά το Ταμείο του Κράτους
εις όφελος της δανεικής ζωής των ιερών και όσιων του τόπου και ξανά από
την αρχή. Το κεντρικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας ήταν η ζωή
εις βάρος των
επομένων.
Το 2009 για
πρώτη φορά στην Ιστορία ανέλαβε η κοινωνία και η πολιτική να ξαναγεμίσει το
Ταμείο, με το ισχυρό μάλιστα ευρώ που ρευστοποιεί τις υψηλές αξίες των λαών της Ευρώπης. Κοινωνίες οι
οποίες κατάφεραν να αντιγράψουν την αρχαία ελληνική μετά από χιλιάδες χρόνια
προσπαθειών και αίματος. Η δύναμη των Ελλήνων φάνηκε μέσα σε πέντε χρόνια όπου
η Ελλάδα κατάφερε με τον προϋπολογισμό του 2015 να μην ζει εις βάρος των
παιδιών της. Τα ιερά και όσια του παρελθόντος γκρεμίστηκαν μέσα στη σήψη και η
Ευρώπη δείχνει σαστισμένη πια. Εξάλλου το 2004 είναι πολύ κοντά και τρομάζει πολλούς.
Ο
κ.Λαπαβίτσας του ΣΥΡΙΖΑ έγινε σήμερα ο "λαγός" του κ.Τσίπρα
προετοιμάζοντας την κοινωνία και
δοκιμάζοντας τα αντανακλαστικά της στην ιδέα της φτωχοποίησης και της
επαναφοράς του χουντικού καθεστώτος της μίζας. Ένα καθεστώς που καθόριζε
τα
πάντα. Ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, ποιος θα εφοδιάσει το πετρέλαιο,
ποιος θα
αρμέξει την Ευρώπη, ποιος θα τραγουδήσει τη νύχτα, ποιος δεν θα δικάσει
τους ενόχους λόγω αναβολής, πότε θα γίνουν εκλογές, ποιος θα γίνει
Πρωθυπουργός.
Φυσικά οι
ιθαγενείς χρειάζονται πάντα μπιχλιμπίδια και η δολαριοδραχμή, το Plan B της παράγκας της κοινωνίας μας, αποτελεί τον «από μηχανής»
θεό της χώρας, που θα λατρέψουν όλοι πουλώντας την ψυχή τους και θα τους χαρίσει σε αντάλλαγμα τη διαιώνιση της κοινωνίας
της επίκυψης. Μίας κοινωνίας που απεικόνισε διαχρονικά και καλύτερα από όλους ο συμπαθής λαϊκός ήρωας
Καραγκιόζης που ζει μέσα μας.
Οι Ευρωπαίοι άρχισαν να
τρίβουν τα χέρια τους καθώς βλέπουν ότι οι Έλληνες με τη δική τους βούληση
ευελπιστούν να γίνουν η αποικία τους. Ποιος Βέλγος συνταξιούχος και Γερμανός
υπάλληλος δεν ονειρεύεται την Greek
Taverna και το
εξοχικό του Έλληνα με λίγα euros. Ένα - δύο το πολύ για τη χωριάτικη και ένα δύο χιλιάδες για τη θέα στην παραλία.
Η Τρούμπα του Πειραιά θα αναγεννηθεί όπως στις παλιές καλές ταινίες και θα
περιμένει το στόλο της Ευρώπης αυτή τη φορά για λίγα euros ζητιανιά. Τι όνειρο και αυτό.
Φυσικά η
άρχουσα τάξη των κλεπταποδόχων της Μεταπολίτευσης, με τις ανέγγιχτες καταθέσεις
στην Ελβετία και την Great
Britain, θα
ξαναγίνουν οι τοπικοί αντιπρόσωποι της
εκδούλευσης της ρημαγμένης χώρας. Αυτοί που όλοι θα προσκυνούν πάλι σε
εορτές και παρελάσεις. Όλοι βολεμένοι λοιπόν, λαός και εξουσία, για
μία νέα υποδούλωση σε συνέχεια ενός μικρού διαλείμματος της ιστορίας
μας, που
κάποιοι αφελείς προσπάθησαν να εξασφαλίσουν το όνειρο της ελευθερίας στα
παιδιά
τους. Τα παιδιά που όσα είναι ικανά θα ξενιτευτούν και θα διακριθούν
όπως άλλοτε στις μακρινές
χώρες της δημοκρατίας στέλνοντας καμιά κολώνια στους βρωμιάρηδες πλην
όμως τίμιους.
Τελικά η Ελλάδα
ίσως είναι πολύ σημαντική για την ανθρωπότητα για να ζήσει ελεύθερη και η Κυβέρνηση ειδικού
σκοπού της δολάριο-δραχμής να αποτελέσει μία σωτήρια λύση για τους «ναρκομανείς»
της σωματεμπορίας ενός έθνους. Εξάλλου όλοι οι άνθρωποι έχουν την τιμή τους...
thedayaftergr.blogspot.gr
