ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

Απέλπιδες προσπάθειες για να αποφύγουν τον πολιτικό τους θάνατο διεξάγουν τις τελευταίες ημέρες οι πολιτικοί αρχηγοί των ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτώντας μία διαφορετική επόμενη πολιτική ημέρα μετά τις εκλογές του 2016. 

Η εμπιστοσύνη που έδειξε ο ελληνικός λαός στις βουλευτικές εκλογές του 2012 στους κ.κ. Τσίπρα, Καμμένο και Κουβέλη δυστυχώς σπαταλήθηκε σε πολιτικές ρητορείες για ένα αόριστο και άγνωστο αύριο που τρόμαξε ακόμα και τους πιο πιστούς οπαδούς τους.

Ο συμπαθής κ.Κουβέλης κατέστρεψε την έννοια της υπεύθυνης Αριστεράς με την αποχώρησή του από την Κυβέρνηση της χώρας, αποσύνθεσε το κόμμα του και είναι βέβαιο πλέον και στον ίδιο ότι δεν θα έχει συνέχεια στην πολιτική σκηνή αν δεν απορροφηθεί από κάποιο πιο δυναμικό κόμμα.

Ο κ.Καμμένος εξαντλήθηκε στο διχασμό των Ελλήνων σε ανεξάρτητους πατριώτες και ανθέλληνες προδότες αποδεκατίζοντας τη βουλευτική του δύναμη και φλερτάροντας με τον πολιτικό αφανισμό του 3% στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται ακόμα και σε κλίμα ηρεμίας. Η επιλογή της συμμαχίας του με τον κ.Τσίπρα της ριζοσπαστικής αριστεράς αποτέλεσε για πολλούς ρομαντικούς ψηφοφόρους του ένα πολιτικό ατόπημα.

Τέλος ο κ.Τσίπρας άγνωστο γιατί στους πολλούς, επένδυσε όλη την πολιτική του στρατηγική στις βουλευτικές εκλογές του 2014 που δεν έγιναν φυσικά ποτέ, ενώ τελευταία κατέφυγε στην πονηρή ιδέα της οικουμενικής Κυβέρνησης, μετά από ένα σύντομο διάλογο με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας σε ένα προκαθορισμένο ραντεβού. Μία Κυβέρνηση φυσικά χωρίς τον εκλεγμένο κ.Σαμαρά κάτι το οποίο είναι ο αυτοσκοπός και δεν θα έρθει ποτέ με δόλο. Μία Κυβέρνηση που φυσικά θα αλλοίωνε το δημοκρατικό σύστημα της χώρας. Ο απόλυτος διχασμός στην πρόσφατη ψηφοφορία εντός του ΣΥΡΙΖΑ στην ξεκάθαρη πρόταση του κ.Λαφαζάνη για κρατικοποίηση των ελληνικών συστημικών τραπεζών κατέδειξε την απώλεια πλέον του ελέγχου από τον κ.Τσίπρα μέσα στον ίδιο το συνασπισμό του.

Ο πνιγμένος βέβαια πιάνεται από τα μαλλιά κάποιου και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί ξεκίνησαν με δηλώσεις, συνεπικουρούμενοι με πλάγια μέσα επιρροής της κοινής γνώμης, το λανσάρισμα της ιδέας της ενότητας και του συμβουλίου αρχηγών. Φυσικά το χθες δεν μπορεί να ενωθεί με το αύριο με ένα κατασκευασμένο σήμερα και όλα δείχνουν ότι η άρνηση της αποδοχής της πολιτικής τους ήττας μπορεί να τους οδηγήσει ακόμα και σε συμμαχία με αυτό που θεωρούσαν ως "διάβολο" μέχρι χθες για να μην αφανιστούν πολιτικά.

Δυστυχώς για κάποιους δεν "επτωχεύσαμεν" και για κάποιους "τελειώσαμεν". Οι Κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά Βενιζέλου πέτυχαν αυτό που κανείς εχθρός της χώρας δεν πίστευε. Συγκράτησαν την Ελλάδα στην Ευρώπη και το ευρώ με τις δυσανάλογες θυσίες του απλού λαού παρά τη λυσσαλέα αντίσταση από το μιζαδόρικο χθες. Η πολιτική σκηνή της επόμενης ημέρας έχει πλέον ανάγκη από μία άλλη προσέγγιση στην μία και μόνη αλήθεια και αυτή δεν φαίνεται να την φέρνει το ποτάμι ακόμα. 

Η Ελλάδα δεν έχει πολιτική ανάγκη από ευρωπαϊστές και μη. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από δύο αντίθετες πολιτικές δυνάμεις που θα οδηγούν στον ίδιο ιερό σκοπό. Την απολύμανση της κοινωνίας και τη δημιουργία μίας επόμενης Ελλάδας με ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, ανάλογο με αυτό των ισχυρών κρατών της Ευρώπης...

 

thedayaftergr.blogspot.gr