«Ένστολοι-δημόσιοι υπάλληλοι»

Γράφει ο
Δημήτρης Κοκκινάκης

Αγαπητή «Ελεύθερη Ζώνη»,

Είμαι ο απόστρατος Ταξίαρχος της Πολεμικής Αεροπορίας (προελεύσεως ΣΜΑ) Δημήτριος Κοκκινάκης.

Στο σημείωμά μου αυτό, δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ με θέματα απτόμενα οικονομικών διεκδικήσεων (όπως, ασφαλέστατα, θα μπορούσα), αλλά με θέματα απτόμενα της ΗΘΙΚΗΣ υποστάσεως των Στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Εδώ και λίγα χρόνια, ΕΚΠΛΗΚΤΟΣ, ακούω να μας αποκαλούν «ενστόλους» και όχι Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως είναι ο Συνταγματικώς Θεσμοθετημένος όρος, τον οποίο πρέπει ΟΛΟΙ να χρησιμοποιούν.


Ένστολοι, όμως, είναι και οι θυρωροί των μεγάλων ξενοδοχείων, ή οι «κομφερασιέ» των «τσίρκο», όπως και μια σειρά άλλων, αξιοσεβάστων βεβαίως, επαγγελματιών, οι οποίοι ως εκ της δραστηριότητός των, πρέπει να φέρουν ειδικές, χαρακτηριστικές,  ενδυμασίες.  

Η Χιλιοτιμημένη καί Αιματοβαμμένη (σε πολέμους, αλλά και στην ΕΙΡΗΝΗ) ΣΤΟΛΗ μας, ουδέποτε υπήρξε μια απλή «Φόρμα Εργασίας».

Με αυτήν την ΣΤΟΛΗ δώσαμε Όρκο στην Πατρίδα, μ’ αυτήν κάναμε τον Γάμο μας και αυτή θα είναι η τελευταία μας ενδυμασία.  

Και να χρησιμοποιούν τον όρο «ένστολοι» κάποιοι που παριστάνουν τους... «δημοσιογράφους» δεν το κρίνω, δεδομένου πως αυτοί, τον όρο «δεοντολογία» που έπρεπε να είναι η ΒΑΣΙΣ ενός λειτουργήματος το οποίο υποτίθεται πως υπηρετούν, τον κατάντησαν «είδος ΕΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ» ενός στυγνού, χωρίς ψυχή, με ξύλινη (και ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ) γλώσσα, καθαρώς κερδοσκοπικού, επαγγέλματος.

Οι γενικεύσεις είναι έξω από την νοοτροπία μου, και για τον λόγο αυτό, σπεύδω να επισημάνω, πως υπάρχουν και πάρα πολλοί άξιοι καθ’ όλα Δημοσιογράφοι, αλλά συνήθως, οι πλείστοι εξ αυτών, μένουν στα...«αζήτητα»...!

Όμως, δεν μπορώ να αποδεχθώ την χρήση αυτού του ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ όρου, από την Επίσημη Πολιτεία, μέσω των διαφόρων εκπροσώπων Επισήμων Φορέων ή Θεσμών, οι οποίοι ως Αξιωματούχοι που είναι, ακούονται ή «διαβάζονται» καθημερινώς, προβαλλόμενοι σε όλα τα Μέσα Μαζικής (άλλος αδόκιμος όρος) Ενημερώσεως.
 
Εδώ, είναι ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟ το να επισημανθούν και να γίνουν σαφείς η σχέσις και η διαφορά μεταξύ των όρων «Αξιωματικός» και «Αξιωματούχος».

Χωρίς την παραμικρή διάθεση… επάρσεως αλλά και χωρίς ίχνος «δουλόφρονος μετριοφροσύνης», επιτρέψτε μου να επισημάνω απλώς κάτι το  οποίο ΟΥΔΕΙΣ δύναται να αρνηθή ή να διαφοροποιήση. Είναι τεραστίου βεληνεκούς η αξία της κατανοήσεως της ανάγκης που ώθησε στην Συνταγματική θέσπιση των όρων «Αξιωματικός» και «Αξιωματούχος»

Για να γίνουν σαφείς η σχέση και η διαφορά μεταξύ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ και ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΥ, επιτρέψτε μου να σας παραπέμψω, στην...Χημεία («...ΙΚΟ»   «…ΟΥΧΟ» ), ήτοι στο ό,τι ο Αξιωματικός είναι ΠΑΝΤΟΤΕ (και στην Αποστρατεία του) Αξιωματικός, ενώ ο Αξιωματούχος, μετά την απομάκρυνσή του από το Αξίωμά του, χάνει την ιδιότητα. (Άλλο ΜΙΣΘΟΣ και άλλο ΑΠΟΔΟΧΕΣ και ελπίζω να με αντιλαμβάνεστε)

Πέραν του ό,τι «Αξιωματικός» σημαίνει «Αυθεντικός», «κοινώς ανεγνωρισμένος», δηλαδή κάποιος με ΜΟΝΙΜΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ, (στα Μαθηματικά το «Αξίωμα» δεν θέλει απόδειξη) ενώ «Αξιωματούχος» είναι «ο έχων κάποιο Αξίωμα», δηλαδή για όσο διάστημα κατέχει το Αξίωμα.

Την Αντιπολίτευση την είπαν «ΑξιωμαΤΙΚΗ», για να της προδώσουν κύρος...!

Ανεξαρτήτως της προωθήσεως ή μη των οικονομικών μας θεμάτων πού «λιμνάζουν», ζητούμε να μη μας ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ και ΗΘΙΚΩΣ.

Ο ΕΠΑΡΑΤΟΣ «συνδικαλισμός» (πρέπει να κρατηθή μακριά από τίς Ένοπλες Δυνάμεις) προσπαθεί να εισχωρήση στις τάξεις μας, με μία μικρή ομάδα «ενστόλων συνδικαλιστών» (έτσι αυτοαποκαλούνται) οι οποίοι ΔΕΝ εκπροσωπούν τα Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στο σύνολό τους και οι οποίοι, πέραν των άλλων, «νομιμοποιούν» με τις «διαμαρτυρίες» τους, τούς όρους «ένστολοι» και «Δημόσιοι Υπάλληλοι», για τους οποίους, όχι μόνον δεν διαμαρτύρονται, αλλά τούς έχουν υιοθετήσει και οι ίδιοι...!

Διότι, επίσης δεν μπορώ να αποδεχθώ τον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ όρο «Δημόσιος Υπάλληλος», καθ’ όσον, επί παραδείγματι, (πέραν των Συνταγματικών Επιταγών περί του ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ένοπλες Δυνάμεις) ΟΥΔΕΠΟΤΕ έλαβα ολόκληρη την άδειά μου (με ανακαλούσαν για Υπηρεσία στην μέση της, την στιγμή που η Σύζυγός μου γεννούσε στο Μαιευτήριο δεν ήμουν κοντά της αλλά στην Ανδραβίδα, διότι δεν μου επέτρεψαν να απομακρυνθώ).

ΔΕΝ έχομε υπερωριακές αμοιβές, ΔΕΝ έχομε ωράριο εργασίας, ΔΕΝ έχομε το... αμετάθετον (κάθε 2-3 χρόνια μετάθεση...! με ΟΛΕΣ τις δυσμενείς παρενέργειες σε θέματα ανάγκης δύο οικιών διαμονής, σχολείων των παιδιών κ.λπ.) και (καλώς, κάλλιστα) δεν έχομε συνδικαλισμό όπως και (ΚΑΛΛΙΣΤΑ) δεν έχομε το δικαίωμα της… απεργίας (αυτό έλειπε...!), αποτελούμε το καλλίτερα λειτουργούν τμήμα της Κρατικής Μηχανής, ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν έχουν Πτυχία και άλλων ΑΕΙ, πολλοί έχουν Διδακτορικά (υπάρχουν πάρα πολλοί καταξιωμένοι Επιστήμονες εντός και εκτός Ελλάδος προερχόμενοι από τίς τάξεις μας) ενώ ζούμε σε έναν διαρκή ΠΟΛΕΜΟ, με σκληρές συνθήκες εργασίας (θα ήταν ΤΡΑΓΙΚΑ μειωμένη η διαθεσιμότης Αεροσκαφών, Πολεμικών και Πυροσβεστικών, χωρίς την σκληρή, ορθή και μετά γνώσεως συλλογική εργασία, (νυχθημερόν και άνευ αντιρρήσεων..!) και όπως γνωρίζετε έχομε πολλά θύματα ΚΑΙ στην Ειρήνη, (Όλοι οι Κλάδοι των Ε.Δ.) που έπεσαν προασπιζόμενα την Εθνική μας Αξιοπρέπεια, τα Σύνορα της Πατρίδος μας,  αλλά και το Κοινωνικό σύνολο με πυροσβέσεις, αερομετακομιδές, αντιμετώπιση αποκλεισμών από καιρικές συνθήκες, και άλλα πολλά (δεν είναι του παρόντος).

Και η Κοινωνική προσφορά των ΕΔ θα ήτο πολλαπλάσια, εάν (επί παραδείγματι, διότι υπάρχουν δεκάδες τομείς που θα στήριζαν ΚΑΙ την Εθνική Οικονομία) δεν είχαν καταργήσει (προς χάριν Ξένων και εντοπίων οικονομικών συμφερόντων με βάση Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς πού, όπως πιστεύω, θα μπορούσαν να υπερκερασθούν) τις ΜΟΜΑ, την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ Μονάδα δημιουργίας προκατασκευασμένων κτιρίων της Πολεμ. Αεροπορίας (ΠΡΟΚΑΤ/ΜΑΚ) οπότε, δεν θα υπήρχαν αυτά τα χάλια στα Επαρχιακά Οδικά Δίκτυα, θα είχαν στεγαστεί σε απίστευτα μικρούς χρόνους και με ΕΛΑΧΙΣΤΗ δαπάνη πυρόπληκτοι, σεισμόπληκτοι κ.λπ., (Με παράλληλη αύξηση θέσεων εργασίας).

Πρέπει να γίνη απολύτως κατανοητό, πως δεν ομιλώ (γράφω πιο σωστά) κατά τρόπο «συνδικαλιστικό» (κατά το «δάσκαλε που δίδασκες») και γνωρίζω άριστα πώς σε κάθε «οικογένεια. υπάρχουν και τα «μαύρα πρόβατα».

Αναφέρομαι συνεπώς, όχι σε πρόσωπα, αλλά στον Θεσμό ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, διεκδικώντας τον ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ σεβασμό από πλευράς, μη υποβαθμίσεως της  ΗΘΙΚΗΣ υποστάσεώς μας.

Επισημαίνω λοιπόν, πως δεν πρέπει να μας υποβαθμίζουν με τέτοιους επιθετικούς προσδιορισμούς (σέβομαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ όλους αυτούς πού φέρουν κάποια στολή καθώς και τους Δημοσίους Υπαλλήλους, αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξα ένας εξ αυτών)

Παρακαλώ τέλος, όπως κάθε αναφερόμενος στα Στελέχη των Ε.Δ. και Σ.Α., το πράττει με την ενδεδειγμένη προσοχή, αναλογιζόμενος πως, πέραν των άλλων που προανέφερα,  έγινε εκ μέρους μας απολύτως σεβαστό το Δημοσιονομικό πρόβλημα της Πατρίδος μας και κάθε Νόμιμη και Ηθικώς ορθή διεκδίκησίς μας, έγινε με αξιοπρέπεια, κατανόηση  και Υψηλοφροσύνη, δηλαδή με τρόπο πού ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ περιτράνως, πως μπορούμε και δικαιούμεθα να ζητούμε αντίστοιχη συμπεριφορά εκ μέρους των φορέων που ασχολούνται, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, με τις Ε.Δ.

Δεν μας αξίζει η επιτελουμένη (σκόπιμος ή όχι δεν έχει σημασία) ΑΠΑΞΙΩΣΙΣ μας, η οποία αποτελεί ένα είδος δολιοφθοράς στα θεμέλια των «Πυλώνων» τους Κράτους, (ένα πρώτο ΜΕΓΑΛΟ βήμα έγινε με την υιοθέτηση της παροχής «Ιθαγενείας», που ΔΕΝ αποδίδεται αλλά είναι αυθύπαρκτος, αντί «Υπηκοότητος» στους αλλοδαπούς, πράγμα πού τους επιτρέπει να γίνουν κάποτε και... ΑΓΕΕΘΑ) και μάλιστα, αρκετές φορές, και από Επίσημα χείλη που, ασφαλώς, πρέπει να μελετήσουν εκ νέου τους Αρχαίους μας Κλασικούς (το «εκ νέου», δείχνει το πόσο θέλω να είμαι καλόπιστος προς όλους...!)