Το καλοκαίρι του 2014 θυμίζει πολύ έντονα το σκηνικό που διαμορφώθηκε την αντίστοιχη περίοδο του 2009, και οδήγησε την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή σε πτώση, μετά από εκλογές στις οποίες επέλεξε να προσφύγει ο τότε πρωθυπουργός, μετά την άρνηση του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009, το ΠΑΣΟΚ είχε επικρατήσει της Νέας Δημοκρατίας με διαφορά 3%, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που συνέβη στις ευρωκλογές του Μαϊου του 2014, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επικρατεί της Νέας Δημοκρατίας με 4%.
Πριν από πέντε χρόνια, η παγκόσμια οικονομική κρίση που εξαπλωνόταν, είχε αρχίσει να αγγίζει και την ελληνική οικονομία, ενώ σήμερα, μια σειρά από αστοχίες των αρμοδίων υπουργών, μετά τον ανασχηματισμό του Ιουνίου, έφεραν την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση.
Στο σκηνικό αυτό, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς φαντάζει εξαίρεση, καθώς καλείται να παρεμβαίνει και να διορθώνει τα λάθη και τις αστοχίες υπουργών που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, δίνοντας με την πολιτική υστέρησή τους… πάσες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Προκειμένου λοιπόν να αποφύγει την “κατάρα του 2009″, και να μην υποχρεωθεί σε εκλογές… αυτοκτονίας το φθινόπωρο του 2014, ο Αντώνης Σαμαράς χαράσσει στρατηγική υπέρβασης του σημερινού αδιεξόδου, επενδύοντας στην αποκατάσταση της εικόνας της χώρας σε διεθνές επίπεδο, στη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών, και στην οριστική διευθέτηση του ελληνικού χρέους.
Ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είναι έμπειρος πολιτικός παίκτης, γνωρίζει ότι συνιστά το συγκριτικό πλεονέκτημα της Κεντροδεξιάς απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική μιας κυβέρνησης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, το υπόλοιπο πολιτικό δυναμικό της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας ωστόσο, κάθε άλλο παρά διευκολύνει το έργο του.
υστερογραφα
