Έδιωξαν από την ταράτσα του Προεδρικού Μεγάρου με ελικόπτερο του προδότες, δεν θα κέρδιζαν τους ανθέλληνες Ολλανδούς; Παγκόσμιος θρίαμβος της ''Πονεμένης'' Αργεντινής

>Πάντα ήταν αγωνιστές και παλικάρια. Και στη χώρα τους και στο ποδόσφαιρο. Και στην διαχείριση της ζωής τους αλλά και στα γήπεδα. Ένας λαός πονεμένος που έχει ζήσει τα πιο πέτρινα χρόνια της ύπαρξής του, μέσα στη φτώχεια και την μιζέρια, τις πολιτικές αναταράξεις και το αίμα, λαός και πλήθος που σε κάθε μεγάλη αναμέτρηση με τα πουλημένα καθεστώτα που τους κυβέρνησαν απάντησε με θαρρραλέα “ΟΧΙ”,  λαός που δεν έχει καμία σύγκριση με εσμούς “ζώων” και ραγιάδων (σαν τους Έλληνες), υπερηφανεύεται από τη νύχτα της Τετάρτης ότι έχει εκπροσώπηση στον παγκόσμιο αθλητισμό. Επάξια και αντρίκια. Οι Αργεντίνοι του Μέσι και του Μαραντόνα, θα αντιμετωπίσουν στα τελικά τα ποδοσφαιρικά SS. Ελπίδα μας είναι να τους χώσουν την μπάλα στο έντερο. Για να σταματήσουν οι επηρμένοι Γερμανοί των προτεκτοράτων και των τυραννιών, να βγάζουν γλώσσα στην Ευρώπη. Λυπούμαστε που βλέπουμε το θέμα με εθνικιστικά σταθμά και απογοητεύουμε αριστερούληδες θιασώτες της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης αλλά έχουμε κι εμείς τις “φασιστικές” και φανατικές μας απόψεις. Άνθρωποι είμαστε και έχουμε ελαττώματα. Και ποτέ δεν αποκόψαμε(μα ποτέ)ειδικά το “όπιο των λαών”(όπως έλεγε και ο μεγάλος Γιάννης Διακογιάννης), το ΄ποδόσφαιρο από τα μοιρογνωμόνια της παγκόσμιας πολιτικής κονίστρας. Το ποδόσφαιρο ήταν και είναι άθλημα με πολιτικές προεκτάσεις και πολιτικά αντισταθμίσματα. Αυτό κάποιοι βλάκες θεατρίνοι της πίτσας και του καναπέ, πρέπει να το καταλάβουν. Εκτός κι αν η πολύ μπίρα που κατανάλωσαν εδώ και τρείς εβδομάδες τους έκανε το μυαλό, κριθάρι. Ποια όμως είναι η Αργεντινή και ποιος ο λαός της; Ας θυμηθούμε κοινές πορείες με τον Ελληνικό λαό αλλά διαφορετική αντιμετώπιση των τυράννων.

Η Αργεντινή βίωσε μια δύσκολη οικονομική περίοδο με πολύ υψηλό πληθωρισμό στη δεκαετία του 1980. Το 1990, ο τότε πρόεδρος Κάρλος Μένεμ με τον υπερυπουργό Οικονομικών Ντομίνκο Καβάγιο, συνδέουν το πέσος με το δολάριο με ισοτιμία 1: 1. Ιδιαίτερα μετά το 1995, η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση. Τον Ιούνιο του 2000, μια γενική απεργία 30 ημερών παραλύει τη χώρα. Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, ένας τρισυπόστατος φορέας αντίστοιχος της δικής μας Τρόικας, επιβάλλει ένα νεοφιλελεύθερο δεσμευτικό «σχέδιο διάσωσης», με αποκρατικοποιήσεις, απολύσεις στο δημόσιο, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων. Ακολουθούν κοινωνικές συγκρούσεις με θύματα. Με τις αντιδράσεις να πολλαπλασιάζονται, η Τρόικα παρέχει νέο δάνειο ύψους 39,7 δις δολαρίων. Το Μάρτιο του 2001, ο Ντομίγκο Καβάγιο που επανέρχεται στη θέση του Υπουργού Οικονομικών υπό τις ευλογίες του ΔΝΤ, προωθεί νέα σειρά σκληρών μέτρων λιτότητας, με συνέπεια το κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και την επιτάχυνση της ύφεσης. Ακολουθεί κοινωνική αναταραχή που κορυφώνεται με τη γενική απεργία της 20ης Ιουλίου 2001. Λόγω της μαζικής φυγής καταθέσεων από τις τράπεζες, η κυβέρνηση τις μπλοκάρει και επιτρέπει την ανάληψη μόνο μικροποσών, εφαρμόζοντας το πιλεγόμενο corralito. Την ίδια περίοδο, τα δημοσιονομικά έσοδα καταρρέουν προκαλώντας παράλυση της οικονομίας, βαθιά ύφεση και ελλείψεις βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης. Η Αργεντινή, μια χώρα με τεράστια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγική δυναμική, αδυνατεί να θρέψει τους πολίτες της. Ο οίκος Fitch την υποβιβάζει σε καθεστώς χρεοκοπίας. Το ΔΝΤ ανακοινώνει ότι δε θα καταβάλλει τη δόση του δανείου του 1,26 δις δολαρίων εκείνης της περιόδου. Ακολουθούν νέες ταραχές και στις 12 Δεκεμβρίου 2001 κηρύσσεται γενική απεργία. Όλη η χώρα βρίσκεται στους δρόμους με εμπροσθοφυλακή το «κίνημα της κατσαρόλας» που συγκρούεται με την αστυνομία, με 35 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και 4.500 συλλήψεις. Στις 19/12/2001 ο Υπουργός Οικονομικών, Ντομίγκο Καβάγιο εξαφανίζεται. Δυο μέρες μετά, στις 21/12/2001, ο Πρόεδρος Ντε Λα Ρούα με τη γυναίκα του, δραπετεύουν με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου. Τη διακυβέρνηση αναλαμβάνει αρχικά ο Α. Ροντρίγκεζ Σάα, και πολύ σύντομα ο Ε. Ντουάλτε.

Ο τελευταίος, τον Ιανουάριο του 2002 αποδεσμεύει το πέσος από το δολάριο και το υποτιμά κατά 55%. Η Τρόικα πιέζει σκληρά και στη χώρα επικρατεί κοινωνική αναταραχή. Το Μάιο του 2003, Πρόεδρος ανακηρύσσεται τελικά ο Νέστορ Κίρστνερ. Παρ’ όλες τις πιέσεις της Τρόικα, αυξάνει τους κατώτερους μισθούς και τις συντάξεις κατά 40-50% και παίρνει επιπλέον μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης. Διαπραγματεύεται σκληρά την αποπληρωμή των χρεών, με προϋπόθεση το κούρεμα του 70% και τελικά αποσπά τη συναίνεση των περισσότερων δανειστών.
Ο Νέστορ Κίρστνερ που ανέλαβε με στιβαρότητα το πηδάλιο της Αργεντινής το 2003, έφυγε από τη ζωή στις 27/10/2010, σήμερα λατρεύεται σαν ήρωας. Η σύζυγός του Κριστίνα Φερνάντες Κίρστνερ που τον διαδέχτηκε στην προεδρία, ψηφίστηκε από τo 53% του Αργεντίνικου λαού στις γενικές εκλογές του Οκτωβρίου 2011. Κέρδισε ξανά τις τελευταίες ενδιάμεσες εκλογές του Οκτωβρίου 2013, παρ’ όλη τη φυσιολογική φθορά της εξουσίας, την ανελέητη υπονόμευση από το διεθνές και εσωτερικό κατεστημένο και το γεγονός ότι, η ίδια δε συμμετείχε στον προεκλογικό αγώνα γιατί ήταν για μακρύ διάστημα κλινήρης ύστερα από σοβαρό ατύχημα. Σήμερα, πάνω από δεκατρία χρόνια μετά τη δραπέτευση του Ντε Λα Ρούα με ελικόπτερο το 2001, η Αργεντινή, χωρίς φυσικά να έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πριν. Ανέκτησε την ανταγωνιστικότητά της με το υποτιμημένο πέσος και ανέστρεψε την ύφεση. Οι επενδύσεις τριπλασιάστηκαν, δημιουργήθηκαν 3 εκ, νέες θέσεις εργασίας, η εσωτερική κατανάλωση αναζωπυρώθηκε, η οικονομία αυξάνεται εντυπωσιακά, ξεπερνώντας το ρυθμό ανάπτυξης της γειτονικής Βραζιλίας. Τα ελλείμματα συρρικνώθηκαν, οι μισθοί και οι συντάξεις αυξήθηκαν, τα επίπεδα της φτώχειας μειώθηκαν κατά 50%, η ανεργία έπεσε στο 7% και ο επίσημος πληθωρικός στο 10%. (Ο ανεπίσημος πληθωρισμός λέγεται ότι ανέρχεται σε επίπεδα της τάξης του 15-20%). Η χώρα συμμετέχει ενεργά στη διεθνή οικονομική ζωή, με τις εξαγωγές των προϊόντων της να αυξάνονται διαχρονικά. Η ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος σήμερα ανέρχεται στο λογικό ύψος των 100 πέσος προς 1 δολάριο, γεγονός που επιτρέπει ισχυρή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με ικανοποιητική σχετικά συναλλαγματική σταθερότητα. Η κυβέρνηση της χώρας κατέβαλλε στους διεθνείς πιστωτές, το τελευταίο ποσό των συμφωνηθέντων χρεών ύψους 2,5 δις δολαρίων στις 29 Ιουλίου 2012. Η ανατρεπτική, στιβαρή και αποτελεσματική αυτή κυβερνητική πολιτική, είχε ως επίκεντρο την αποδέσμευση του πέσος από το σκληρό δολάριο που έπληττε την ανταγωνιστικότητα της Αργεντινής, σε συνδυασμό με μέτρα ελέγχου των εισαγωγών και της εξαγωγής κεφαλαίων, κάτι που δεν είναι αποδεκτό από τη σημερινή διεθνή τάξη πραγμάτων. Εκτός από ριζική βελτίωση της οικονομικής πραγματικότητας της χώρας, αυτή η πορεία χάρισε στους πολίτες της, όπως οι ίδιοι το αναγνωρίζουν, ένα υπέρτατο αγαθό που συμποσούται σε τρεις λέξεις : « ελπίδα, αξιοπρέπεια, εργασία»( βλ. το έξοχο σχετικό ρεπορτάζ του Γ. Αυγερόπουλου στην ΕΡΤ). Γι΄αυτό και η συντριπτική τους πλειοψηφία, τη στηρίζει, παρ’ όλη τη λυσσαλέα υπονόμευσή της από το πανίσχυρο διεθνές κατεστημένο. Όσο και αν τα κατευθυνόμενα δικά μας και διεθνή μέσα μαζικής παραπληροφόρησης με τους Γκεμπελικούς παπαγαλιστές τους, διαστρεβλώνουν ασύδοτα την πραγματικότητα για τα γεγονότα στην Αργεντινή, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την κυρίαρχη αλήθεια. Το γεγονός ότι σήμερα ο η χώρα, με το δικό της νόμισμα και την εθνική αναπτυξιακή πορεία που ακολουθεί, βιώνει καλύτερες μέρες από την εποχή που είχε εναποθέσει τις τύχες της στο σκληρό δολάριο και στην ξένη οικονομική κηδεμονία του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου. #003399;">svouranews.blogspot.com