Ο
Ευάγγελος Αντώναρος με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο
Facebook θυμάται την πρόσκληση που του έκανε πριν από 10 χρόνια ο Κώστας
Καραμανλής να αναλάβει τη θέση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου.
Ο κ. Αντώναρος κάνει λόγο για μία μεγάλη τιμή που του έγινε και τελικά κατέληξε σε μία εξαιρετική προσωπική σχέση.
Αξίζει να σημειώσουμε πως ο κ. Αντώναρος χαρακτηρίζει τον Κώστα Καραμανλή ως έναν από τους δύο καλύτερους Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης και σημειώνει με… νόημα πως “όταν ο Καραμανλής σιωπά, οι αλλοι ακούνε”.
Παράλληλα, προαναγγέλλει τη συγγραφή ενός βιβλίου για την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
“Ήταν ενα ζεστό Σαββατοκυριακο πριν απο δέκα χρόνια, στις 2 Ιουλίου 2004, που ο Κώστας Καραμανλής μου έκανε τη ξεχωριστή τιμή να μου εμπιστευθεί τη θέση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου. Για μένα ηταν μια απόφαση ουσιαστικής αλλαγής της ζωής μου. Έβαζα οριστικό τέρμα σε μια πετυχημένη δημοσιογραφική διαδρομή 35 ετών περίπου. Σχεδόν όλα σε μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα του εξωτερικού που τα τελευταία 12 χρόνια μάλιστα με είχε ορίσει ειδικό απεσταλμένο του για τη Μέση Ανατολη.
Με έχουν ερωτήσει συχνά κι έχω δώσει πάντα την ίδια απαντηση. Την απόφαση αυτη, όχι ευκολη το ομολογώ, δεν τη μετάνιωσα ούτε στιγμή. Κι εξακολουθω να το λέω και τώρα — κοντά δυομιση χρόνια απο τη στιγμή που έπαψα να έχω οποιαδήποτε δημόσια θέση αλλα εξακολουθώ να ενδιαφέρομαι έντονα για τα κοινά. Ο λόγος απλός. Δούλεψα κοντά σ´ έναν, δούλεψα μαζί μ´ έναν από τους δύο πρωθυπουργούς που θεωρώ τους καλύτερους της μεταπολίτευσης.
Τον Κώστα Καραμανλή τον ήξερα εντελώς τυπικά ως δημοσιογράφος πριν πάρω την πρόσκληση να δουλέψω κοντά του. Μ´ άρεσαν όμως οι ιδέες του, το όραμα του για τον τοπο, ο ανεπιτηδευτος και γι αυτό τόσο γνήσιος πατριωτισμός, η μοναδικη αναλυτική του ικανότητα, η διεισδυκότητα της σκέψης του, η ευρυμάθεια του, η έμφυτη αποστροφή του στις φιοριτόυρες, και φυσικά ο γηινος χαρακτηρας του. Ίσως αυτό το τελευταίο να ειναι που εξακολουθεί να τον κάνει τόσο αγαπητό σε εκατομμύρια Ελληνων.
Στα δεκα χρόνια που περασαν η σχέση μας ωρίμασε. Απο επαγγελματική και πολιτική έγινε και φιλική. Ατέλειωτες οι συζητήσεις μας, σχεδόν καθημερινές, και στα χρόνια τα κυβερνητικά και τα χρόνια τα κατοπινά. Ο Καραμανλής δεν μιλαει πολύ, ξέρει να ακουει, δεν υψώνει τη φωνή του, ξερει ότι τον άλλο τον πείθεις με επιχειρήματα κι όχι με άσκηση τυφλής εξουσίας. Γι αυτό κι όταν σιωπά, οι αλλοι ακούνε. Ακούνε πολύ προσεκτικά. Ξέρω ότι οι σιωπές του εκνευρίζουν πολλούς σε μια χώρα ακατασχετης (οχι μόνο πολιτικης) φλυαρολογίας και μπουρδολογίας. Αλλα αυτο είναι κάτι απο τα πολλά που τον κάνουν ξεχωριστό.
Είμαι βέβαιος ότι αυτη η προσωπικη σχέση θα συνεχίσει να υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμη. Να εισαι καλά Πρόεδρε!
ΥΓ. Γράφοντας αυτές τι γραμμες νιωθω πως πλησιαζει η ώρα που θα πάρω την απόφαση να μετατρέψω τις σημειωσεις ολων αυτών των ετων σ´ ένα η και περισσότερα βιβλία. Για να ακουσθει και η αλλη πλευρά για μια περιοδο που ακόμη και σήμερα καποιοι εξακολουθούν να κακολογούν και να συκοφαντούν με ασύστολα ψεύδη. Μόνο που κάποιοι και ξέρουν και θυμούνται. Και γνωρίζουν και καταστάσεις και πρόσωπα”.
Ο κ. Αντώναρος κάνει λόγο για μία μεγάλη τιμή που του έγινε και τελικά κατέληξε σε μία εξαιρετική προσωπική σχέση.
Αξίζει να σημειώσουμε πως ο κ. Αντώναρος χαρακτηρίζει τον Κώστα Καραμανλή ως έναν από τους δύο καλύτερους Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης και σημειώνει με… νόημα πως “όταν ο Καραμανλής σιωπά, οι αλλοι ακούνε”.
Παράλληλα, προαναγγέλλει τη συγγραφή ενός βιβλίου για την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
“Ήταν ενα ζεστό Σαββατοκυριακο πριν απο δέκα χρόνια, στις 2 Ιουλίου 2004, που ο Κώστας Καραμανλής μου έκανε τη ξεχωριστή τιμή να μου εμπιστευθεί τη θέση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου. Για μένα ηταν μια απόφαση ουσιαστικής αλλαγής της ζωής μου. Έβαζα οριστικό τέρμα σε μια πετυχημένη δημοσιογραφική διαδρομή 35 ετών περίπου. Σχεδόν όλα σε μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα του εξωτερικού που τα τελευταία 12 χρόνια μάλιστα με είχε ορίσει ειδικό απεσταλμένο του για τη Μέση Ανατολη.
Με έχουν ερωτήσει συχνά κι έχω δώσει πάντα την ίδια απαντηση. Την απόφαση αυτη, όχι ευκολη το ομολογώ, δεν τη μετάνιωσα ούτε στιγμή. Κι εξακολουθω να το λέω και τώρα — κοντά δυομιση χρόνια απο τη στιγμή που έπαψα να έχω οποιαδήποτε δημόσια θέση αλλα εξακολουθώ να ενδιαφέρομαι έντονα για τα κοινά. Ο λόγος απλός. Δούλεψα κοντά σ´ έναν, δούλεψα μαζί μ´ έναν από τους δύο πρωθυπουργούς που θεωρώ τους καλύτερους της μεταπολίτευσης.
Τον Κώστα Καραμανλή τον ήξερα εντελώς τυπικά ως δημοσιογράφος πριν πάρω την πρόσκληση να δουλέψω κοντά του. Μ´ άρεσαν όμως οι ιδέες του, το όραμα του για τον τοπο, ο ανεπιτηδευτος και γι αυτό τόσο γνήσιος πατριωτισμός, η μοναδικη αναλυτική του ικανότητα, η διεισδυκότητα της σκέψης του, η ευρυμάθεια του, η έμφυτη αποστροφή του στις φιοριτόυρες, και φυσικά ο γηινος χαρακτηρας του. Ίσως αυτό το τελευταίο να ειναι που εξακολουθεί να τον κάνει τόσο αγαπητό σε εκατομμύρια Ελληνων.
Στα δεκα χρόνια που περασαν η σχέση μας ωρίμασε. Απο επαγγελματική και πολιτική έγινε και φιλική. Ατέλειωτες οι συζητήσεις μας, σχεδόν καθημερινές, και στα χρόνια τα κυβερνητικά και τα χρόνια τα κατοπινά. Ο Καραμανλής δεν μιλαει πολύ, ξέρει να ακουει, δεν υψώνει τη φωνή του, ξερει ότι τον άλλο τον πείθεις με επιχειρήματα κι όχι με άσκηση τυφλής εξουσίας. Γι αυτό κι όταν σιωπά, οι αλλοι ακούνε. Ακούνε πολύ προσεκτικά. Ξέρω ότι οι σιωπές του εκνευρίζουν πολλούς σε μια χώρα ακατασχετης (οχι μόνο πολιτικης) φλυαρολογίας και μπουρδολογίας. Αλλα αυτο είναι κάτι απο τα πολλά που τον κάνουν ξεχωριστό.
Είμαι βέβαιος ότι αυτη η προσωπικη σχέση θα συνεχίσει να υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμη. Να εισαι καλά Πρόεδρε!
ΥΓ. Γράφοντας αυτές τι γραμμες νιωθω πως πλησιαζει η ώρα που θα πάρω την απόφαση να μετατρέψω τις σημειωσεις ολων αυτών των ετων σ´ ένα η και περισσότερα βιβλία. Για να ακουσθει και η αλλη πλευρά για μια περιοδο που ακόμη και σήμερα καποιοι εξακολουθούν να κακολογούν και να συκοφαντούν με ασύστολα ψεύδη. Μόνο που κάποιοι και ξέρουν και θυμούνται. Και γνωρίζουν και καταστάσεις και πρόσωπα”.
