Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όσα αποκαλύφθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα από τους Financial
Times και τον Αμερικανό πρώην υπουργό Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, δεν
αποδεικνύουν μόνο σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις (τον Νοέμβριο του 2011,
όταν ο Γ. Παπανδρέου, αφού είχε υπογράψει τη συμφωνία της 26ης – 27ης
Οκτωβρίου, μετά τις ακυρώσεις των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου και
μετά από ολονυκτία στο υπουργικό συμβούλιο, ανακοίνωσε την απόφασή του
για διεξαγωγή δημοψηφίσματος και τον Ιούνιο του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ
διεκδικούσε την πρωτιά στις εκλογές, οπότε και με απόλυτη μυστικότητα
σχεδιάστηκε το περίφημο «Σχέδιο Ζ»), ότι η χώρα βρέθηκε μια ανάσα πριν
από την απόλυτη καταστροφή.Αυτό ήταν βέβαιο, αφού οι εταίροι δεν θα μπορούσαν με κανέναν τρόπο να δεχθούν αθέτηση συμφωνίας που μόλις είχε υπογραφεί, αλλά ούτε και να ακυρωθούν όλες οι προσπάθειες που (συνοδευόμενες από την γνωστή χρηματοδότηση) είχαν καταβληθεί, όπως έκτοτε απειλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ – και συνεχίζει να κάνει.
Αρκεί άλλωστε να ρίξει κανείς μια ματιά σε όσα επακολούθησαν της απόφασης Παπανδρέου, τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου, για να αντιληφθεί πως οι σκληρές αντιδράσεις στις ΗΠΑ (από τον ίδιο τον Πρόεδρο Ομπάμα) και σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν ήσαν απλά λόγια του αέρα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ουδένα ελληνικό κόμμα (πλην του ΠΑΣΟΚ, όπου επίσης υπήρξαν διαφωνίες στους κόλπους του), ήθελε δημοψήφισμα με αντικείμενο το ευρώ – ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα κλαίει και οδύρεται και τότε μιλούσε για τρυκ, προκειμένου να παραταθεί ο χρόνος ζωής της τότε κυβέρνησης.
Αν ήταν έτσι, τότε και το δημοψήφισμα θα γινόταν και το ερώτημά του θα ήταν γενικόλογο (και όχι συγκεκριμένα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, όπως ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή οι δανειστές) και η τότε κυβέρνηση δεν θα χρειαζόταν να αποκεφαλίσει το σύνολο της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων (για να υποστηρίξει στις Κάννες ο Παπανδρέου ότι επρόκειτο να… κάμουν πραξικόπημα) και ο ίδιος ο Παπανδρέου δεν θα εγκατέλειπε τον πρωθυπουργικό θώκο – μικρή σημασία έχουν τώρα οι ιστορικές αναδρομές για το πώς φθάσαμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Πολύ μεγαλύτερη ανατριχίλα, όπως προκύπτει και από τις φρικιαστικές περιγραφές του περίφημου «Σχεδίου Ζ» (σφράγισμα των ΑΤΜ, συνοριακοί έλεγχοι για παρεμπόδιση φυγής κεφαλαίων, κυκλοφορία ειδικών χρεωστικών σημειωμάτων ως προσωρινό νόμισμα), προκαλεί το γεγονός ότι τουλάχιστον δύο φορές περάσαμε ξυστά από τον όλεθρο, αλλά σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει πως όλα αυτά ήσαν μια… μπλόφα – οπότε αξίζει να μπλοφάρουμε κι’ εμείς για να δούμε τι θα μας συμβεί!
Φυσικά, όλα τα στραβά καρβέλια τα κάνει η νύφη και ο κ. Τζίπρας και το κόμμα του, προκειμένου να επιτεθούν στην ΕΕ και στην ηγεσία του, ανακάλυψαν τον εχθρό στο πρόσωπο του Μπαρόζο και «κατήγγειλαν» μυστικές συνεννοήσεις του προέδρου της Κομισιόν με Σαμαρά και Βενιζέλο.
Δηλαδή, γινόταν ο κακός χαμός, ο κ. Παπανδρέου μόλις είχε αθετήσει την προ ολίγων ημερών υπογραφή του και ο Μπαρόζο δεν θα σήκωνε το τηλέφωνο να βρει συνομιλητές που θα συνέβαλαν στην αποφυγή της καταστροφής, αλλά θα καθόταν να κοιτάει!
Οπότε, δαιμονοποιείται ο Μπαρόζο και θεοποιείται ο Αμερικανός πρώην υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, στον οποίο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματούν να κάνουν θετικές αναφορές, αποδεχόμενοι ότι… αντιστάθηκε στον Σόιμπλε – αν και ο τελευταίος ξεκαθάρισε αμέσως πως ουδέποτε τάχθηκε υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά προσπάθησε για τη συνοχή της ευρωζώνης.
Και το καταπληκτικότερο: Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σήμερα ως ο μέγας υπερασπιστής του Παπανδρέου – δεν φτάνει που πήρε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, θέλει και τον πρώην πρόεδρό του – και μιλά για «παρασκήνιο συνωμοσίας στη Σύνοδο Κορυφής των Καννών» και για «βρώμικα παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού» (δηλαδή του… Παπανδρέου).
Αποδέχεται δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και υιοθετεί πλήρως τα επιχειρήματα Παπανδρέου, ο οποίος δεν έχει σταματήσει να μιλά για συνωμοσία εις βάρος του και για ανατροπή του – ενώ ο ίδιος ήθελε να ανατρέψει τις αποφάσεις του Οκτωβρίου 2011, προκαλώντας την οργή των εταίρων, για να θυμηθούμε και τις αποκαλύψεις Σαρκοζί για τις «ημέρες Καννών».
Τελικά, οι μόνοι σ’ αυτή τη χώρα που συμφώνησαν πως υπήρξε σχέδιο συνωμοσίας κατά του κ. Παπανδρέου, είναι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου και ο διάδοχός του κ. Τσίπρας.
Ο μεν κ. Παπανδρέου εξέλαβε τις αποκαλύψεις ως επιβεβαίωσή του, ο δε κ. Τσίπρας υποστηρίζει πως η «συνωμοσία» και η έξοδος του κ. Παπανδρέου, έγιναν με στόχο να αποφευχθούν οι εκλογές και να μετατραπεί η χώρα σε μια «οιονεί αποικία χρέους»!
Δηλαδή, ο Παπανδρέου (που οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια και το ΔΝΤ), κατά τον ΣΥΡΙΖΑ αγωνιζόταν για να μην γίνει η χώρα αποικία χρέους!
Υπάρχει και καλύτερο:
Ο κ. Γκάιτνερ, στο βιβλίο του Stress Test («Έλεγχος αντοχής»), υποστηρίζει πως το φθινόπωρο του 2011, υψηλόβαθμοι ιθύνοντες της ΕΕ είχαν ζητήσει από τις ΗΠΑ να στηρίξουν συγκεκριμένο σχέδιο για να πειστεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να παραιτηθεί από πρωθυπουργός».
Θύμα δηλαδή και ο Μπερλουσκόνι, όπως και ο Παπανδρέου, των ευρωπαϊκών συνωμοσιών, του «ευρωπαλατιού» κατά Τσίπρα!
Ως γνωστόν, βέβαια, ο Καβαλιέρε παραιτήθηκε από πρωθυπουργός την ίδια περίοδο με τον κ. Παπανδρέου, συγκεκριμένα στις 12 Νοεμβρίου 2011.
Και στη στιγμή της παραίτησής του, η Ιταλία ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει, με τα σπρεντ να έχουν φτάσει στο επίπεδο-ρεκόρ των 470 μονάδων βάσης.
Αλλά προφανώς, δεν έφταιγε αυτό, αλλά επειδή κάποιοι συνωμοτούσαν κατά του Μπερλουσκόνι.
Οπότε και αυτός έσπευσε (στις 14 Μαΐου) να… αυτοαγιοποιηθεί, δηλώνοντας ότι… τον ανέτρεψαν επειδή στάθηκε εμπόδιο στην πολιτική της Γερμανίας – η οποία στις Κάννες πιέστηκε αφόρητα από τον Ομπάμα, με αποτέλεσμα η Μέρκελ να αναλυθεί σε λυγμούς!
Παρ’ όλα αυτά, και ο Μπερλουσκόνι τάχθηκε κατά της Ευρώπης και υπέρ των ΗΠΑ, λέγοντας ότι στις Κάννες «ο Ομπάμα φέρθηκε καλά» και πως Μέρκελ και Σαρκοζί τον πίεζαν προκειμένου να δεχθεί την οικονομική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, πλην όμως εκείνος αρνήθηκε «για να μην μετατραπεί και η Ιταλία σε αποικία, όπως συνέβη στην Ελλάδα, με την Τρόικα».
Την ίδια μέρα, η ιταλική προεδρία εξέδωσε ανακοίνωση, ξεκαθαρίζοντας πως η παραίτηση Μπερλουσκόνι ήταν «μια οικειοθελής και ελεύθερη ενέργεια» και συνδέεται «μόνον με ιταλικές πολιτικές και κοινοβουλευτικές εξελίξεις».
Με λίγα λόγια, Παπανδρέου και Μπερλουσκόνι υπήρξαν θύματα ευρωπαϊκής συνωμοσίας που οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να σώσουν και βρήκαν σήμερα τους υποστηρικτές τους στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ!
Στο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων προέδρων της Κομισιόν, στις 15 Μαΐου, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε να υπερασπίζεται και τους δύο.
Και απευθυνόμενος στους κυρίους Γιούνκερ και Σουλτς, τους… ρώτησε με ποιο δικαίωμα η ΕΕ συζητούσε παρασκηνιακά για την αντικατάσταση δύο πρωθυπουργών (Γ. Παπανδρέου και Σ. Μπερλουσκόνι) για να τοποθετηθούν τεχνοκράτες!
Άντε, με το καλό και υποστηρικτής των μπούνγκα-μπούνγκα πάρτι!
elzoni.gr
