Το
συγκριτικό πλεονέκτημα του Ευάγγελου Βενιζέλου έναντι των αντιπάλων
του, σε όλο το εύρος μιας μακράς πολιτικής διαδρομής που ξεκίνησε από τη
θέση του… νομικού συμβούλου του Ανδρέα Παπανδρέου στη δίκη για το
σκάνδαλο Κοσκωτά, και οδήγησε μέχρι την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και την
αντιπροεδρία κυβερνήσεων συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, υπήρξε η
φυσική ευφυία του.
Πολιτικός με προχωρημένη κατάρτιση, γνώση και καλλιέργεια, υπέπεσε πολλές φορές, με πλέον χαρακτηριστική τη μάχη του 2007 για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στο αυτογκόλ ενός αυτοκαταστροφικού αυτοπροσδιορισμού, ξένου προς τη γνώμη που είχε η κοινωνία για τον ίδιο, σε κάθε αντίστοιχη συγκυρία.
Το λάθος επαναλαμβάνεται και σήμερα, με την τακτική που έχει επιλέξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος για την αντιμετώπιση του Γιώργου Παπανδρέου, με φόντο τη διαφαινομένη αρνητική επίδοση της “Ελιάς” στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο.
Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φτάνει ακόμη και στα όρια της ειρωνείας, ή της υποτίμησης του Γιώργου Παπανδρέου. Παραβλέποντας δυο παραμέτρους εξαιρετικά κρίσιμες για την ορθή ανάγνωση των πολιτικών εξελίξεων.
Η πρώτη αφορά τον ίδιο τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και εδράζεται στη δική του “χαμηλή πτήση” σε επίπεδο δημοφιλίας και αποδοχής, στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Το απόθεμα εμπιστοσύνης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχει προ πολλού εξαντληθεί, η κοινωνία λοιπόν δεν τον προσεγγίζει εξαρχής με θετική προδιάθεση.
Η δεύτερη αφορά τη δυναμική που διατηρεί το “οικόσημο” των Παπανδρέου στον χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς. Σε μια εποχή όπου το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να έχει καταντήσει “μικρό” κόμμα, σε επίπεδο εκλογικών ποσοστών, κανείς δεν μπορεί να υποτιμά τη δυνατότητα του Γιώργου Παπανδρέου να κινητοποιήσει μικροπυρήνες, που θα του έφταναν για την υλοποίηση των σχεδίων του.
Προφανώς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει δίκιο, όταν επικαλείται την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα, και μετά τις διπλές εκλογές του Μαϊου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μόνο που παραγνωρίζει το γεγονός ότι πυλώνας σταθερότητας είναι το ΠΑΣΟΚ. Με την όποια ηγεσία του. Όχι ο ίδιος.
ysterografa.gr
Πολιτικός με προχωρημένη κατάρτιση, γνώση και καλλιέργεια, υπέπεσε πολλές φορές, με πλέον χαρακτηριστική τη μάχη του 2007 για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στο αυτογκόλ ενός αυτοκαταστροφικού αυτοπροσδιορισμού, ξένου προς τη γνώμη που είχε η κοινωνία για τον ίδιο, σε κάθε αντίστοιχη συγκυρία.
Το λάθος επαναλαμβάνεται και σήμερα, με την τακτική που έχει επιλέξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος για την αντιμετώπιση του Γιώργου Παπανδρέου, με φόντο τη διαφαινομένη αρνητική επίδοση της “Ελιάς” στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο.
Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φτάνει ακόμη και στα όρια της ειρωνείας, ή της υποτίμησης του Γιώργου Παπανδρέου. Παραβλέποντας δυο παραμέτρους εξαιρετικά κρίσιμες για την ορθή ανάγνωση των πολιτικών εξελίξεων.
Η πρώτη αφορά τον ίδιο τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και εδράζεται στη δική του “χαμηλή πτήση” σε επίπεδο δημοφιλίας και αποδοχής, στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Το απόθεμα εμπιστοσύνης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχει προ πολλού εξαντληθεί, η κοινωνία λοιπόν δεν τον προσεγγίζει εξαρχής με θετική προδιάθεση.
Η δεύτερη αφορά τη δυναμική που διατηρεί το “οικόσημο” των Παπανδρέου στον χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς. Σε μια εποχή όπου το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να έχει καταντήσει “μικρό” κόμμα, σε επίπεδο εκλογικών ποσοστών, κανείς δεν μπορεί να υποτιμά τη δυνατότητα του Γιώργου Παπανδρέου να κινητοποιήσει μικροπυρήνες, που θα του έφταναν για την υλοποίηση των σχεδίων του.
Προφανώς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει δίκιο, όταν επικαλείται την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα, και μετά τις διπλές εκλογές του Μαϊου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μόνο που παραγνωρίζει το γεγονός ότι πυλώνας σταθερότητας είναι το ΠΑΣΟΚ. Με την όποια ηγεσία του. Όχι ο ίδιος.
ysterografa.gr
