H εκδήλωση για τον απολογισμό του Πέτρος Τατούλη ήταν μια καλή ευκαιρία όχι μόνο να ακούσουμε για τα πεπραγμένα του αλλά για να έχουμε και μια εικόνα σχετικά με την "ανθρωπογεωγραφία" της εκδήλωσης.
Στην εκδήλωση λοιπόν, επιβεβαιώθηκε ότι ο ίδιος έχει κάνει κατάληψη για τα καλά στο "μεσαίο χώρο" στην Πελοπόννησο και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τις αδυναμίες των "φυλών" του χώρου έχει καταφέρει να τον αναδείξει σε προνομιακό συνομιλητή τους .
Ο περίφημος "μεσαίος χώρος" που παρήγαγε κυβερνήσεις και κυβερνήσεις, βρέθηκε προσφάτως σε δύσκολη θέση αφού τα "άκρα" είχαν κυριαρχήσει. Φαίνεται όμως ότι ο "μεσαίος χώρος" επιστρέφει. Όχι μόνο στην Πελοπόννησο.
Η εξήγηση πιστεύουμε είναι ότι ο κόσμος άρχισε να κουράζεται περισσότερο παρά να φοβάται τη "βία από όπου και αν προέρχεται". Κουράστηκε με τα "παιχνίδια των άκρων". Αναζητά ασφάλεια, αλλά όχι μέσω της βίας. Κουράστηκε και με τα "παιχνίδια των άκρων" του "μεσαίου χώρου" με τα "άκρα".
Ο Τατούλης λοιπόν έχει καταφέρει να προβλέψει τις καταστάσεις αυτές σε ανύποπτο χρόνο και να εμφανίζεται αυτή τη στιγμή ως ο "εγγυητής" του χώρου στην Πελοπόννησο.
Αυτό του δίνει την ευχέρεια να διαπραγματεύεται με τρόπο που να καταφέρνει να διατηρεί ένα δικό του χαρακτήρα στην πολιτική και να μην γίνεται "πιόνι".
Ένα άλλο σημείο που του προσφέρει ένα πλεονέκτημα είναι ότι καταφέρνει να εκμεταλευτεί στο ακέραιο τις αδυναμίες των αντιπάλων του, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Ο τρόπος μάλιστα που κατάφερε να "προσαρτήσει" την αντιπολίτευση (με εξαίρεση την Αριστερά) αλλά και να διατηρήσει ακέραιο (τουλάχιστον δημοσίως) το συνδυασμό του για 3 χρόνια και 2 μήνες είναι ενδεικτικός.
Αυτό ίσως έχει να κάνει και με τον τρόπο που διαχειρίζεται τις σχέσεις του (σε ψυχολογικό επίπεδο) με υποστηρικτές και αντιπάλους, αφού πολλά φαίνεται να εξαρτώνται από την κατανόηση της ψυχολογίας και των αναγκών του "όποιου άλλου".
Τόσο σε πολιτικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο "έσυρε" μέχρι τέλους τους "4" διαφωνούντες αναγκάζοντάς τους σε στρατηγικό λάθος αφού έχασαν πολύτιμο χρόνο για την οργάνωσή τους
Οι δημοσκοπήσεις τον θέλουν και πάλι φαβορί όπως το 2010 και αυτό όπως σημειώσαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση έχει να κάνει τόσο με τον κατακερματισμό των υπολοίπων όσο και με τις διαφορετικές αφετηρίες και στοχεύσεις όλων αυτών που δεν μπορούν να γίνουν "ένα".
Η κυριότερη διαφορά του δε, με την περίπτωση του Γ. Δέδε που επιχειρεί και αυτός να πετύχει κάτι παρόμοιο (δηλ. ένα ψηφοδέλτιο συναίνεσης) και που η προσπάθεια του ακόμη και εάν διαφωνεί κάποιος μ' αυτήν είναι αξιοσημείωτη (εφόσον φτάσει μέχρι τέλους) είναι μία και λέγεται: πολτικό "εκτόπισμα".
Αυτό τελικά φαίνεται να είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της υποψηφιότητάς του σε σχέση με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους τόσο στις προηγούμενες όσο και σε αυτές τις εκλογές. Με αυτό θα πορευθεί και πάλι. Και αν μας επιτραπεί μία ποδοσφαιρική έκφραση, στην περίπτωση του Τατούλη "ομάδα που κερδίζει .. αλλάζει", όταν ο προπονητής έχει αυτοπεποίθηση.
isthmos.gr
