Μεγάλη Πέμπτη σήμερα… η μέρα που σταυρώθηκε ο Θεός. Η μέρα που έγινε νύχτα. Που οι άνθρωποι φέρθηκαν αχάριστα στο Σωτήρα και Λυτρωτή τους. Που ενώ αυτοί του συμπεριφέρονταν όμοια με έναν ληστή αυτός παρακαλούσε για τη συγχώρεσή τους. Αλήθεια, ποιός να μείνει ανέκφραστος σε μια τέτοια εικόνα. Πώς να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου μόνο και μόνο στη σκέψη. Καταδικάστηκε «αν’ ευ λόγου και αιτίας» με την πιο βάναυση απόφαση. Επειδή ξεστόμισε την αλήθεια. Επειδή γιάτρεψε ψυχές και σώματα. Επειδή κατέκρινε τον εγωισμό και την αλαζονεία.
Μεγάλη Πέμπτη. Βήμα βήμα η πορεία του Χριστού προς το Γολγοθά. Η παραμονή του στον Σταυρό. Η παράδοση του θείου πνεύματος στον Πατέρα.
Μεγάλη Πέμπτη. Η ημέρα που καθαγιάζεται ο ξύλινος σταυρός. Το Τίμιο Ξύλο. Το σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Η χαρά και η περηφάνια των χριστιανών. Ο τρόμος του διαβόλου. Δείτε πόσο, αληθινά, μεγαλειώδης είναι η θρησκεία μας. Ακόμα και το μέσο το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη θυσία του Κυρίου μας, ο Θεός το καθαγιάσε. Το μετέτρεψε σε σημείο αναφοράς. Σε όπλο των πιστών στην αιώνια μάχη με το κακό.
Μετά την ανάγνωση των 12 ευαγγελίων και την ολοκλήρωση της θείας ακολουθίας, στις εκκλησίες μας, η προετοιμασία του επιταφίου. Όποιος έχει σαν εμπειρία την ολονύκτια τελετουργία γνωρίζει για την ιερότητα των στιγμών. Τη συγκίνηση και την κατάνυξη. Εμπειρία ζωής που είχα την τύχη να ζήσω. Δυστυχώς η οικογένεια έχει άλλες υποχρεώσεις. Δικαιολογία, θα μου πείτε; Δυστυχώς, πραγματικότητα. Πόσο θα ήθελα να μυρίσω τις βιολέτες και να τις περάσω σε κλωστές. Να γεμίσω με γαρύφαλλα κάθε τρυπίτσα του ξυλόγλυπτου επιτάφιου. Να τοποθετήσω τις κάλιες στις τέσσερις γωνίες. Να σχηματίσω με λουλούδια το σταυρό στην τρούλινη κορυφή. Στις μέρες μας, εδώ στην πόλη, όλο και κάποιο ανθοπωλείο αναλαμβάνει να στολίσει επαγγελματικά τον επιτάφιο, χρησιμοποιώντας διάφορα άνθη. Εγώ όμως αναπολώ εκείνα, τα εφηβικά μου χρόνια, που κορίτσια και αγόρια, ανάμεσα σε ψαλμωδίες, βάζαμε όλοι ένα χεράκι και φτιάχναμε τον δικό μας επιτάφιο. Τον πιο ωραίο απ’ όλους!
Χριστέ μου σ’ ευχαριστούμε, από καρδιάς, για τη θυσία που έκανες για εμάς. Με δάκρυα στα μάτια σου ζητούμε να μας συγχωρέσεις. Μη μας εγκαταλείπεις, ειδικά τώρα, τις δύσκολες ώρες. Γνωρίζουμε πως αγαπάς την Ελλάδα και θα είσαι πάντα δίπλα μας. Φώτισέ μας να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να πλησιάσουμε κοντά σου και πάλι. Αναμένοντας την θαυμαστή σου Ανάσταση, δέξου τις δεήσεις μας και χάρισέ μας τη δική μας, πνευματική, Ανάσταση!
