Twitter@EmOikonomidis
Η Ελλάδα που οδηγήθηκε απρόσμενα και βιαίως στην εθνική κρίση των τελευταίων τεσσάρων ετών, ήταν μεταξύ άλλων και πρωτίστως η Ελλάδα που ζούσε με… μύθους.
Καλύτερα, η Ελλάδα στην οποία ο καθένας, κυρίως σε επίπεδο δημοσίου βίου, διαμόρφωνε έναν προσωπικό “μύθο”, τον ζούσε ο ίδιος και τον επέβαλε ως αποδεκτό εθνικό αφήγημα. Εκείνη την περίοδο άλλωστε, δεν υπήρχε η αφιλτράριστη δεξαμενή παρέμβασης των social media, η “επανάσταση” των οποίων εξελίσσεται στο πλέον αισιόδοξο απόνερο της περιόδου εθνικής μελαγχολίας που διάγει η χώρα.
Ποιός θα ξεχάσει την “ισχυρή Ελλάδα” του Κώστα Σημίτη; Τις στρατιές προβεβλημένων και “δημοφιλών” πολιτικών και λοιπών προσώπων του δημοσίου βίου, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μετριότητες τις οποίες η χώρα πλήρωσε ακριβά; Όλους εκείνους που μετέτρεψαν σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση τη διαχείριση της εξουσίας, αλλά και το πως αντιλαμβάνονταν τη θέση ευθύνης που κατά καιρούς κατείχαν;
Αυτή η Ελλάδα, δυστυχώς είναι ακόμη μαζί μας. Και το απέδειξε ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, επί δεκαετία Συνήγορος του Πολίτη με τα αυταπόδεικτα πενιχρά αποτελέσματα έργου, ο οποίος διεκδικεί να συνεχίσει να προϊσταται για άλλα πέντε χρόνια, της πιο “διάσημης” πρωτεύουσας της Ευρώπης. Της Αθήνας με το ισχυρότερο brand name, που ακόμη και σε μια Ελλάδα χαμηλής πτήσης εξακολουθεί να συγκινεί την ιστορική μνήμη.
Μιλώντας στην εκπομπή “Mega Σαββατοκύριακο”, με τον Μανώλη Αναγνωστάκη και τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο, ο Γιώργος Καμίνης απέδειξε πόσο άλλαξε αυτά τα τέσσερα χρόνια. Πόσο “πολιτικός” έγινε. Εκπέμποντας προχωρημένη βεβαιότητα για την επανεκλογή του, περίπου προκαθορίζοντας τη στάση που θα κρατήσουν οι πολίτες της Αθήνας.
Η επιτομή της “μεγάλης παρεξήγησης” με την περίπτωση Καμίνη ωστόσο, ήταν η αποστροφή περί “απογείωσης” της Αθήνας, επί ημερών του. Τα “ροζ συννεφάκια” στα οποία είχαμε μάθει να σεργιανίζουμε, προτού μας προσγειώσει απότομα η κρίση…
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε… Η συνέχεια, στην κάλπη.
ysterografa,gr
Η Ελλάδα που οδηγήθηκε απρόσμενα και βιαίως στην εθνική κρίση των τελευταίων τεσσάρων ετών, ήταν μεταξύ άλλων και πρωτίστως η Ελλάδα που ζούσε με… μύθους.
Καλύτερα, η Ελλάδα στην οποία ο καθένας, κυρίως σε επίπεδο δημοσίου βίου, διαμόρφωνε έναν προσωπικό “μύθο”, τον ζούσε ο ίδιος και τον επέβαλε ως αποδεκτό εθνικό αφήγημα. Εκείνη την περίοδο άλλωστε, δεν υπήρχε η αφιλτράριστη δεξαμενή παρέμβασης των social media, η “επανάσταση” των οποίων εξελίσσεται στο πλέον αισιόδοξο απόνερο της περιόδου εθνικής μελαγχολίας που διάγει η χώρα.
Ποιός θα ξεχάσει την “ισχυρή Ελλάδα” του Κώστα Σημίτη; Τις στρατιές προβεβλημένων και “δημοφιλών” πολιτικών και λοιπών προσώπων του δημοσίου βίου, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μετριότητες τις οποίες η χώρα πλήρωσε ακριβά; Όλους εκείνους που μετέτρεψαν σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση τη διαχείριση της εξουσίας, αλλά και το πως αντιλαμβάνονταν τη θέση ευθύνης που κατά καιρούς κατείχαν;
Αυτή η Ελλάδα, δυστυχώς είναι ακόμη μαζί μας. Και το απέδειξε ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, επί δεκαετία Συνήγορος του Πολίτη με τα αυταπόδεικτα πενιχρά αποτελέσματα έργου, ο οποίος διεκδικεί να συνεχίσει να προϊσταται για άλλα πέντε χρόνια, της πιο “διάσημης” πρωτεύουσας της Ευρώπης. Της Αθήνας με το ισχυρότερο brand name, που ακόμη και σε μια Ελλάδα χαμηλής πτήσης εξακολουθεί να συγκινεί την ιστορική μνήμη.
Μιλώντας στην εκπομπή “Mega Σαββατοκύριακο”, με τον Μανώλη Αναγνωστάκη και τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο, ο Γιώργος Καμίνης απέδειξε πόσο άλλαξε αυτά τα τέσσερα χρόνια. Πόσο “πολιτικός” έγινε. Εκπέμποντας προχωρημένη βεβαιότητα για την επανεκλογή του, περίπου προκαθορίζοντας τη στάση που θα κρατήσουν οι πολίτες της Αθήνας.
Η επιτομή της “μεγάλης παρεξήγησης” με την περίπτωση Καμίνη ωστόσο, ήταν η αποστροφή περί “απογείωσης” της Αθήνας, επί ημερών του. Τα “ροζ συννεφάκια” στα οποία είχαμε μάθει να σεργιανίζουμε, προτού μας προσγειώσει απότομα η κρίση…
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε… Η συνέχεια, στην κάλπη.
ysterografa,gr
