Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή όπου κυριαρχεί η πολύ φορτισμένη και τεταμένη πολιτική ατμόσφαιρα. Ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης δεν θα έπρεπε να είμαστε διχασμένοι αλλά ενωμένοι.
Η πόλωση τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο είναι πρωτόγνωρη, ειδικά για την γενιά μου.
Υπάρχουν πολιτικά κόμματα τα οποία αμφισβητούν την δημοκρατία και η ιδεολογία τους βασίζεται στον ρατσισμό, τη βία ακόμη και την αναρχία.
Η δική μου γενιά είναι η πρώτη γενιά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου οι προηγούμενες γενιές μας παραδίδουν μία χειρότερη κατάσταση από αυτή που παρέλαβαν οι ίδιοι.
Όμως, η δική μου γενιά είναι και τυχερή.
Σε αντίθεση με τους γονείς μας και τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας εμείς δεν έχουμε βιώσει ούτε παγκόσμιο πόλεμο, ούτε ναζισμό, ούτε δικτατορία.
Δυστυχώς όμως ενώ τα βιώματα των προηγούμενων γενεών είναι ακόμη νωπά, δεν έχουμε μάθει να εκτιμάμε κάποια πράγματα.
Ειδικά η δική μου γενιά που δεν τα έχει ζήσει όλα αυτά πρέπει να σκεφτεί δύο και τρεις φορές για την πολιτική κατάσταση σήμερα.
Καλώς ή κακώς, η δική μου γενιά θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα, τα οποία όμως, μόνο δεδομένα δεν είναι.
Πιο συγκεκριμένα, η δική μου γενιά θεωρεί δεδομένη:
· Την ειρήνη
· Την δημοκρατία
· Την ελευθερία λόγου
· Μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούσαμε δεδομένη και την διαρκή και χωρίς κόστος οικονομική ανάπτυξη.
Αυτό το οποίο πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε είναι πως στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οι γονείς μας και οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας πολέμησαν με κόστος ακόμη και τις ζωές τους ώστε να μπορέσουν να έχουν ειρήνη, δημοκρατία και ελευθερία του λόγου.
Εμείς δεν τα έχουμε εκτιμήσει αυτά διότι πολύ απλά δεν έχουμε ζήσει ούτε πόλεμο ούτε, ούτε ναζισμό, ούτε δικτατορία.
Ακριβώς επειδή, η δική μου γενιά είναι αυτή που θα κληθεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα δικά μας λάθη αλλά και τα λάθη των προηγούμενων γενεών για αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε και εφευρετικοί και αποτελεσματικοί. Πρέπει όμως πρωτίστως να είμαστε ρεαλιστές και όχι λαϊκιστές.
Σαφώς και η πολιτική –τόσο με “η” όσο και με “οι” έχουν απογοητεύσει τους πολίτες. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο.
Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε από εδώ και στο εξής να ξεπεράσουμε την πολιτική κουλτούρα των λόγων που προσπαθούν να χαϊδέψουν τα αυτιά των πολιτών με μεγάλες υποσχέσεις όπως:
· Θα επαναφέρουμε τους μισθούς και τις συντάξεις στα προ-κρίσης επίπεδα
· Θα επανακρατικοποιήσουμε τις ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιούνται
· Θα επαναπροσλάβουμε όσους απολυθούν
· Θα αυξήσουμε τις δαπάνες του κράτους στην υγεία, την παιδεία, στις μεταφορές, στην άμυνα, στον πολιτισμό και γενικότερα παντού.
Και όλα αυτά σκίζοντας φυσικά το μνημόνιο.
Αναμφισβήτητα αν είχαμε την δυνατότητα και τα χρήματα για να κάνουμε όλα τα παραπάνω τότε είμαι σίγουρος ότι για τα περισσότερα θα υπήρχε συμφωνία σε όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου.
Το ζήτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε;
Ο προϋπολογισμός του 2014 βασίζεται σε μία αρχή, που κατά τη δική μου άποψη πρέπει να είναι απαράβατη. Ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητες μας και με όσα παράγουμε. Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να ζούμε πέρα από τις δυνατότητες μας και συνεπώς να ζούμε εις βάρος των επόμενων γενεών.
Για πρώτη φορά το 2013 είχαμε:
· Πρωτογενές πλεόνασμα. Δηλαδή δεν ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε.
· Πλεόνασμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Δηλαδή τα έσοδα από τα κεφάλαια που ήρθαν από το εξωτερικό ήταν περισσότερα από τα έξοδα από τα κεφάλαια που έφυγαν για το εξωτερικό.
· Βελτιώσαμε το επιχειρηματικό περιβάλλον αισθητά, σύμφωνα με πολλές παγκόσμιες εκθέσεις, όπως αυτή της Παγκόσμιας Τράπεζας.
· Πολύ σημαντική αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, χάρη στις διαρκείς μεταρρυθμίσεις. Ο ΟΟΣΑ υπογραμμίζει πως η Ελλάδα ήταν η χώρα με τον μεγαλύτερο ρυθμό πρόωθησης μεταρρυθμίσεων.
· Σημαντική εισροή κονδυλίων ΕΣΠΑ: 14 δισ. ευρώ, 67% απορροφητικότητα των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων, πάνω από Μ.Ο. ΕΕ-27
Βέβαια, αυτά δεν αρκούν. Την ίδια στιγμή η φοροδοτική δυνατότητα του Έλληνα έχει εξαντληθεί.
Όμως είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε στην:
· Επιτάχυνση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών στο δημόσιο τομέα, ώστε να υπάρχει εύρυθμη λειτουργία στη δημόσια διοίκηση
· αποκρατικοποιήσεις και επιτάχυνση του προγράμματος αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το 2014 είναι η πρώτη χρονιά όπου θα έχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά από 6 χρόνια. Και μάλιστα είναι ανάπτυξη που στηρίζεται σε στέρεες βάσεις και όχι σε πύλινα πόδια και σε δανεικά.
Επιτέλους πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε και από το πολιτικό σύστημα;
Θέλουμε πράγματι να αλλάξουμε την Ελλάδα και να φτιάξουμε μία οικονομία που θα στηρίζεται στα δικά της πόδια και θα παράγει πλεονάσματα;
Ή μήπως θέλουμε να συνεχίσουμε να ακούμε πολιτικές προτάσεις οι οποίες δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα αλλά στην παλαιοκομματική επιδίωξη του χαιδέματος των αυτιών των πολιτών.
Η άποψη μου είναι πως πρέπει όλοι μας να ξεφύγουμε από τις συνήθειες του παρελθόντος όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν διότι τότε θα χάσουμε και το μέλλον.
Υποχρέωση μας, και ειδικότερα της δικής μου γενιάς είναι να διδαχθούμε από τα λάθη των προηγούμενων ώστε να μη τα επαναλάβουμε.
Θα το καταφέρουμε; Θεωρώ πως ναι αρκεί να καταλάβουμε όλοι οι Έλληνες ότι δεν χωριζόμαστε σε Νεοδημοκράτες, Συριζαίους, Πασοκτζήδες, Χρυσαυγίτες, Κομμουνιστές και αλλά.
Είμαστε όλοι Έλληνες και αυτά τα οποία μας ενώνουν είναι σίγουρα πολλά περισσότερα από αυτά τα οποία μας χωρίζουν. Όσο συντομότερα το καταλάβουμε και ομονοήσουμε, τόσο γρηγορότερα θα ανασάνουμε.
Πολιτικές διαφωνίες σαφέστατα έχουμε αλλά οφείλουμε όλα τα πολιτικά κόμματα να προσπαθούμε να δημιουργούμε προϋποθέσεις συνεργασίας και συνέναισης. Οι πολιτικές διαφορές δεν πρέπει να καλλιεργούν τον εθνικό διχασμό.
Υπερψηφίζω τον προϋπολογισμό διότι θεωρώ πως έχει φτάσει η στιγμή που πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να ζούμε με αυτά τα οποία παράγουμε, και ο προϋπολογισμός αυτός βασίζεται σε αυτή την αρχή.
Ευχαριστώ πολύ.
