Twitter@EmOikonomidis
Στην εποχή του διαδικτύου και της απόλυτης ηγεμονίας των social media, ούτε… πραξικόπημα δεν μπορεί να κάνει κάποιος. Η “είδηση” περί της ενδεχόμενης συνωμοσίας κατά του πολιτεύματος, η δραματοποίηση της διαχείρισης λόγω της βραδινής σύσκεψης στον Οίκο της Θέμιδος, και η ζώσα πραγματικότητα την οποία βιώνουν όσοι βρίσκουν ερέθισμα και κίνητρο για να καταθέσουν μια άποψη, ιδέα ή απορία, μέσω του Twitter, οδήγησε το πιο παρεμβατικό και προχωρημένα εγκεφαλικό social media της εποχής μας, να συνθέσει… αριστουργήματα.
Ήταν τέτοια η ευρηματικότητα των σχολίων για το #praksikopima_28Sep, που ακόμη και όσοι δυσκολεύονται ακόμη να κατανοήσουν τη δύναμη του Μέσου, επομένως και τη χρησιμότητά του για την αδιαμεσολάβητη επαφή της κοινωνίας με όσους έχουν… δικαίωμα υπογραφής για το μέλλον της, θα πρέπει να κοντοστάθηκαν. Για να παρακολουθήσουν το “φαινόμενο”, ίσως και να πάρουν ιδέες, για το πως μπορεί να ξαναγραφτεί το σενάριο του εθνικού μέλλοντος.
Μια καινούρια “εθνική ατζέντα”. Που θα είναι αυτοτροφοδοτούμενη από τη ζώσα εμπειρία των πιο ενεργών κυττάρων της κοινωνίας. Ανθρώπων που παρά την κρίση, την εθνική μελαγχολία και την ηχηρή απογοήτευση από ένα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων, της συγκυρίας και της ιστορικότητας των στιγμών, “είναι εκεί”. Και περιμένουν να ξανασηκώσουν ψηλά την Ελλάδα. Χωρίς τα συνήθη βαρίδια του παρελθόντος.
υστερογραφα
Στην εποχή του διαδικτύου και της απόλυτης ηγεμονίας των social media, ούτε… πραξικόπημα δεν μπορεί να κάνει κάποιος. Η “είδηση” περί της ενδεχόμενης συνωμοσίας κατά του πολιτεύματος, η δραματοποίηση της διαχείρισης λόγω της βραδινής σύσκεψης στον Οίκο της Θέμιδος, και η ζώσα πραγματικότητα την οποία βιώνουν όσοι βρίσκουν ερέθισμα και κίνητρο για να καταθέσουν μια άποψη, ιδέα ή απορία, μέσω του Twitter, οδήγησε το πιο παρεμβατικό και προχωρημένα εγκεφαλικό social media της εποχής μας, να συνθέσει… αριστουργήματα.
Ήταν τέτοια η ευρηματικότητα των σχολίων για το #praksikopima_28Sep, που ακόμη και όσοι δυσκολεύονται ακόμη να κατανοήσουν τη δύναμη του Μέσου, επομένως και τη χρησιμότητά του για την αδιαμεσολάβητη επαφή της κοινωνίας με όσους έχουν… δικαίωμα υπογραφής για το μέλλον της, θα πρέπει να κοντοστάθηκαν. Για να παρακολουθήσουν το “φαινόμενο”, ίσως και να πάρουν ιδέες, για το πως μπορεί να ξαναγραφτεί το σενάριο του εθνικού μέλλοντος.
Μια καινούρια “εθνική ατζέντα”. Που θα είναι αυτοτροφοδοτούμενη από τη ζώσα εμπειρία των πιο ενεργών κυττάρων της κοινωνίας. Ανθρώπων που παρά την κρίση, την εθνική μελαγχολία και την ηχηρή απογοήτευση από ένα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων, της συγκυρίας και της ιστορικότητας των στιγμών, “είναι εκεί”. Και περιμένουν να ξανασηκώσουν ψηλά την Ελλάδα. Χωρίς τα συνήθη βαρίδια του παρελθόντος.
υστερογραφα
