Twitter @EmOikonomidis
Για να μην κατηγορούμε μονάχα την ελληνική πολιτική ζωή για… δεινοσαυρισμό, αναφορικά με την απαράδεκτη συνήθεια της προώθησης των οικογενειακών γονιδίων ως συγκριτικό στοιχείο υπεροχής, στη διαδρομή κάποιου από τη δεξαμενή της κοινωνίας των ενεργών πολιτών σε εκείνη αυτών που έχουν δικαίωμα υπογραφής για το μέλλον μας, ας κοιτάξουμε λίγο τι συμβαίνει και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Εκεί, η αέναη υπερδύναμη είχε μια ακατανίκητη έληξη για τις πολιτικές δυναστείες, με κορυφαίο παράδειγμα το “Κάμελοτ” των Κένεντι, και… ανορθογραφία την οικογένεια Μπους, αυτήν που χάρισε στον πλανήτη τον “junior” της εποχής του φόβου και των σε αναστολή ατομικών ελευθεριών.
Στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, η νεώτερη εκδοχή των Κένεντι είναι φυσικά η οικογένεια Κλίντον. Με τον Μπιλ, να αλλάζει με προχωρημένη άνεση κοστούμια, από την εποχή που ήταν Κυβερνήτης στο Άρκανσα μέχρι την οκταετή Προεδρία του στον Λευκό Οίκο, και μέχρι σήμερα ως “πατερούλης” των Δημοκρατικών που λατρεύουν να θέλουν να του μοιάσουν, φυσικά με κορυφαίο παράδειγμα τον Μπαράκ Ομπάμα.
Εκτός από τον Μπιλ Κλίντον, υπάρχει η Χίλαρι Κλίντον. Άλλοτε Πρώτη Κυρία, Γερουσιαστής, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και… αδιόρθωτα φιλόδοξη μπροστά στο ενδεχόμενο να εκλεγεί το 2016 Πρόεδρος των ΗΠΑ. Εκείνη, μια “απατημένη”, θα νιώσει τον απόλυτο προσωπικό θρίαμβο ως η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της χώρας που κάνει κουμάντο στον πλανήτη.
Υπάρχει φυσικά και η Τσέλσι. Που δεν είναι πλέον το ασχημόπαπο της πρώτης τετραετίας στη θητεία του πατέρα της, αλλά μεγάλωσε, έκανε τη δική της οικογένεια, δραστηριοποιείται επαγγελματικά, είτε στη δημοσιογραφία είτε μέσω του Ιδρύματος Κλίντον, και στο μυαλό των περισσότερων Αμερικανών, θα μπορούσε να αποτελέσει την τέλεια δικαιολογία για να … προσπεράσουν τη μητέρα της.
Μια μελλοντική ενασχόληση της Τσέλσι Κλίντον με την πολιτική, θα αποτελούσε τον πρόλογο της αμφισβήτησης για την εκπλήρωση των φιλοδοξιών της Χίλαρι Κλίντον. Και πιθανότατα θα έκανε ευτυχισμένο και τον ίδιο τον Μπιλ Κλίντον, για τον οποίο όσοι τον γνωρίζουν, θεωρούν περίπου αδιανόητο να προσεγγίζει με θέρμη, πόσο μάλλον με ενθουσιασμό, το ενδεχόμενο να δει τη Χίλαρι στην καρέκλα που καθόταν εκείνος μέχρι το 2000.
Η Τσέλσι Κλίντον, μέχρι πρότινος σφύριζε αδιάφορα στην “απαγορευμένη ερώτηση” για το ενδεχόμενο να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών της. Όχι πλέον. “Είμαι περήφανη που ζω σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί μπορούν να κάνουν τη διαφορά για τους πολίτες. Αν κάποια μέρα αισθανθώ ότι αυτό δεν συμβαίνει, ότι δεν με εκφράζουν, πιθανότατα θα κάνω την ερώτηση για το αν πρέπει να ασχοληθώ η ίδια. Και να δώσω την απάντηση”, σχολίασε η Τσέλσι Κλίντον σε ερώτηση που της έγινε μετά το πρόσφατο ταξίδι της στην Αφρική μαζί με τον Μπιλ Κλίντον, στο πλαίσιο δράσεων του Ιδρύματος Κλίντον.
Ο χρόνος λοιπόν άρχισε να μετράει αντίστροφα. Όχι απαραιτήτως για την Τσέλσι. Αλλά για τη Χίλαρι. Και την ακύρωση των δικών της προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών. Για δεύτερη φορά μετά το 2008. Τότε που την σταμάτησε… θυμάστε ποιός.
ysterografa.gr
Για να μην κατηγορούμε μονάχα την ελληνική πολιτική ζωή για… δεινοσαυρισμό, αναφορικά με την απαράδεκτη συνήθεια της προώθησης των οικογενειακών γονιδίων ως συγκριτικό στοιχείο υπεροχής, στη διαδρομή κάποιου από τη δεξαμενή της κοινωνίας των ενεργών πολιτών σε εκείνη αυτών που έχουν δικαίωμα υπογραφής για το μέλλον μας, ας κοιτάξουμε λίγο τι συμβαίνει και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Εκεί, η αέναη υπερδύναμη είχε μια ακατανίκητη έληξη για τις πολιτικές δυναστείες, με κορυφαίο παράδειγμα το “Κάμελοτ” των Κένεντι, και… ανορθογραφία την οικογένεια Μπους, αυτήν που χάρισε στον πλανήτη τον “junior” της εποχής του φόβου και των σε αναστολή ατομικών ελευθεριών.
Στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, η νεώτερη εκδοχή των Κένεντι είναι φυσικά η οικογένεια Κλίντον. Με τον Μπιλ, να αλλάζει με προχωρημένη άνεση κοστούμια, από την εποχή που ήταν Κυβερνήτης στο Άρκανσα μέχρι την οκταετή Προεδρία του στον Λευκό Οίκο, και μέχρι σήμερα ως “πατερούλης” των Δημοκρατικών που λατρεύουν να θέλουν να του μοιάσουν, φυσικά με κορυφαίο παράδειγμα τον Μπαράκ Ομπάμα.
Εκτός από τον Μπιλ Κλίντον, υπάρχει η Χίλαρι Κλίντον. Άλλοτε Πρώτη Κυρία, Γερουσιαστής, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και… αδιόρθωτα φιλόδοξη μπροστά στο ενδεχόμενο να εκλεγεί το 2016 Πρόεδρος των ΗΠΑ. Εκείνη, μια “απατημένη”, θα νιώσει τον απόλυτο προσωπικό θρίαμβο ως η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της χώρας που κάνει κουμάντο στον πλανήτη.
Υπάρχει φυσικά και η Τσέλσι. Που δεν είναι πλέον το ασχημόπαπο της πρώτης τετραετίας στη θητεία του πατέρα της, αλλά μεγάλωσε, έκανε τη δική της οικογένεια, δραστηριοποιείται επαγγελματικά, είτε στη δημοσιογραφία είτε μέσω του Ιδρύματος Κλίντον, και στο μυαλό των περισσότερων Αμερικανών, θα μπορούσε να αποτελέσει την τέλεια δικαιολογία για να … προσπεράσουν τη μητέρα της.
Μια μελλοντική ενασχόληση της Τσέλσι Κλίντον με την πολιτική, θα αποτελούσε τον πρόλογο της αμφισβήτησης για την εκπλήρωση των φιλοδοξιών της Χίλαρι Κλίντον. Και πιθανότατα θα έκανε ευτυχισμένο και τον ίδιο τον Μπιλ Κλίντον, για τον οποίο όσοι τον γνωρίζουν, θεωρούν περίπου αδιανόητο να προσεγγίζει με θέρμη, πόσο μάλλον με ενθουσιασμό, το ενδεχόμενο να δει τη Χίλαρι στην καρέκλα που καθόταν εκείνος μέχρι το 2000.
Η Τσέλσι Κλίντον, μέχρι πρότινος σφύριζε αδιάφορα στην “απαγορευμένη ερώτηση” για το ενδεχόμενο να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών της. Όχι πλέον. “Είμαι περήφανη που ζω σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί μπορούν να κάνουν τη διαφορά για τους πολίτες. Αν κάποια μέρα αισθανθώ ότι αυτό δεν συμβαίνει, ότι δεν με εκφράζουν, πιθανότατα θα κάνω την ερώτηση για το αν πρέπει να ασχοληθώ η ίδια. Και να δώσω την απάντηση”, σχολίασε η Τσέλσι Κλίντον σε ερώτηση που της έγινε μετά το πρόσφατο ταξίδι της στην Αφρική μαζί με τον Μπιλ Κλίντον, στο πλαίσιο δράσεων του Ιδρύματος Κλίντον.
Ο χρόνος λοιπόν άρχισε να μετράει αντίστροφα. Όχι απαραιτήτως για την Τσέλσι. Αλλά για τη Χίλαρι. Και την ακύρωση των δικών της προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών. Για δεύτερη φορά μετά το 2008. Τότε που την σταμάτησε… θυμάστε ποιός.
ysterografa.gr
