Του Αλέξη Γούδα
Λιτό και απέριττο
το καλοκαίρι . Ακαταμάχητο . Κι όλα μας τα υπάρχοντα ... δύο μπλούζες , ένα
κοντό παντελονάκι , ένα ζευγάρι σανδάλια . Ένας πεύκος πλάι στη θάλασσα , ένα
μοναχικό σύννεφο να ξηλώνει τον ουρανό ,γέρος βαρκάρης να το ακολουθεί από κάτω
, γυμνά τρίχρονα γυρεύοντας κοχύλια , δροσιά σεντονιού το καταμεσήμερο .
Κατηφορικά δρομάκια σ έρημες αμμουδιές , μια ακίδα στο πόδι κ έπειτα
μακροβούτια πίσω στην παιδική μας ηλικία , ξάπλα στον ήλιο , δεκάλεπτος ύπνος κ
ένα τζιτζίκι ... ακούραστος βιολιστής.Λίγες κουβέντες , μια μπουκιά φαϊ , δυο
τρεις φίλοι , κάτι τουρίστες με την μονιμότητα της απορίας ,της χαζομάρας
και της ευγένειας στο βλέμμα τους.
Το βράδυ βόλτα στα υπαίθρια
τρυφερά πανηγύρια , εδώ κ εκεί μικροπωλητές ,κρεμασμένα πολύχρωμα
κοσμήματα , ξύλινα σκαλιστά από την Αφρική , καλαμπόκι , χωνάκι παγωτό
-ωχ λερώθηκα- μετά ξενύχτι .
Κ ένα ηλιοβασίλεμα σαν ξεφλουδισμένο
σώμα ... λίγο πιο εκεί ... μια παραλία , δυο πρόσωπα , ένα πάθος. .Γεννηθήκαμε
για να χουμε τόσα και να τα φωτίζουμε δίνοντάς τους νόημα. Γιατί είναι όλα
πάντα εδώ μπροστά στα μάτια μας , στα χέρια μας ,στην αγκαλιά
μας .Αυτά τα λίγα ,τα ελάχιστα ...
Από τα ελάχιστα
φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε ..κι ας είναι πιο δύσκολο .
http://pinakio.blogspot.gr
