Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, για την κοίμηση του πρώην Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, έκανε στην Κίσσαμο, όπου πήγε να προσκυνήσει τη σορό του, την ακόλουθη δήλωση:
«Ο Σεβασμιότατος Ειρηναίος Γαλανάκης, υπήρξε χωρίς αμφιβολία μεγάλη μορφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κατόρθωσε να φέρει την εκκλησία κοντά στην κοινωνία. Να παντρέψει την εκκλησία με το λαό, το λαό που αγάπησε ο ίδιος και με τον οποίο έζησε πολύ κοντά. Ταπεινός και σεμνός σε όλη του τη ζωή, μοιράστηκε με το λαό τις αγωνίες, τις φτώχειες, τις ταλαιπωρίες αλλά και τις ελπίδες και τα όνειρα.
Νέος, αγωνίστηκε στην Αντίσταση κατά των Γερμανών. Φθασμένος Αρχιεπίσκοπος Δυτικής Γερμανίας, όρθωσε το ανάστημα του τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Δε θα ξεχάσω ποτέ, το λόγο που εξεφώνισε την ημέρα που έμπαινε στο Μητροπολιτικό ναό της Γερμανίας. Είχαμε μαζευτεί όλοι οι εξόριστοι, απ΄όλα τα μέρη της Ευρώπης και ο λόγος του, που ήταν ύμνος για την ελευθερία και τη δημοκρατία, μας έδωσε παρηγοριά και ελπίδα.
Μεγάλο ήταν το έργο που έκανε, σε όλους τους τομείς. Δεν ήταν μόνο το εκκλησιαστικό. Δεν ασχολήθηκε μόνο με την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Ασχολήθηκε και με τα άμεσα προβλήματα της καθημερινότητας. Θυμάμαι, τον καημό του για την ερήμωση της υπαίθρου, ήταν ο πρώτος που το επεσήμανε. Αναζητούσε επενδύσεις, αναζητούσε διέξοδο και έβλεπε μακριά. Και είναι περίεργο πως ένας ιεράρχης άνοιξε προοπτικές που άλλοι οικονομικοί παράγοντες δε μπόρεσαν να ανοίξουν.
Γύρισε στη μικρή του Επισκοπή, στην ταπεινή Επισκοπή από όπου ξεκίνησε, από την οποία ποτέ δε θέλησε να φύγει. Πήγε στη Γερμανία, διότι του το επέβαλλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου έκανε εξαίρετο έργο και οι Γερμανοί ακόμα το θυμούνται. Η ψυχή του όμως ήταν εδώ, σε αυτή τη μικρή Μητρόπολη. Δώσαμε αγώνα όλοι μας για να μπορέσει να ξαναγυρίσει πίσω. Και δε θα γυρνούσε ποτέ, αν δεν υπήρχε η άκαμπτη θέληση του λαού να έχει αυτόν Μητροπολίτη.
Είχα την τιμή και τη χαρά να είμαι φίλος και συνεργάτης του, πολλές δεκαετίες. Σήμερα κι εγώ μαζί με χιλιάδες πιστών τον αποχαιρετώ με αγάπη και τιμή. Μια ευχή μόνο θέλω να διατυπώσω: Το παράδειγμα και το έργο του να γίνει παράδειγμα προς μίμηση στους επιγενόμενους».
