Μια δίκαιη ρύθμιση για το τις αποζημιώσεις επιζώντων και οικογενειών θυμάτων από το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων ζήτησε από το γερμανό υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Χανς Γιοακίμ Φούχτελ ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Απόστολος Κατσιφάρας, κατά τη συνάντηση που είχαν, αργά χθες, σε αίθουσα της «Αχαΐα Κλάους στην Πάτρα. «Πρέπει να αναφερθώ και σε μια ακόμα εκκρεμότητα. Στη Δυτική Ελλάδα υπάρχει η μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων που αποτελεί το σύμβολο του Ολοκαυτώματος. Η ύπαρξη και μόνο των Καλαβρύτων, κρατάει πάντα ζωντανό τη ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων, ζήτημα που οφείλει να πάψει να υφίσταται ως εκκρεμότητα προκειμένου να καταλήξει σε μια δίκαιη ρύθμιση», σημείωσε στην ομιλία-καλωσόρισμα προς το γερμανό αξιωματούχο ο περιφερειάρχης.
Κατά τ' άλλα, ο Απ. Κατσιφάρας παρουσίασε τις βασικές αναπτυξιακές προοπτικές αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Περιγράφοντας τα βασικά χαρακτηριστικά της περιφέρειας, ο Απόστολος Κατσιφάρας αναφέρθηκε στη διαχρονική της υστέρηση με όρους κατά κεφαλήν ΑΕΠ, στην ύπαρξη ισχυρού πρωτογενούς τομέα, στη σημασία της ως πύλης εισόδου-εξόδου προς την Ευρώπη, στη θέση της στο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι λόγω της Αρχαίας Ολυμπίας αλλά και στις δυνατότητές της λόγω της ύπαρξης σημαντικών ακαδημαϊκών και ερευνητικών ιδρυμάτων. Νωρίτερα, παρουσίασε συνοπτικά το αναπτυξιακό προφίλ της Δυτικής Ελλάδας, με ιδιαίτερη αναφορά σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα.
Παράλληλα, ο περιφερειάρχης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην επικείμενη έναρξη των ερευνών για εντοπισμό υδρογονανθράκων στην Περιφέρεια, στο ώριμο, καθώς το χαρακτήρισε έργο της κατασκευής Αυτοκινητοδρομίου και σε μια σειρά από αναπτυξιακές δυνατότητες, σε μια Περιφέρεια που, καθώς υπογράμμισε, «βρίσκεται σε αναζήτηση της παραγωγικής της ανασυγκρότησης», ενώ αναφορά έκανε και στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων όπως και στο μεταναστευτικό το οποίο χαρακτήρισε πρόβλημα με ευρωπαϊκή αναφορά και διάσταση.
Ειδικότερα, ιδιαίτερη έμφαση στη εισήγησή του έδωσε ο περιφερειάρχης σε δύο ακόμη μείζονες εκκρεμότητες, πέραν των αποζημιώσεων για τα Καλάβρυτα, τις οποίες έθεσε ως εξής:
- «Πρόκειται για τους δύο ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους, την Ολυμπία και την Ιόνια οδό. Τα έργα ξεκίνησαν αλλά η κρίση κατέστησε τα εργοτάξια ανενεργά και άφησε τα έργα ημιτελή. Για εμάς, η επανέναρξη των εργασιών και η προοπτική της ολοκλήρωσης των δύο αυτοκινητοδρόμων, αποτελεί άμεσο στόχο».
- «Εξίσου σημαντικό είναι το βάρος της λαθρομετανάστευσης. Χιλιάδες απόκληροι συνωθούνται στο λιμάνι της Πάτρας αναζητώντας διέξοδο προς την Ευρώπη και προς τη Γερμανία. Το πρόβλημα μας ξεπερνά, οι μετανάστες ζουν με όρους ανθρωπιστικής κρίσης και οι πολίτες υποφέρουν με την κοινωνική συνοχή να απειλείται σοβαρά».
Ταυτόχρονα, ο Απόστολος Κατσιφάρας προχώρησε σε μια γενικότερη εκτίμηση της κατάστασης που βρέθηκε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τονίζοντας: «Τα αίτια αυτής της κρίσης έχουν διεθνή χαρακτήρα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο συνδέονται με σοβαρά ελαττώματα στην αρχιτεκτονική του ευρώ αλλά και με τα σοβαρά ελλείμματα στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ασφαλώς υπάρχουν και οι δικές μας ευθύνες, αλλά ανεξάρτητα από την διάγνωση για τις αιτίες του προβλήματος, ένα είναι το βέβαιο. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια βαθιά ύφεση που απειλεί όχι μόνο τις αναπτυξιακές μας προοπτικές αλλά και την ίδια την κοινωνική μας συνοχή, ακόμα και τις δημοκρατικές μας κατακτήσεις. Προσωπικά ανήκω σε αυτούς που δεν πιστεύουν ότι η απάντηση στην βαθιά ύφεση μπορεί να προκύψει από την μονομερή εφαρμογή αυστηρών περιοριστικών πολιτικών που απλώς μειώνουν τα διαθέσιμα εισοδήματα των πολιτών και ωθούν την οικονομία βαθύτερα στην ύφεση.
»Ωστόσο ανεξάρτητα από τις δικές μας συζητήσεις, ανεξάρτητα από τη δική σας ευπρόσδεκτη συμβολή, οφείλω να μεταφέρω ένα κοινό αίσθημα που το συναντώ καθημερινά ανάμεσα στους πολίτες της Δυτικής Ελλάδας. Είναι ο φόβος για το αύριο, το άγχος και η ανασφάλεια που γεννά στους ανθρώπους η ολοένα εντεινόμενη βαθιά ύφεση. Αυτά τα αισθήματα μερικές φορές γίνονται ανεξέλεγκτα αφού όλο και περισσότερα νοικοκυριά δυσκολεύονται να ζήσουν ή ζουν στο όριο της φτώχειας».
