κανείς να μην γνωρίζει την ύπαρξή τους. Επομένως, είναι σαν να μην έγιναν ποτέ. Γι’ αυτό και όλοι οι μεγάλοι ηγέτες φροντίζουν να κάνουν… αμπαλάζ των δράσεών τους, με ένα περίτεχνο επικοινωνιακό περιτύλιγμα, ώστε να τους δίνουν μεγαλύτερη αξία και σπουδαιότητα από την πραγματική.
Όσα συνέβησαν στις Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια της διήμερης Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούν την αρχή του τέλους για τη γερμανική ηγεμονία. Δεν είναι τόσο, ή δεν είναι μόνο η υποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά ούτε και οι άλλες παράλληλες… συνεννοήσεις της Ευρώπης με τη Γερμανία. Είναι κυρίως το γεγονός ότι η είδηση είχε εκκωφαντικό επικοινωνιακό αντίκτυπο στο σύνολο των ευρωπαϊκών ΜΜΕ. Και μέσω εκείνων, στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Η πολιτική ήττα της Γερμανίας, που συνέπεσε με την αντίστοιχη ποδοσφαιρική από την Ιταλία, πανηγυρίστηκε υπερβολικά. Κάτι που αποκαλύπτει το μέγεθος και το εύρος της απομόνωσης της σημερινής Γερμανίας σε μια Ευρώπη λαών που αρχίζουν πλέον να κοιτάζουν… περίεργα το Βερολίνο. Ανακαλώντας από την ιστορική μνήμη γκρίζες έως… κατάμαυρες σελίδες, στη συγγραφή των οποίων έχει πρωταγωνιστήσει η Γερμανία.
Μια Γερμανία απομονωμένη, δεν απέχει και πολύ από το να διολισθήσει στο να χαρακτηρίζεται “προσωποποίηση του κακού”. Και αυτό είναι κάτι που ούτε οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν το θέλουν. Επειδή με τη σειρά τους ανακαλούν στη μνήμη τους τις αντίστοιχες ιστορικές παραστάσεις. Τότε που πίστεψαν ότι ο κόσμος τους ανήκε. Και βρέθηκαν να χάσουν ακόμη και τη Γερμανία.
Κάπως έτσι, η τελευταία Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών, σηματοδοτεί το ράγισμα στο αλεξίσφαιρο τζάμι της γερμανικής ηγεμονίας. Το κατάλαβαν όλοι. Μεταξύ των οποίων και η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία έσπευσε να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου, για να… διορθώσει τις εντυπώσεις. Που φυσικά, δεν διορθώθηκαν. Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο για τη Γερμανία και την Καγκελάριό της. Τίποτα…
Του ίδιου αρθρογράφου: statesmen.gr
